تلاش‌های نتیجه‌بخش امیرحسین

زمانی که ورزش کاراته را از هفت‌سالگی شروع کرد پیش‌بینی نمی‌کرد تا این اندازه به آن مشغول شود. اکنون کاراته برای او فقط یک ورزش نیست بلکه بخشی از زندگی‌اش است. امیرحسین گنجی کاراته‌کار محله نوده که متولد 1387 است تلاش و کوشش را سرلوحه کار خودش در زندگی و ورزش قرار داده است.

چرا فکر می‌کنی کاراته به تو درس زندگی می‌دهد؟

ما بچه‌های حاشیه شهر که برای رسیدن به آرزوهایمان باید مبارزه کنیم زندگی را نوعی مبارزه دائمی می‌دانیم. خاطرم هست زمانی که هفت‌سالم بود با یکی از دوستانم برای دیدن یک مبارزه دوستانه کاراته به باشگاه محله رفتم من محو تماشای دو حریف بودم. یک لحظه خودم را جای یکی از آن‌ها که در ظاهر قوی‌تر بود قراردادم. از لحاظ من چون او قوی‌تر بود می‌توانست در این مبارزه برنده شود. اما در پایان این مبارزه دوستانه حریفی که من خیلی به پیروزی‌اش امید بسته بودم در لحظاتی کوتاه با ضربات ناگهانی شکست خورد. 

در همان سن کودکی به این نتیجه رسیدم که برنده‌شدن همیشه نصیب کسی نمی‌شود که برتری جسمی دارد، بلکه آن کسی به مقصودش می‌رسد که هوشیار باشد و از فکرش استفاده کند این اولین درسی بود که من از ورزش کاراته گرفتم. ورزش کاراته یک ورزش انفرادی است و همه چیز به تلاش و کوشش خودت بستگی دارد. این دومین درس زندگی بود که از ورزش کاراته گرفتم.

چقدر برای موفقیت در این رشته تلاش کردی؟

دقیقا بعد از همین مسابقه‌ای که خاطره‌اش را گفتم ثبت‌نام کردم. هر روز بعد از آمدن به خانه و یک استراحت کوتاه به زمین‌های خالی اطراف خانه‌مان می‌رفتم و تمریناتی را که استاد کاراته گفته بود اجرا می‌کردم. هر چند تمرین در یک زمین خاکی خیلی سخت بود و بارها و بارها به زمین خورده و دست و پایم پر از خار و خاشاک شده بود، اما من گله و شکایتی نداشتم و فقط به برنده‌شدن و حضورم در مسابقات فکر می‌کردم.

تابه‌حال چه مقام‌هایی کسب کرده‌ای؟

من تحت مربیگری استاد محمد شهابی در باشگاه محله‌مان تمریناتم را شروع کردم. سپس با محمد غلامی تمرین می‌کردم. بعد از چند ماه در مسابقات ورزشی باشگاهی و استانی شرکت کردم. طی این سال‌ها کسب رتبه دوم و مدال نقره مسابقات کاراته استان بهترین مقام ورزشی است که کسب کرده‌ام. اولین تجربه و حضورم در مسابقات باشگاهی با شکست حریف و برنده‌شدنم همراه بود. بعد از یک سال در هشت‌سالگی اولین حضورم در مسابقات استانی کاراته را تجربه کردم و مقام دوم مسابقات و مدال نقره را به دست آوردم. 

زمانی که در جریان این مسابقات روی تشک می‌رفتم تا با حریفم روبه‌رو شوم استادم محمد غلامی روبه‌رویم می‌ایستاد و با تمام وجودش من را تشویق می‌کرد. همین حمایت‌ها در پیروزی‌هایم بسیار مؤثر بود. بعد از کسب سه مقام چهارمی، سومی و دومی مسابقات کاراته استان برای حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته آماده شده بودم که با آمدن کرونا همه‌چیز به هم خورد و این فرصت را از دست دادم.

الان چه کار می‌کنی؟

در حال حاضر مشغول انجام تمریناتم هستم و دوباره خودم را برای مسابقات انتخابی تیم ملی آماده می‌کنم. می‌دانم کرونا هم نمی‌تواند من را از رسیدن به آرزوهایم بازدارد.