حرف‌‌های شاعرانه نوجوان محله سیدی با رئیس‌جمهور

بسیاری از نویسندگان و شاعرانی که امروز در زمینه شعر و داستان بنام هستند، کارشان را از دوره نوجوانی و حتی سنین کمتر شروع کرده‌اند. «فرزانه رمضانی» دختر نوجوان محله سیدی نیز از پنج سال قبل کارش را در زمینه شعر شروع کرده است. علاقه و پشتکار او سبب شده تا در انجمن‌های ادبی شعرخوانی کند. 

همچنین در پویش پاسخ به سؤال رئیس جمهور که هر سال به اسم «پویش مهر» در بین دانش‌آموزان انجام می‌شود شرکت کرده است. او سؤال رئیس جمهور را در مهر 1400 به صورت شعر پاسخ گفته و توانسته تا مرحله دوم این پویش پیش برود.

 در روزهای کرونا که برنامه‌های شعرخوانی آموزش و پرورش به صورت مجازی بوده در شعرخوانی «شهریار» شرکت کرده، همچنین در محفل شعرخوانی«امام رضا(ع)» نیز شعری سروده و خوانده است. او دوست دارد در کنار تحصیل، سرودن شعر را برای تازه نگه داشتن حسش ادامه بدهد.

شرکت در انجمن‌های ادبی

فاطمه 17سال دارد و کلاس یازدهم تجربی است. شعر گفتن را از کلاس هفتم شروع کرده است آن هم به تشویق دبیرش. او می‌گوید: سال هفتم که بودم متن‌هایی را که می‌نوشتم برای معلم‌ نگارشمان می‌خواندم او تشویقم می‌کرد و اشکال‌های کارم را با صبر و حوصله برطرف می‌کرد. همین کار سبب شد تا علاقه‌ام به سرودن شعر بیشتر شود.

به نظرم خواندن اشعار شاعران دیگر کمک می‌کند تا بهتر با اصول شعر آشنا شوم و بتوانم موضوعی ساده را به شعری جذاب تبدیل کنم

فاطمه برای اینکه بتواند در شعر گفتن پیشرفت کند عضو کتابخانه محله‌شان می‌شود و به مطالعه آثار شاعران مختلف می‌پردازد. او برای بیان احساسش از قالب شعر نو استفاده می‌کند. در این زمینه برایمان توضیح می‌دهد: برای اینکه بتوانم سبک شعر گفتنم را به‌طور جدی دنبال کنم نیاز داشتم که مطالعه کنم. 

از میان شاعران با اشعار سهراب سپهری بیشتر ارتباط برقرار کردم. به همین دلیل در کتابخانه به دنبال مطالعه شعرهای نو رفتم. به نظرم خواندن اشعار شاعران دیگر کمک می‌کند تا بهتر با اصول شعر آشنا شوم و بتوانم موضوعی ساده را به شعری جذاب تبدیل کنم.

ناامید نشدم

این شاعر نوجوان محله سیدی ادامه می‌دهد: دختران زیادی را سراغ دارم که از ترس خوب ننوشتن یا نقد کردن آثارشان توسط دیگران، به سمت نوشتن و شعر گفتن نمی‌روند. به آن‌ها می‌گویم که نباید بترسید. باید بارها تمرین کنید. باید به خودمان اجازه سرودن و حتی اشتباه سرودن را بدهیم و آن‌ها را در محافل ادبی که استادان هستند به نقد و بررسی بگذاریم تا مشکلاتش برطرف شود.

رمضانی بیان می‌کند: بارها شعرهایم را پاره کرده و دوباره نوشته‌ام. حتی زمانی که احساس می‌کردم کار فاخری سروده‌ام، استادان هزاران مشکل از شعرم گرفتند. با وجود این ناامید نشدم و با پشتکار بیشتری کارم را ادامه دادم.

این دختر نوجوان شاعر به دوستانش توصیه می‌کند: خودتان را باور داشته باشید، مطالعه کنید تا به تکنیک‌های شعری مسلط شوید. برای نوشتن، همیشه دنبال موضوعات خاص نباشید. برای شروع سرودن اجازه بدهید روحتان آزاد باشد و قوه تخیلتان تا جایی که می‌‌تواند پیش برود.