استعدادیابی ورزشی در محله بهمن محمدصالح را رزمی‌کار کرد
بهار سال قبل بود که گروهی برای استعدادیابی بچه‌ها به محله آمدند. محمدصالح مهتاب توانست خودش را نشان دهد و گزینش شد و بعد از یک‌سال مقام استانی را از آن خود کرد. حالا به توانمندی‌هایش ایمان دارد، زیرا توانسته است در رشته رزمی «فن زی‌چوآن» خوش‌بدرخشد.
ورزش را با پابه‌توپ‌شدن و بازی فوتبال در زمین‌های خاکی در محله بهمن آغاز کرد؛ اما در کنار آن به ورزش‌های رزمی علاقه داشت. از قضا بهار سال قبل بود که گروهی برای استعدادیابی بچه‌ها به محله آنها آمده بودند. او توانست خودش را نشان دهد و گزینش شد و بعد از یک‌سال مقام استانی را از آن خود کرد.
حالا به توانمندی‌هایش ایمان دارد، زیرا توانسته است در رشته رزمی «فن زی‌چوآن» خوش‌بدرخشد. محمدصالح مهتاب سیزده‌ساله است و بعد از کسب اولین مقام استانی در این رشته روبه‌روی ما می‌نشیند و از برنامه‌هایش برای آینده می‌گوید؛ هم در تحصیل و هم در ورزش.
موفقیت با حمایت استاد
محمدصالح که در همین محله بهمن بزرگ شده است، تعریف می‌کند: «باشگاه محله ما فقط جای تمرین و آمادگی نیست. استادم برایم مثل پدر است و دل‌سوزانه با ما کا‌ر می‌کند. اصلا تصور نمی‌کردم که بتوانم به این زودی به موفقیت برسم.»
او جزو بهترین شاگردان مدرسه و معدلش19 است. برای همین دوست ندارد از درس عقب بماند و برای رسیدن به موفقیت در هر 2زمینه تلاش می‌کند: «مادرم شرط گذاشت که در کنار ورزش از درس نیز غافل نشوم. چون به او قول داده‌ام، برنامه تمرینات و بازی را طوری می‌چینم که از درس و کلاسم حتی آنلاین و مجازی عقب نیفتم.»
محمدصالح این روزها تمریناتش را سخت‌تر ادامه می‌دهد. مسابقات 22بهمن در پیش است و فکر او مشغول این رقابت‌هاست. دوست دارد در این دوره هم بتواند موفق شود.
او می‌گوید: «اولین رقابت آذرماه امسال به‌مناسبت بزرگداشت شهدای ۱۰دی در سالن شهید رجا در قلعه‌ساختمان برگزار شد. وقتی به داخل زمین رفتم اول کمی استرس داشتم، اما خیلی زود خودم را پیدا کردم. آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، اول‌شدن بود. وقتی داور دستم را به‌عنوان برنده مسابقه بالا برد، به‌قدری هیجان‌زده و خوش‌حال شده بودم که حال خودم را نمی‌فهمیدم. حتی فراموش کرده بودم کلاهم را از وسط زمین بردارم و همه این حال خوش را مدیون مربی و تشویق‌های خانواده و دوستانم هستم.»
به‌یاد پدربزرگ قهرمان
ادامه تحصیل در رشته مهندسی، استخدام در یکی از کارخانه‌های بزرگ خودروسازی و مربیگری در رشته ووشو، آرزوهای محمدصالح است که از امروز برای رسیدن به آنها تلاش می‌کند.
دلش برای پدربزرگ مرحومش که ورزش‌کار بود، تنگ شده است: «پدربزرگم، حاج‌حسین مهتاب، بازنشسته آتش‌‌نشانی و باستانی‌کار بود. او هم به‌دلیل نوع کارش و خدمت به مردم و هم باستانی‌کاربودنش بسیار محترم بود. من هم می‌‌خواهم با خوب‌درس‌خواندن و موفقیت در رشته ورزشی جایگاه خوبی بین مردم شهر و کشورم داشته باشم و تلاش می‌کنم به این جایگاه برسم.»
از اتفاقات خوب زندگی محمدصالح این است که از همین نوجوانی در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند و این موضوع را هم مدیون استادش است: «استاد سیدعلی معراجی، مربی باشگاه بهمن، که خودش داور رسمی فدراسیون ووشوست، زمانی که مدرسه‌ها تعطیل و اوقات‌فراغت ما زیاد بود، با برنامه‌هایی مانند توزیع بسته‌های معیشتی در خانه‌های نیازمندان، ضدعفونی معابر عمومی و... هم وقتمان را پر می‌کرد، هم نکات آموزنده و اخلاقی زیادی در همین آمدوشد‌ها از او و بچه‌‌های تیمشان یاد گرفتم. به همین دلیل، خدا را خیلی شکر می‌کنم.»
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آموزش و پرورش دانش‌آموز نخبه را در لیست سیاه قرار داد! 
در خانواده «امیدخدا» هنر موروثی جریان دارد 