هنر قالیبافی با همه فرازوفرود‌هایی که دید، تا دوره حکومت تیموریان بر خراسان، دوام پیدا کرد و در عصر شاهرخ تیموری، باتوجه‌به تقویت هنر و ارج نهادن به هنرمندان، رونق فراوان یافت.
شهرداری دلیل تأخیر در مرمت بازار قدیمی مشهد را همراهی نکردن کسبه بیان می‌کند.
کوچه حوض نو، قبل از خرابی بازار بزرگ، ادامه کوچه‌های مخابرات و حوض‌آب بود که از این بازار تا فلکه آب امتداد داشت.
این چهار پیرمرد، با کوله‌باری از تجربه حالا به این نقطه رسیده‌اند، به این کارگاه کوچک بیست‌متری و یک دار قالی.
امیر احمدی می‌گوید: پستی و بلندی‌ها را مانند پیچ‌و‌خم گل و بوته‌های روی قالی پشت سر گذاشتم. شب و روز برای هدفم جنگیدم.
الهام جهانگیری می‌گوید: تولید رنگ‌های طبیعی سخت است، اما زیاد پیش آمده که من از زردچوبه، پوست گردو، پوست انار و بلوط به ترکیب رنگی جدیدی رسیده‌ام.
قالیبافی مشهد بعد از صفویه تا اواسط دوره قاجاریه، یک مرحله از رکود را پشت‌سر می‌گذارد و تا سال ۱۲۸۴ خورشیدی از صنایع مهم صادراتی مشهد به‌شمار می‌رود.