شروع موفقیت‌آمیز بانوی کیک بوکسینگ کار

 اگر استعداد و پشتکار در کنار هم قرار بگیرند حتی در مدت کوتاهی می‌توان به موفقیت و هدف رسید. «الیا مرزوقیان» فقط 20سال دارد و در چند رشته ورزشی به‌ویژه «کیک بوکسینگ» توانسته در مدت یک سال فعالیت به پنج مقام برتر برسد. اگرچه او با دیدن کم‌توجهی‌ها به ورزشکاران، عکاسی را برای حرفه آینده خود در پیش گرفته اما همچنان برای کسب افتخارات بیشتر در ورزش تلاش می‌کند.
ثبت نامش در نه‌سالگی در یک باشگاه تکواندو، زمینه‌ساز علاقه‌مندی به ورزش شد، اما به‌دلیل مصدومیت شدید در همان اوایل کار، مدت دوسال از تکواندو جدا شد تا اینکه به همراه خانواده‌اش از خرمشهر به مشهد آمد. مرزوقیان دوباره به تکواندو روی آورد و تمریناتش را ادامه داد. حتی با توجه به علاقه‌اش به ورزش تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به هنرستان تربیت بدنی الزهرا(س) در محله هفده شهریور برود. در این مدرسه با چند رشته ورزشی دیگر مانند شنا، دوومیدانی، هندبال، بسکتبال و بدمینتون آشنا شد و موفقیت‌هایی نیز به دست آورد؛ از جمله کسب مقام دوم دوی 800متر و اخذ مدرک مربیگری ایروبیک و داوری درجه3 هندبال.

در مسیر موفقیت

او درباره ادامه حضورش در رشته‌های ورزشی توضیح می‌دهد: در رشته تکواندو ورزشکاران زیادی حضور دارند به همین دلیل تصمیم گرفتم برای افزایش احتمال حضورم در رقابت‌های بین‌المللی رشته‌ام را تغییر بدهم. برای مدت کوتاهی به رشته کنگ‌فو روی آوردم اما سال97 آشنایی من با محبوبه سلیمی یکی از مربیان مطرح ورزش‌های رزمی در هنرستان باعث شد به رشته کیک بوکسینگ علاقه‌مند شوم. مربی‌ام در مدت کوتاه باعث پیشرفتم شد به طوری که با حضور در مسابقات مختلف این رشته عناوین مختلفی کسب کردم. در همین مدت کوتاه در پنج رقابت حضور پیدا کردم و خوشبختانه از تمام آن‌ها با دست پر بیرون آمدم. برای نمونه موفق به کسب دو عنوان نخست، دو مقام دوم و یک جایگاه سوم در رده‌های سنی جوانان و بزرگسالان در سطح استان و کشور شدم.

آینده مبهم ورزشکاران

با وجود استعداد زیادی که این دختر ورزشکار در رشته‌های رزمی دارد و اخذ دیپلم در هنرستان تربیت بدنی او برای ادامه تحصیل در دانشگاه رشته عکاسی را انتخاب می‌کند! ورزشکار جوان مشهدی آینده مبهم ورزشکاران و مربیان را دلیل این تصمیم خود بیان می‌کند و می‌افزاید: من عاشق ورزش هستم و علاوه بر اینکه خودم مبارزه کنم به مربیگری نیز علاقه دارم اما متاسفانه می‌بینیم که به ورزشکاران و مربیان آن چنان که می‌بایست بها داده نمی‌شود. به دلیل همین بی‌توجهی‌ها تصمیم گرفتم پس از انجام یک سری تحقیقات برای ادامه تحصیل رشته عکاسی را انتخاب کنم. حتی پیش از کنکور در چندین دوره آموزشی شرکت کردم تا ببینم به این کار علاقه دارم و اینکه می‌توانم از آن درآمد کسب کنم که در حاشیه همین کارها به عکاسی علاقه‌مند شدم و دیدم حداقل می‌توانم در آن آینده داشته باشم. پس تصمیم گرفتم در این رشته که به آن علاقه پیدا کرده‌ ام ادامه تحصیل بدهم و در کنار تمریناتم عکاسی کنم. البته اگر مجبور شوم از این دو یکی را انتخاب کنم بدون شک ورزش را ادامه خواهم داد.