چشمه پونه روستایی قدیمی در یک قدمی مشهد
در بولوار نماز مجتمع‌هایی که در دل کوه‌ها سربرافراشتند و هنوز بعد از چند سال آن‌طور که باید و شاید امکانات نصیبشان نشده است و روستاهای هم‌جوار آن‌ها که با آبادانی اطرافیانشان به‌جای بهبود وضعیت دچار مشکلات بیشتری شده‌است و مصداق بارز همان مثل قدیمی «مرهمت فرموده ما را مس کنید» شده‌اند.
روستاییان در ابتدای روستای چشمه پونه جمع شده‌اند، معترض به نبود آب، گاز و حداقل امکانات، منتظرند تا یک مسئول بیاید و جوابشان را بدهد، شاید گره از کارشان باز شود. گله‌هایی که سال‌ها تکرارش می‌کنند و گویا از گفتنش خسته شده‌اند، آن‌ها دیگر به دنبال راه‌حل و رفع مشکل هستند.
همین که احمد ریواده، معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری شهرستان مشهد، به جمعشان می‌پیوندد از جا بلند می‌شوند و پشت سرش حرکت می‌کنند. هر یک از آن‌ها چیزی می‌گوید، از بین همهمه‌هایشان به‌راحتی متوجه می‌شوید اولین درخواستشان آب است. آبی که هر 15روز یکبار با تانکر برایشان برده می‌شود و به گفته خودشان باید بین دو خانوار هم تقسیم شود، در نتیجه مجبور به خرید آب هستند و ممکن است این آب را که می‌خرند آلوده باشد، هر چند داخل تانکرهایشان هم استاندارد نیست.
50سال ساکنیم امکانات نداریم
خانم ابراهیم‌پور یکی از ساکنان این روستا می‌گوید: «50سال است در این روستا ساکنیم، اما هیچ کدام امکاناتی را دیگران دارند ما نداریم.» پری شاه‌مددی به میان حرفش می‌آید و ادامه می‌دهد: «بنیان‌گذار اینجا پدرم بوده است، کوره‌های آجرپزی‌اش را به‌خاطر دارم. من همین‌جا بزرگ شدم و ازدواج کردم، حالا هم صاحب فرزند و نوه هستم. بعد از این همه سال هنوز هم کمترین امکانات را به ما نداده‌اند.»
اجازه بازسازی بدهید
عزیزی هم با اشاره به خرابی برخی دیوارها و خانه‌های فرسوده می‌گوید: «حداقل اجازه ساخت به ما بدهید که همین خانه‌هایی را که داریم بازسازی کنیم. نه اتاق‌های درستی داریم و نه سرویس بهداشتی، خودتان باشید در اینجا زندگی می‌کنید؟!»
صغری نجف‌پور هم پی حرفش را این‌طور می‌گیرد «الان تمام روستاها برق، آب و گاز دارند، اما ما در یک قدمی شهر از تمام این امکانات محروم هستیم، مسجدمان در مسیر بود و خرابش کردند، مسجد هم که نداریم.»
گاهی با هیزم غذا می‌پزند
محرابی یکی از نمایندگان مردم روستا که در جلسات متعدد حاضر است بیان می‌کند: «این روستا 200نفر جمعیت دارد، به هر خانواده 2هزار لیتر آب می‌دهند که در این شرایط کرونایی با تأکید بر شست‌وشوی دست‌ها جواب‌گوی نیاز هیچ یک از خانواده‌ها نیست. دانش‌آموزان ما در دوره ابتدایی در کانکس درس می‌خوانند و بعد از آن هم باید به سمت نامجو یا شهرک طالقانی بروند. گذر از این بولوار سخت است. در این روستا حداقل یک مغازه نداریم تا مایحتاجمان را فراهم کنیم. خیلی وقت‌ها مردم باید برای یک کپسول گاز بمانند و با کنده آتش کنند.»
