منطقه ۲

منطقه ۲

بزرگ‌ترین منطقه مشهد

منطقه ۲ بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین منطقه شهری مشهد است که محله‌های برخوردار و کم‌برخوردار بسیاری را در بر می‌گیرد. کوچه حسین‌باشی که طولانی‌ترین کوچه شهر است و بوستان حجاب که اولین بوستان ویژه بانوان در مشهد است، در این منطقه قرار دارد. مجموعه تفریحی‌گردشگری سپاد با برخورداری از مراکز تجاری و تفریحی و میدان جانباز با برج‌های تجاری و رستوران‌هایش، هر روز شهروندان و مسافران زیادی را برای خرید و تهیه سوغات به این محدوده شهر می‌کشاند. راسته‌بازار‌های مختلف ازجمله، بازارخطی پارچه و پرده در خیابان تعبدی، راسته کفش در خیابان عامل، راسته سرامیک در ابوطالب و... از دیگر ظرفیت‌های این منطقه است. فراوانی زمین‌های رهاشده، زباله‌گردها، فروشندگان مواد و آشپزخانه‌های تولید مواد صنعتی در محدوده توس از مشکلات چشمگیر این منطقه است. در مساحت ۳۸۴۴ هکتاری منطقه ۲ حدود ۵۱۳ هزار نفر زندگی می‌کنند.

دو ساعته عاشق کیوکوشین شدم!
حمیدرضا طالبی می‌گوید: در همان روز‌های اول به‌همراه یکی از دوستانم به باشگاه محله نوده رفتم و در همان یکی‌دو ساعت از این ورزش خوشم آمد و ثبت نام کردم.
مینای خانه‌بندی؛ هنر ۵هزار ساله رو به فراموشی
فرید فرقانی، استاد هنر میناکاری به روش خانه‌بندی است؛ هنری که قدمتی ۵هزار ساله دارد اما اکنون آنقدر تعداد استادنش کم شده که بیم نابودی‌اش می‌رود.
برای جوانه‌های گندم گریه کردم
طاهره سادات زرقانی یکی از سمنوپزهای محله شهرک قدس است، او از روزهای ابتدایی شروع کارش می‌گوید: چندین مرتبه گندم‌ها را خیس کردم تا جوانه بزند، اما هر بار گندم‌ها یا پلاسیده می‌شد و یا بو می‌گرفت
آبجی زهرا، عزیزِ اهالی کوچه قلعه سمزقند بود
زهرا ذاکر شاندیز که هفتاد سال خادم مسجد امام حسن مجتبی (ع) در کوچه قلعه سمزقند بود سال ۹۷ به رحمت خدا رفت.
خانم دکتر؛ مامان جانِ همدم
عادله ستاره، دندانپزشک است، اما نه یک دندانپزشک معمولی. حس مسئولیت و عاطفه او باعث شده که مامانِ دختران موسسه همدم خطاب شود.
کارخانه کبریت مشهد، کوچه‌ای با صدها خاطره
بنای اصلی کارخانه خراب شده است و فقط نگهبان سال‌خورده آن که زنی متدین است، در خانه‌ای قدیمی در همین کوچه زندگی می‌کند، اما تاثیر این کارخانه هنوز هم برروی بافت و فرهنگ خیابان دیده می‌شود.
آبدارخانه باباحسین، یادگارخانه آموزش و پرورش است
باباحسین آبدارچی اداره کل آموزش و پرورش است؛ اتاق او یک محل کار متفاوت است با قوری‌های بزرگ و کوچک و شیشه‌های خمره‌ای سبز‌رنگ و یک دیوار پر از قاب عکس از اواخر دهه‌۴۰ تا کنون.