غبار کم توجهی بر بازی‌های سنتی به روایت قهرمان طناب‌کشی محله سیدرضی

بازی‌های بومی و محلی آن‌قدر جذاب هستند که کوچک و بزرگ را به سمت خود می‌کشانند. اگر در کوچه و خیابانی این بازی‌ها در حال انجام باشد آن‌قدر جذبه دارد که قادر است بچه‌های نسل جدید را از پای گوشی و تبلت بلند کند.

هادی سامانی نانوای 41 ساله ساکن خیابان جلال آل احمد نیز توانسته خیلی‌ها را جذب ورزش طناب‌کشی کند. او 4سال دبیر هیئت بازی‌های بومی و محلی مشهد بوده و 8سال است که مربیگری تیم طناب‌کشی استان را بر عهده دارد. سامانی توانسته 7 مقام را برای این تیم به ارمغان بیاورد که از جمله آن‌ها یک قهرمانی و یک نائب قهرمانی کشور است. او همچنین مربیگری تیم‌های طناب‌کشی دانشگاه علوم پزشکی، آتش نشانی، آفتاب، کارکنان دولت استان و .... را بر عهده داشته است. در ادامه بیشتر با این نانوای ورزشکار و فعال فرهنگی محله سیدرضی آشنا می‌شویم.

سامانی بزرگ شده جاده سیمان است و از آنجایی که پدرش نانوایی داشته از دوازده سالگی کار در این حرفه را آغاز کرده است. او از کودکی به ورزش علاقه داشته و کنار کار و تحصیل، وقتی هم برای این امر لحاظ می‌کرده است. 

او از سال 71 درحالی که 13 سال داشته کونگ فو را شروع می‌کند و از سال 85 وارد رشته تکواندو می‌شود. اواخر سال 87 سراغ رشته تایدو می‌رود و در مسابقات آن، مقام قهرمانی باشگاه‌های مشهد و مقام سوم استانی را کسب می‌کند.

به گفته خودش از ساعت 4:30 صبح تا 9 شب در نانوایی کار می‌کرده و از ساعت 9 تا 11 شب به باشگاه می‌رفته تا ورزش کند. به دلیل همین تلاش و زحمتش هست که مقام‌هایی که به دست آورده برایش ارزشمند هستند. 

او در تمام این مدت با وجود علاقه زیاد به ورزش، با مشکل نزدیک نبودن باشگاه ورزشی مواجه بوده است. برای همین، چند سال مجبور می‌شود بر خلاف میلش از ورزش فاصله بگیرد، اما از همان موقع همیشه این دغدغه را داشته که در اولین فرصت به تأسیس باشگاهی ورزشی در محله‌شان(جاده سیمان) اقدام کند تا دیگر نوجوانان و جوانان محل به خاطر نداشتن مکان مناسب، از ورزش باز نمانند. او در سن سی سالگی در حالی که هنوز نزد نانوایی پدر کار می‌کرد ایده‌اش را عملی و باشگاهی کوچک افتتاح می‌کند و در آن به آموزش تکواندو می‌پردازد.

سرپرستی تیم طناب‌کشی استان

با توجه به علاقه‌ای که به ورزش داشته و پیگیری‌هایش در این راستا، سال 91 مسئولان اداره کل تربیت بدنی از او می‌خواهند سرپرستی تیم طناب کشی استان را بر عهده بگیرد. در حالی که اعضای تیم پیشاپیش انتخاب شده بودند، سامانی از مسئولان می‌خواهد اجازه دهند خودش تیم را ببندد و آن‌ها هم موافقت می‌کنند.

پس از این گزینش، تیم آن‌ها عازم مسابقات می‌شود و مقام نائب قهرمانی شرق کشور را به دست می‌آورد. این موفقیت آغازی برای مسئولیت‌های جدید سامانی است چراکه دیگر به چهره‌ای شناخته شده تبدیل می‌شود. پس از مدتی، کمیته طناب‌کشی از او و تیمش برای مسابقات استانی دعوت می‌کنند که در این دوره نائب قهرمانی استان را کسب می‌کند.