اما و اگرهای مردم
چهارساعت بودن در بین مردم به هزار یا دو هزار کلمه ختم نمی‌شود، به‌ویژه وقتی که معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری شهرستان مشهد به تک‌تک خانه‌ها سر می‌زد و با آن‌ها درخانه‌هایشان گفت‌وگو می‌کرد تا فارغ از همهمه‌های آن جمع به قولی صدا به صدا برسد. در آن جمعیت افرادی بودند که می‌گفتند؛ «شما چه‌کار دارید اینجا چه تعداد خانوار زندگی می‌کنند و چند نفر هستیم، امکانات به ما بدهید، ما که زمین بیشتری نسبت‌به آنچه داریم از شما نمی‌خواهیم» و جملاتی مشابه این حرف‌ها.
مسئولان بی‌خبر از این مشکل نیستند
معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری شهرستان مشهد پس از شنیدن حرف‌های ساکنان این روستا می‌گوید: «مشکلات شما را همه می‌دانند. این روستا بعد از پیوستن به شهر مشهد به‌دلیل مشکلات حقوقی و کاربری‌ای که برای آن تعریف شده دچار مشکل شده است.»
ریواده ادامه می‌دهد: «مسئله شما بی‌آگاهی مدیران و نبود امکانات و اعتبار نیست. موضوع حقوقی است و باید برایش راهکار قانونی پیدا کنیم. همان‌طور که خودتان اشاره کردید در این 40سال حتی نقاط صفر مرزی ما هم دارای امکانات هستند، اما اینکه 200خانوار بدون امکانات در اینجا زندگی می‌کنید سخت است.
شهرداری هم می‌خواهد این مشکل برطرف شود
وی با اشاره به برگزاری چهار جلسه متوالی با نمایندگان مردمی این روستا می‌افزاید: « ما مسائل شما را دنبال می‌کنیم تا به نتیجه برسیم . شهرداری، اداره مسکن و شهرسازی هم تمایل دارند هرچه زودتر مشکلات شما رفع شود، اما در حال حاضر مشکل اصلی اینجا در مالکیت شما و آستان قدس است. »
ریواده با اشاره به سرشماری نفوس مسکن در هر 5سال توضیح می‌دهد تا سال 1380سرشماری این روستا انجام شد ،
اما طی سال‌های 85 تا 95 این اتفاق نیفتاده است. از همان سرشماری‌ها هم می‌توانیم به این موضوع پی ببریم تعداد خانه‌ها و بناهای اینجا چقدر بوده است.» البته او تعجبش را هم از این موضوع ابراز می‌کند که نمایندگان مردمی این روستا هر بار درباره آمارشان یک عدد را اعلام می‌کنند، این اعداد بین 150، 180، 193 نفر و البته الان لابه‌لای صحبت‌ها 200نفر هم شنیده می‌شد متغیر بود.
مبنای کار ما قانون است
معاون سیاسی و اجتماعی فرمانداری شهرستان مشهد تأکید می‌کند: مردم بیشتر از هر کسی می‌توانند در رفع این مشکل کمک کنند. آن‌ها باید مستنداتشان را ارائه دهند. این مستندات می‌تواند به حق ریشه آن‌ها برگردد که از روی مدارک شناسایی و زمان حضورشان هم مشخص خواهد شد.
ریواده در پاسخ به حرف روستاییان درباره حکم دادگاهی که رأی بر 10هکتار ملکی آنجا داده و در تجدید نظر مانده است، می‌گوید: «مبنای کار ما قانون است و نمی‌توانیم کاری غیر از آن انجام دهیم. این حکم مالکیت 10هکتار بدوی است و باید پیگیری این حکم را از سیستم قضایی داشته باشیم تا این رأی را نهایی کنند. ما هم می‌خواهیم مسئله شما حل شود.»
روستای چشمه پونه جزو اراضی طرقبه شاندیز بوده است که برابر کمیسیون ماده5 از بخشداری گرفته وارد شهر مشهد شده است.
نانوایی که نان تجربه‌اش را می‌خورد 
ایده‌ای برای نوشتن درباره مسجد عباسی 