مشهد قدیم

«دَنگان» یکی از مناطق شمال مشهد در پشت سیلو است که نام و نشانش در نقشه‌های امروزی نیست.

عابدزاده اعتقادی نداشت که جوان‌ها به دبیرستان و دانشگاه بروند؛ حتی مبارزه هم می‌کرد. از نظر ایشان، رفتن به این مراکز، مساوی با لامذهبی و بی‌دینی بود.

در شب‌های سال نو حاجی‌فیروز و «جیگی‌جیگی نه‌نه خانم» در کوچه و بازار راه می‌افتند، دنبک می‌زنند و تصنیف می‌خوانند.

مزرعه شقا شامل سه قلعه به نام‌های یزدی‌ها، بالا و پایین بوده و سه صحرا و شش جفت زمین زراعی داشته است، اما تعیین مکان دقیق این اجزا نیز امکان ندارد. به نظر می‌رسد جمعیت ساکن شقا در اوج رونق، جمعیتی درخورتوجه بوده است

زمستان‌های سرد مشهد، بازار کالا‌های گرمایشی را داغ کرده بود و همین موضوع، باعث رونق ساخت بخاری در دهه‌های پیش‌رو شد.

زیارت اهل قبور در آخرین پنج شنبه سال یکی از رسوم اهالی توس است. قدیمی‌ها به آن عید علفه می گفتند که طی آن دو شب قبل عید را علفه مرده‌ها و شب بعد را علفه زنده‌ها می‌گفتند.

روایتی از سفرنامه‌های تصویری به‌جامانده از روزگار کهن که سندی برای زیارت امام‌رضا (ع) بوده است.