دانش‌آموز نخبه: آرزو دارم برای جامعه مفید باشم
ما در این خاک کم نداریم دختران و پسران بااستعدادی که اگر دیده شوند، می‌شوند فخر عالم. گفت‌وگوی امروز ما با پرنیان است. او یکی از دانش‌آموزان موفق مدرسه حضرت زینب(س) مصلی‌نژاد در منطقه ماست که توانسته در المپیاد ریاضی سنگاپور مدال طلای مرحله اول مسابقات را به دست آورد. البته یک‌سال هم جهشی درس خوانده و در حال حاضر مقطع چهارم دبستان است. خونگرم، خوش‌برخورد، خوش سر و زبان و البته پرانرژی است. در ادامه بخشی از گفت‌وگوی ما را می‌خوانید.
پرنیان بکائیان متولد سال1391 و هشت ساله است. هشت ساله اما در مقطع چهارم درس می‌خواند چون موفق شده سال سوم را با پیگیری پدر و مادر و تغییر مدرسه به‌طور جهشی بخواند و به مقطع بالاتر برود. پدر و مادرش در این ایام کرونایی از من به گرمی پذیرایی می‌کنند. پرنیان هم به جمع ما اضافه می‌شود. چانه‌اش گرم است و شیرین، می‌گوید: «از چهارسالگی همه حروف الفبا و اعداد را می‌دانستم. آن زمان پدر و مادرم هر دو شاغل بودند و من حروف الفبا و اعداد را از دایی و مادربزرگم آموختم.» مقطع اول و دوم دبستان را در مدرسه غیرانتفاعی امیدوار خوانده است. قبل از ورود به سال سوم تصمیم می‌گیرد این دوره را به‌طور جهشی بخواند اما مدرسه امیدوار دانش‌آموزانی را که جهشی می‌خوانند، قبول نمی‌کند.
سال اول و دوم به درس‌ها مسلط بودم و رفتن به مدرسه خسته‌ام می‌کرد. از یکی از اقوام که معلم کلاس سوم است کمک خواستم تا درس‌های دوره سوم را با من کار کند تا این سال را جهشی بخوانم و وارد مقطع چهارم شوم. به این ترتیب در مقطع چهارم ثبت‌نام کردم.
صحبت به افتخار تازه کسب شده‌اش می‌رسد. پرنیان توانسته در مسابقات المپیاد ریاضی سنگاپور در مقطع دوم دبستان مدال طلا را به دست آورد. او در این باره می‌گوید: «المپیاد سنگاپور هر ساله برای دانش‌آموزان مقطع دوم تا یازدهم برگزار می‌شود. دانش‌آموزان از طریق سایت این مسابقه ثبت‌نام کرده و هزینه آن را به‌طور شخصی پرداخت می‌کنند. تا قبل از شیوع کرونا مسابقات مرحله به مرحله از مدرسه آغاز می‌شد و پس از پشت سرگذاشتن ناحیه، شهر و استان وارد مسابقات کشوری و بعد هم آسیایی و بین‌المللی می‌شدیم. سؤالات تنها از مقطع مورد نظر ارائه نمی‌شود و شامل مقاطع بالاتر نیز هست. امسال به علت شیوع کرونا مسابقات به‌طور مجازی و با حضور شرکت‌کننده‌های کشورهای مختلف برگزار شد.»
مادر پرنیان به جمعمان اضافه می‌شود. خانم ریحانه زمانیان 36سال دارد و فوق لیسانس کامپیوتر است. او می‌گوید: «المپیاد ریاضی مدارس سنگاپور و آسیایی (SASMO) یک مسابقه بین‌المللی ریاضی است و توسط مرکز المپیاد بین‌المللی ریاضی سنگاپور برگزار می‌شود. این مؤسسه در مقاطع بالاتر دانش‌آموزان را بورسیه می‌کند یا به دانشگاه‌های معتبر کشورهای دیگر معرفی می‌کند. همین امر باعث شد تا پرنیان را در این آزمون ثبت‌نام کنیم. برگزاری این مسابقات برای بچه‌هایی مانند پرنیان که علاقه زیادی به مطالعه دارند بسیار عالی است و می‌تواند آینده آن‌ها را تغییر دهد.»