به گفته خودش تا این زمان آنچنان تجربه مسابقه طناب‌کشی را نداشته، اما مقام‌هایی که کسب می‌کند موجب می‌شود به طور جدی‌تری دنبال این رشته ورزشی برود. سال 94 تیمش با یکی از تیم‌های بسیار قوی مسابقه داشته‌اند و تیم او موفق می‌شوند برای اولین بار این تیم را شکست دهند. این پیروزی شیرین، او و تیمش را بیشتر به ادامه ورزش طناب‌کشی امیدوار می‌کند و باعث می‌شود تلاش‌های روزافزونی داشته باشند. 

در مسابقات طناب‌کشی، کفش اهمیت بسیاری دارد طوری که اگر بازیکن کفش مناسبی داشته باشد که به کفپوش بچسبد، بخش مهمی از کار انجام می‌شود، اما اگر کفش مناسب نداشته باشد 70 درصد تلاشش بیهوده است.

از سال 94 تاکنون، تیم او در تمام مسابقات طناب‌کشی مشهد پیروز شده است. سال‌های 95 و 96 که سرپرستی تیم طناب‌کشی کمیته امداد را بر عهده داشته، این تیم قهرمانی کشور را به دست می‌آورد. سال 97 نائب قهرمانی را برای تیم کمیته امداد کسب می‌کند و سپس سرپرستی تیم طناب‌کشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر عهده‌اش گذاشته می‌شود که این تیم هم در مسابقات کشوری مقام سوم کشوری را کسب می‌کند.

سال 98 سازمان آتش نشانی مشهد سرپرستی تیم طناب کشی را به سامانی می‌دهد و در این دوره مسابقات، بین 17 تیم، تیم او مقام چهارم را به دست می‌آورد. به نظر او این مقام چهارمی در حالی‌که آن‌ها هیچ امکاناتی حتی کفش مناسب نداشته‌اند و با کسانی مسابقه داده‌اند که فقط 30 میلیون تومان برای کفش هزینه کرده بودند، مقام با ارزشی است.

سامانی در این باره اظهار می‌کند: در مسابقات طناب‌کشی، کفش اهمیت بسیاری دارد طوری که اگر بازیکن کفش مناسبی داشته باشد که به کفپوش بچسبد، بخش مهمی از کار انجام می‌شود، اما اگر کفش مناسب نداشته باشد 70 درصد تلاشش بیهوده است.

او از بی‌توجهی‌های مسئولان مشهد به مسابقات طناب‌کشی گلایه می‌کند و می‌گوید: اعضای تیم با هزینه خودشان و به صورت داوطلبانه تمرین می‌کنند، اما هنگام اعزام به مسابقات که نیاز به تأمین هزینه کفش و رفت و آمد داریم شاهد کم لطفی‌های مسئولان هستیم.

این نانوای محله سیدرضی که تا یک ماه گذشته رئیس کمیته طناب‌کشی مشهد بوده، معتقد است مسابقه طناب‌کشی و بازی‌های بومی و محلی آن‌قدر جذابیت دارد که اگر زمینه برای انجام دادن آن‌ها فراهم شود علاقه‌مندان بسیاری پیدا می‌شوند و با کمترین هزینه می‌توان مردم را به سمت ورزش‌هایی شاد سوق داد.
او می‌افزاید: کسانی که در اولین دوره مسابقات طناب‌کشی همراه ما بودند این‌قدر از این ورزش لذت برده‌اند که هر وقت از آن‌ها بخواهیم، مشتاقانه به جمع‌مان ملحق می‌شوند.

سامانی در پایان از مردم و مسئولان می‌خواهد توجه بیشتری به ورزش‌های بومی و محلی داشته باشند و با فراهم کردن شرایط این ورزش‌ها در کوچه‌ها و محلات، لحظات شادی را برای جوانان و نوجوانان فراهم کنند.