کمبود امکانات سد راه استعداد رزمی‌کار نوجوان محله جاهدشهر نشد
وقتی پای مشکلات مالی در مسیر ورزشی‌اش پیش آمد، احتمال داشت مثل خیلی از هم‌سن‌وسال‌هایش علاقه نوجوانی‌اش را رها کند و قید عملی‌کردنش را بزند. احتمال داشت ورزش‌کردن برایش کم‌رنگ شود و حکم تفریحی را داشته باشد که در اوقات فراغت سراغش می‌رود. می‌توانست بیشتر ساعاتش را به وقت‌گذرانی هدر دهد، اما این کار را نکرد، چون هدف‌های بزرگی دارد و خودش را در قامت یک قهرمان می‌بیند.
پوریا لزگی در ده‌سالگی کاراته را آغاز کرد، ورزشی رزمی‌ای که هیجان روزهای کودکی‌اش را بیشتر کرده و همان‌طور که در مسابقات کشوری و استانی درخشیده است، این روزها با تمرین در پارک به علت شیوع کرونا برای مسابقات آسیایی ژاپن آماده می‌شود.
هدیه نمره‌های 20!
پوریا 14سال دارد و از 4سال پیش ورزش کاراته را حرفه‌ای دنبال می‌کند که در این زمینه می‌گوید: «انتخاب این رشته ورزشی خیلی اتفاقی بود و برمی‌گردد به تابستانی در کودکی‌ام و ایام تعطیلی درس و کتاب که 10ساله بودم و به‌دلیل همسایگی با یک باشگاه ورزشی، مادرم در رشته کاراته ثبت‌نامم کرد. راستش ثبت‌نام در این باشگاه، هدیه شاگرد اولی کلاس سوم ابتدایی من بود. اوایل برای سرگرمی می‌رفتم اما کم‌کم به این حرفه رزمی علاقه‌مند شدم. آقای فرهاد بیدخام که هنوز هم تمرینات من زیرنظر ایشان است، مثل پدرم مهربان بود و باعث شد شیفته این ورزش شوم و خودم را در آن ماندگار کنم.»
پوریا سال گذشته در مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته نوجوانان شرکت کرد و جواز حضور در اردوی تیم ملی را به دست آورد
طعم شیرین اولین قهرمانی
پوریا به‌دلیل همین سخت‌کوشی در 14سالگی صاحب 8مدال قهرمانی است. حکم‌هایی که نخستین آن‌ها به 10سالگی‌اش برمی‌گردد؛ به درخشش رنگ طلا که در مسابقات کاراته استان کسب کرد. بعد از آن و در سال‌های 96، 97 و 98 صاحب 3مدال طلا در مسابقات استانی رشته کن‌شین‌کان کاراته شد و جواز حضور در مسابقات کشوری را به دست آورد: «در طول عمر ورزش حرفه‌ای، 2بار در مسابقات کشوری شرکت کردم که هر 2دوره آن در تهران برگزار شد. یک‌بار دست خالی به خانه برگشتم اما در مرتبه دوم توانستم مدال نقره و عنوان نایب قهرمانی رقابت‌های کشوری را به دست آورم. از آن زمان ورزش و این رشته جزئی از زندگی‌ام شد.»
دغدغه مالی برای آوردگاه جهانی
پوریا سال گذشته در مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته نوجوانان شرکت کرد و جواز حضور در اردوی تیم ملی را به دست آورد. او دغدغه‌اش برای مسابقات خارج از کشور به هزینه‌های مربوط به آن برمی‌گردد: «از سبک کاتا و کومیته نسبت به رشته ما حمایت بیشتری می‌شود. ای کاش مسئولان نسبت به سبک‌های آزاد و غیرکنترلی اقبال بیشتری داشتند، ما یک باشگاه کوچک در دل محله جاهدشهر هستیم که از ابتدایی‌ترین امکانات ورزشی محروم است اما از میان همین بچه‌ها چندین و چند قهرمان مسابقات استانی، کشوری و پای ثابت اردوهای تیم ملی به کاراته مشهد معرفی شدند. امثال «علی اورعی» و «سجاد مهاجری» قهرمانان مشهدی کاراته جهان که از دل همین باشگاه‌های محلی رشد کرده‌اند و من هم امیدوارم در این مسیر حرکت کنم.»
محمدعلی صالحی با کاشت ۱۵۰ درخت مجتمعشان را سبز کرده است 
شروع زندگی با نیم دست جهیزیه 