موسیقی غذای روحمان است

شرط خانواده اش برای ورود او به دنیای هنر مثل بیشتر دهه شصتی ها، خوب درس خواندن بوده است. بنابراین برای اینکه بتواند وارد دنیای موسیقی شود خوب درس می خواند و مهندس می شود. اما بعد از فارغ التحصیلی می چسبد به ساز و علاقه اش تبدیل می شود به شغل.

 حامد طاهری، موسیقی دان، نوازنده و مدرس موسیقی و رئیس سابق انجمن موسیقی خراسان رضوی ساکن محله کوثر است اما در خیابان نخریسی بزرگ شده و روزهای کودکی اش را در کوچه بزرگمهر به یاد می آورد. متولد 1362 است.

 6ساله بوده که به واسطه شوهرخاله اش با سنتور آشنا شده و خودش از 8سالگی نواختن را شروع کرده است. پدرش شغل فنی داشته و مادرش آموزش پرورشی بوده و معتقد است علاقه اش به هنر را از پدربزرگ هایش به ارث برده است.

پدربزرگ پدری اش شاعر بوده و پدربزرگ مادری اش در نوجوانی ساز می زده که بعدتر به دلایل خانوادگی موسیقی را کنار گذاشته است. همین پدربزرگ بهترین مشوقش در راهیابی به جهان موسیقی بوده است. تشویق های پدربزرگ انگیزه تمرین را در حامد کوچک بیشتر می کرد و او هر بار برای رفع خستگی پدربزرگ کاری جدید را رو می کرد.

هنر، مانع درس خواندن نیست

حامد طاهری موسیقی را غذای روح می داند و می گوید: در دوران راهنمایی با افرادی نشست و برخاست می کردم که همگی اهل موسیقی و هنر بودند. در مدرسه مسئول گروه سرود بودم. 

موسیقی را با سنتور شروع کردم و بعد از 5سال که سنتور کار می کردم به عنوان ساز دوم و سوم، سه تار و سازهای کوبه ای تنبک و دف را انتخاب کردم. رشته دانشگاهی من فناوری اطلاعات بود و در دانشگاه هم رتبه الف داشتم. پس موسیقی خلاف تصور بسیاری از خانواده ها مانعی برای درس خواندن نیست بلکه می تواند یک آموزش پایه برای هر فرد باشد. 

من معتقدم ریتم ملودی بخشی از زندگی ماست و موسیقی یکی از ارکان فرهنگ است. همان طور که کار در محیط آرام یا خشن به مرور زمان در روحیه ما تأثیر می گذارد، شنیدن موسیقی خوب نیز در زندگی ما تأثیر مستقیم دارد. کنار یک موسیقی ایرانی خوب، حتما یک شعر خوب از بزرگان فرهنگی و ادبی هم دریافت می کنیم. 

نمی توانیم دائم صحبت مولانا و سعدی و حافظ را بشنویم و از آن ها تأثیر نپذیریم. از نظر من نوع موسیقی که گوش می کنیم مانند نوع خوراکی که می خوریم در زندگی ما تأثیرگذار است. پس باید در انتخاب نوع موسیقی دقت کنیم، متأسفانه بعضی وقت ها از سر ناآگاهی موسیقی ای را گوش می کنیم که ناخودآگاه تأثیر منفی در زندگی ما دارد.

اجرای زنده و هزار و یک داستان

وقتی هنرمندی به طور زنده اجرا داشته باشد اتفاق های پیش بینی نشده ای برایش پیش می آید. طاهری هم از نمونه این خاطرات دارد: خراب کاری روی سن زیاد پیش می آید، مثلا ملودی را اشتباه می زنی.  اما بعضی اتفاق ها واقعا بد هستند.

