خانم موسوی و وقف زبان و زمان

در روزگاری که تهیه وسیله‌ای که در خانه خودت خراب می‌شود، سخت به‌نظر می‌رسد، بی‌بی اقدس حقانی موسوی کمر همت بسته است برای جوانان نیازمندی که تصمیم گرفته‌اند خانواده تشکیل دهند، ولی تمکن مالی ندارند، اسباب زندگی تهیه کند. او که یک‌بار برای تک‌دخترش جهیزیه تهیه کرده است، اکنون نقش مادری را برای دختران زیادی برعهده گرفته است تا در این وانفسای گرانی اسباب خانه‌شان را آماده کند و آن‌ها را به خانه بخت بفرستد.

خوش‌نامی در محله

موسوی در محله پایین‌خیابان و در وحدت11، همان کوچه قدیمی حمام حاج‌قلی ساکن است و مسئولیت جهاد سازندگی پایگاه بسیج امام‌هادی(ع) را برعهده دارد. اهالی این محله او را به‌عنوان بانویی دست‌به‌خیر می‌شناسند و او را واسطه‌ای میان نیت‌های خیر و دست‌های بخشنده و نیازمندان آبرومند می‌دانند.

 هرکس در این خیابان سراغ بانویی را بگیرد که برای دختران جوان نیازمند اسباب زندگی آماده می‌کند، او را به منزل خانم موسوی یا پایگاه بسیج محله راهنمایی می‌کنند. فعالیت‌های اجتماعی و خوش‌نامی این بانو در محله او را به‌سوی قبول مسئولیت در بسیج سوق داده است.

شناسایی نیازمندان

شناسایی نیازمندان واقعی یکی از مراحل سخت است که باید این بانوی خیر انجام بدهد. او همراه دو بانوی نیکوکار دیگر برای شناسایی به محلات می‌رود و درباره صحت ادعای نیازمندان تحقیق می‌کند. حفظ آبروی نیازمند یکی از ملاحظات کار است که او و دیگر بانوان مدنظر دارند. 

همسر این بانوی نیکوکار هم در انجام این کار خیر سهیم است و در بیشتر مواقع او را برای شناسایی نیازمندان واقعی یا تهیه لوازم تازه‌عروسان همراهی می‌کند. خانم موسوی می‌گوید: هرکسی که به من مراجعه می‌کند، مشخصات و مدارکی را که اثبات می‌کند او آدم نیازمندی است، می‌گیرم و در بیشتر مواقع خودم برای تحقیقات محلی به محله‌اش می‌روم.

پول‌های خرد برای کارهای کلان

وقتی اسم خیر به میان می‌آید، خانم موسوی تأکید می‌کند که ما خیر عمده نداریم! خیر عمده آدم‌هایی هستند که پول یک جهیزیه را بدهند یا چند تکه سنگین را تقبل کنند. اما در بساط نیکوکاری آن‌ها از این خیران خبری نیست. آن‌ها برای تهیه یک جهیزیه تلاش زیادی نیاز دارند. پول‌های خرد جمع می‌شوند تا کار یک مسلمان را راه بیندازند. 

خانم موسوی می‌گوید: من وقتی به این نتیجه می‌رسم که فردی واقعا برای تهیه جهیزیه دخترش مشکل دارد، بسم‌الله می‌گویم و در هر مراسم یا جمعی که قرار بگیرم، موضوع را مطرح می‌کنم. هرکس به فراخور حالش، نیتی می‌کند و مبلغی را به کیسه پول ما می‌اندازد. همین مبالغ که گاهی از 5000تومان شروع می‌شود و به 2میلیون تومان می‌رسد، اندک‌اندک جمع و به جهیزیه برای یک جوان آرزومند تبدیل می‌شود.

یادم هست حتی در سفر در کوپه قطار هم موضوع جمع‌آوری کمک برای تهیه جهیزیه را مطرح کردم و همان‌جا هم چند نفر به من کمک کردند

 از او می‌پرسیم که رویش می‌شود هرجا که می‌نشیند، درخواست کمک کند؟ او حرف جالبی می‌زند و می‌گوید: نیت ما خیر است و با نیت ظهور امام‌زمان(عج) این کار را انجام می‌دهیم. بنابراین برای کار خیرمان خجالت نمی‌کشیم. من حتی وقتی برای اربعین به کربلا رفته بودم هم از افرادی که درخواست کمک داشتند، غافل نشده بودم و در موکب‌ها و در مسیر کربلا هم برای آن‌ها کمک جمع می‌کردم. 

یادم هست حتی در سفر در کوپه قطار هم موضوع جمع‌آوری کمک برای تهیه جهیزیه را مطرح کردم و همان‌جا هم چند نفر به من کمک کردند.خانم موسوی هرکسی که می‌خواهد دست‌به‌جیب شود و مبلغی کمک کند را هم تشویق می‌کند که با نیت فرج امام‌زمان(ع) کمک کند. البته در کنار این نیت بزرگ، بسیاری از افراد به حاجت‌هایی که خودشان داشته‌اند نیز رسیده‌اند و همین باعث شده است آن‌ها دوباره نیز برای رفع مشکلاتشان در این کار خیر نذر کنند.

این بانوی نیکوکار باور دارد مردم اگرچه مال فراوانی ندارند که آن را بذل کنند، می‌توانند با گذاشتن زمان و زبان در این مسیر کارراه‌انداز باشند. این کار وقت زیادی از او می‌گیرد، ولی آن را با اشتیاق انجام می‌دهد. او از سال1397 که نخستین درخواست کمک برای جهیزیه به او رسید، تاکنون به افراد زیادی کمک کرده است. تهیه سیسمونی و جهیزیه و بسته‌های معیشتی در دوران کرونا و ماه مبارک رمضان از فعالیت‌های عمده او و همراهانش است. او تاکنون هفت عروس نیازمند را به خانه بخت فرستاده و بیش از شش سیسمونی برای نوزادان حاجتمند تهیه کرده است.