یک خانه رهاشده امنیت را از خیابان رازی ربوده است

خانه‌هایی که به دلایل مختلف مانند فوت مالک، مهاجرت صاحب‌خانه، وقف‌بودن و بی‌توجهی متولیان وقف و... به مکانی امن و دنج برای معتادان و کارتن‌خواب‌ها تبدیل می‌شوند، مستعد آسیب‌های اجتماعی و بروز مشکل و مزاحمت برای همسایه‌ها هستند. در محدوده شهرداری منطقه8 از این خانه‌ها کم نیست و برای ساکنان محله معضل می‌شود و ناامنی به وجود می‌آورد.

این‌بار اهالی محله جنت از خانه متروکه نبش تقاطع خیابان صابری و خیابان رازی گله‌مند هستند که پاتوقی برای معتادان شده و آسایش را از آن‌ها سلب کرده است. به سراغ اهالی محله رفتیم تا از مشکلشان بگویند.

شب‌ها آسایش نداریم

عبداللهی یکی از همسایه‌های این خانه متروکه است که از رفت‌وآمدهای شبانه به خانه امانش بریده است. او برایمان تعریف می‌کند: مدتی قبل به درخواست مردم، شهرداری یک طرف خانه را دیوار کشید، اما معتادان از سمت خیابان صابری، دیوار جلو پنجره را خراب کردند و از آنجا رفت‌وآمد می‌کنند. در طول روز تعداد کمی از آن‌ها در خانه هستند، اما شب‌ها حدود 15نفر در اینجا جمع می‌شوند.

در حین صحبت‌کردن، پنجره پشت ساختمان را نشانمان می‌دهد که دیوار جلوآن خراب شده است. مشخص است فردی داخل خانه است. از روی دیوار صحن حیاط دیده می‌شود. زباله‌ها در آنجا جمع شده است و پتویی در کنار حیاط به چشم می‌خورد.
عبداللهی می‌گوید: با برخی از افرادی که به این خانه رفت‌وآمد می‌کنند، صحبت کردیم. می‌گویند جا نداریم، کجا برویم؟ با 137 هم تماس گرفته‌ایم. می‌گویند نمی‌توانیم کاری انجام بدهیم. تا یک‌ماه قبل فقط مردان به این خانه رفت‌وآمد می‌کردند، اما به‌تازگی 2زن هم به آن‌ها اضافه شده اند و شب‌ها همین‌جا می‌خوابند.
او درباره مالکیت خانه توضیح می‌دهد: مالک خانه مرحوم مریم مسلمی بود که 7سال پیش به رحمت خدا رفت. او فرزندی نداشت، افرادی هم که ادعا می‌کنند ورثه هستند، تاکنون کاری انجام نداده‌اند. چندبار هم که تماس گرفتیم، جز حرف درشت چیزی نشنیدیم.

بین سازمان‌ها پاس‌کاری می‌شویم

پریزاد یکی از کسبه محله است که بارها این مشکل را از سازمان‌های مختلف پیگیری کرده و به نتیجه‌ای نرسیده است. او می‌گوید: با شهرداری تماس گرفتیم. آمدند دورش را حفاظ زدند، اما افراد معتاد و بی‌خانمان همچنان به این خانه رفت‌وآمد می‌کنند. به پلیس110 زنگ زدیم، گفتند به شهرداری ربط دارد. شهرداری هم می‌گوید به ما ارتباطی ندارد، با ستاد مبارزه با موادمخدر تماس بگیرید، ما فقط می‌توانیم شکل ظاهری‌ آن را درست کنیم‌.

او ادامه می‌دهد: شب گذشته متوجه حضور سارقی در نزدیکی مغازه شدم. دنبالش کردیم، از همین دیوار بالا رفت. هرشب دزدها و معتادان همین اطراف می‌چرخند. 
پریزاد توضیح می‌دهد: شهرداری چندبار آمده و با حکم دادگاه از اینجا بازدید و ضایعات داخل را جمع‌آوری کرده است، اما این موضوع هربار تکرار می‌شود. از زمانی که این‌ افراد به اینجا رفت‌وآمد می‌کنند، آمار دزدی در محله بیشتر شده است. بیشتر از هرچیز هم خودرو و لوازم جانبی آن مانند باطری به سرقت می‌رود.

مغازه‌ام را دزد زده است

طوسی، یکی دیگر از کسبه این خیابان، می‌گوید: حدود 6ماه است که به علت حضور معتادان در این خانه متروکه آسایش از این خیابان رفته و سرقت‌ها افزایش یافته است. چندبار مغازه خودم را دزد زده است. وسایلی مانند فن هواکش پشت مغازه و موتور کولر گازی را دزدیده‌اند. چندوقت قبل شیشه جلو مغازه را شکسته‌ بودند و می‌خواستند اجناسم را ببرند که سروصدای دزدگیر مغازه همسایه‌ها را به خیابان کشاند و آن‌ها فرار کردند.

زیارتی، از ساکنان محله که به جمع ما اضافه شده است، می‌گوید: اگر اشتباه نکنم، 3بار این خانه آتش گرفته است. آتش‌نشان‌ها هنگامی که بیرون می‌آمدند، می‌گفتند تعداد زیادی لباس مجلسی و کت‌وشلوارهای نو داخل خانه بوده است که بدون‌شک همه آن‌ها را دزدیده‌اند و به اینجا آورده‌اند. افرادی که از اینجا استفاده می‌کنند، بعد از آتش‌سوزی‌ها اینجا را کمی تمیز کردند و ظاهرش بهتر از گذشته شده است.
زیارتی می‌گوید: یکی دیگر از مشکلات این خانه متروکه، نبود آب و سرویس‌بهداشتی است و همین موضوع باعث شده است بوی نامطبوع محله را فرابگیرد. ما با مرکز بهداشت، استانداری و شهرداری هم تماس گرفته‌ایم، اما می‌گویند در حیطه ‌کاری ما نیست.

اگر مشکل این خانه حل شود، امنیت برمی‌گردد

مقدم هم که یکی دیگر از ساکنان این محله است، در تأیید صحبت‌های زیارتی می‌گوید: این کوچه به‌هیچ‌وجه امنیت ندارد. اگر برای نیم‌ساعت خودرو را داخل خیابان بگذارید، به‌طور قطع از آن وسیله‌ای دزدیده خواهد شد. نمونه‌اش خودرو دامادم است که کلی وسایل از آن دزدیدند. از خانه کناری همین ملک متروکه نیمه‌شب با وجود حضور صاحب‌خانه، تلویزیون را دزدیدند. به نظر ما همه ناامنی اینجا به همین خانه برمی‌گردد. اگر مشکلش رفع شود، امنیت محله ما هم تأمین می‌شود. بزرگ‌ترین مشکل ما این است که نمی‌دانیم چه سازمانی باید پاسخگو باشد.