در یکی از اجراها به همراه دیگر نوازنده ها به احترام مردم تا جلوی سن رفتیم. کنار من یکی از نوازنده های خوب کمانچه ایستاده بود و وقتی به عقب برگشتیم به احترام او صندلی اش را عقب کشیدم تا راحت بنشیند اما او متوجه نشد و با همان ساز که در دستش بود به زمین افتاد و صحنه بدی به وجود آمد. 

کار در محیط آرام یا خشن به مرور زمان در روحیه ما تأثیر می گذارد، شنیدن موسیقی خوب نیز در زندگی ما تأثیر مستقیم دارد

در اجرای دیگری 18ساله بودم که مضراب های یدک را فراموش کردم از داخل جعبه بردارم و دم دستم بگذارم. رسم بر این است نوازنده های سنتور دو تا مضراب اضافه دارند تا اگر شکست سریع جایگزین کنند. در اوج اجرا مضراب از دستم پرت شد و دو متر آن طرف تر افتاد. تا آن زمان سابقه نداشت برای مضراب من اتفاقی بیفتد. خوشبختانه نوازنده دف ما حرفه ای بود و بلافاصله متوجه ماجرا شد. 

بدون برنامه ریزی قبلی شروع کرد به نواختن دف با حرکات نمایشی که خیلی جلب توجه کرد. حدود 40ثانیه زمان لازم داشتم تا در جعبه را باز کنم و مضراب هایم را بردارم. این دوست دف نواز من این زمان را برای من خرید و همه فکر کردند این حرکات نمایشی جزوی از برنامه است و کسی متوجه پرت شدن مضراب نشد.

تجربه اولین اجرا در 14سالگی

حامد طاهری درباره اولین اجرایش می گوید: در مدرسه برنامه های مختلفی را اجرامی کردم اما اولین اجرای رسمی ام در 14سالگی بود. در یک کار گروهی با جمعی از هنرمندان در سالن سینما گلستانه مشهد. یادم هست اولین اجرا خیلی شلوغ شد و با اینکه از نظر خانواده ام همیشه درس در اولویت قرار داشت، مادرم به همراه خواهر و مادربزرگم برای تشویق من به سالن آمدند. 

او در 25سالگی ازدواج کرده و شمّ پدرانه اش می گوید پسر خردسالش روهان، استعداد خوبی در موسیقی دارد. اما اجبار در هیچ زمینه ای را نمی پسندد. او غیر از حمایت از روهان برای پیشرفت و یادگیری موسیقی یا هر هنر دیگری، طرح از پیش تعیین شده خاصی را برای آینده او برنامه ریزی نمی کند. 

اصل بر تمرین و ممارست است

او از سال94 تا 97 به مدت 3سال رئیس انجمن موسیقی خراسان رضوی بود. در اواخر دوره اش احساس کرده هر کار از دستش برمی آمده انجام داده و بیشتر از آن شرایط برای کار فراهم نیست، به همین دلیل از این سمت استعفا داده است. او می گوید: یکی از رسالت های هنر تأثیرگذاری است و هنرمند باید از جامعه خودش جلوتر باشد. در مدت 3سال خیلی کارها انجام دادم اما چیزی که می خواستم انجام دهم و شرایطش مهیا نشد خیلی بیشتر از آن بود. 

در آن دوره مهم ترین کاری که کردم این بود که یک سری از دوستان و هنرمندان را با هم آشنا کردم و حلقه اتصال آن‌ها شدم. سبک کار طاهری، موسیقی اصیل ایرانی است.

 حدود 40آهنگ ساخته و 18سالی هم هست که تدریس می کند. از میان شاگردانش 10نفر را برتر از دیگران می داند و معتقد است استعداد نقش کمرنگی در شکوفایی هنر موسیقی دارد و اصل بر تمرین و ممارست است. به همین دلیل اگر در میان شاگردانش فردی کم تلاش کند و تمرین هایش را کامل انجام ندهد به او و خانواده اش می گوید که بی خود وقت و هزینه خود را صرف هنر نکنند.