علاقه او به آموختن ریشه خانوادگی دارد. خانواده پدری و مادری پرنیان اهل تحصیل و دارای مدارک ارشد و دکتری در رشته‌های مختلف هستند. خانم زمانیان می‌گوید: «پرنیان از همان کودکی به خواندن و شنیدن علاقه داشت. از چهارسالگی ساعت‌ها روبه روی تلویزیون می‌نشست و برنامه‌های علمی را گوش می‌داد.»
المپیاد ریاضی مدارس سنگاپور و آسیایی (SASMO) یک مسابقه بین‌المللی ریاضی است و توسط مرکز المپیاد بین‌المللی ریاضی سنگاپور برگزار می‌شود. این مؤسسه در مقاطع بالاتر دانش‌آموزان را بورسیه می‌کند یا به دانشگاه‌های معتبر کشورهای دیگر معرفی می‌کند.
پرنیان علاوه‌بر موفقیت علمی دستی هم در موسیقی، ورزش و داستان‌نویسی دارد. موسیقی را از پایه آموخته و در حال حاضر سنتور می‌زند. او همچنین هم‌زمان با موسیقی ورزش ژیمناستیک را نیز آغاز کرده است. کسب مدال طلا و نقره مسابقات بین باشگاه‌های ژیمناستیک استانی نتیجه بخشی از تلاش او در این رشته ورزشی است. شیوع کرونا باعث شده در حال حاضر ورزش را متوقف کند. او برگه‌های نوشته شده از یک داستان را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «داستان مدادهای رنگی را شش سالگی نوشتم. یک روز که مدادهای رنگی را داخل جعبه‌اش می‌گذاشتم به ذهنم رسید برای هر مداد رنگی یک داستان کوتاه بنویسم.»
او علاقه زیادی به انتقال آموخته‌هایش به دیگران به‌ویژه هم‌سن‌وسال‌هایش دارد. درس مورد علاقه پرنیان زبان‌انگلیسی است. او برای پسرعمویش کتابچه زبان‌انگلیسی هم درست کرده و سعی می‌کند به او زبان تدریس کند. از مادرش می‌پرسم پرنیان چطور بین این علایق هماهنگی ایجاد می‌کند و یک روز خود را چطور می‌گذراند، او می‌گوید: «صبح‌ها که پرنیان از خواب بیدار می‌شود یک گلوله انرژی است. نمی‌تواند یک جا ساکت بنشیند و آرام و قرار ندارد. به مسائل علمی علاقه زیادی دارد و تشنه آموختن است. ساعت‌ها در مقابل تلویزیون برنامه‌های علمی شبکه4 را می‌بیند. سپس دانسته‌هایش را با کمک نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای هم‌سن و سال‌های خودش تبدیل به فیلم‌های آموزشی می‌کند.»
به این قسمت گفت‌وگو که می‌رسیم، خانم زمانیان درددل می‌کند و می‌گوید: «وقتی علاقه و موفقیت‌های پرنیان را در حوزه‌های مختلف می‌بینیم هم خوشحال می‌شوم و هم ناراحت. خوشحالی من به این علت است که فرزندم با علاقه و اشتیاق می‌آموزد اما از طرفی ناراحت هستم زیرا اجازه ندارد با وجود علاقه شخصی بعضی مراحل را زودتر پشت سر بگذارد. مدیران مدارس و مسئولان آموزش و پرورش باید با خانواده‌هایی که فرزندان بااستعداد دارند بیشتر همکاری کنند. پرنیان می‌تواند از وقتش بهتر استفاده کند اما بعضی قوانین این اجازه را به او نمی‌دهند. گاهی احساس می‌کنم نباید به مدیران یا معلمان بگویم فرزند ما جهشی درس خوانده است یا می‌تواند بخواند.»
پرنیان خوشحال است که توانسته جهشی درس بخواند و هیچ مشکل در برقراری ارتباط با همکلاسی‌هایش نیز ندارد. او از خانواده‌ها می‌خواهد به فرزندانشان اجازه انتخاب آزادانه را بدهند تا آن‌ها علاقه‌شان را دنبال کنند. در پایان نیز می‌گوید: «آرزو دارم برای جامعه مفید باشم. از هم‌سن و سال‌هایم هم می‌خواهم که در مسیرشان پشتکار داشته باشند و تسلیم مشکلات نشوند.»
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
حکایت پنج بازوبند پهلوانی اهدایی به حرم امام‌رضا(ع) 
حسینیه بجستانی‌های مشهد سرپناه زائران مستمند 