از قهرمانی "دای‌دوجوکو" تا "اینتگرال" راه زیادی بود
اگر در کنار تلاش و کوشش خودش حمایت خانواده را نداشت، یک جای کار می‌لنگید و به اینجا نمی‌رسید. آن‌ها علاوه بر حمایت عاطفی، هزینه مسابقات او را هم تقبل می‌کنند.
از شش‌سالگی فعالیت ورزشی را شروع کرد. ابتدا به سراغ ژیمناستیک و ورزش‌های کششی رفت، اما بعد علاقه اصلی‌اش را پیدا کرد. حالا کلی مدال رنگارنگ در رشته‌های مختلف رزمی دارد؛ مدال‌ها و مقام‌هایی که با تلاش و کوشش و استمرار در این سال‌ها به‌دست آورده است.
سینا فتحعلی‌زاده متولد سال۱۳۸۷ و ساکن محله شهیدآقامصطفی خمینی است. تاکنون سه مدال کشوری کسب کرده و هدفش شرکت در مسابقات بین‌المللی است. به‌جز این‌ها، هوای هم‌محله‌ای‌هایش را هم دارد و به دوستان علاقه‌مندش کیک‌بوکسینگ را هم آموزش می‌دهد.
شروع با ژیمناستیک
همه‌چیز از باشگاه محله شروع شد. شش‌سال بیشتر نداشت که پدرش دستش را گرفت و او را به باشگاه پدافند هوایی برد؛ جایی که چند کوچه بیشتر با خانه‌شان فاصله نداشت. سینا ابتدا جذب رشته ژیمناستیک شد. دوسه‌سالی که گذشت، متوجه علاقه و استعدادش در رشته‌های رزمی شد و تغییررشته داد و در رشته جودو ثبت‌نام کرد. پس از مدتی به رشته دای‌دوجوکو هم علاقه‌مند شد.
سال۱۳۹۶ در اولین مسابقه زندگی‌اش در این رشته شرکت کرد و موفق به کسب مقام اول استانی شد. این موفقیت برای سینا انگیزه‌ای دوچندان شد تا این مسیر را ادامه بدهد و دست از تلاش نکشد.
کسب مدال طلای کشوری
او حالا هشت مدال استانی دارد، اما مهم‌ترین مدال‌هایی را که تا امروز کسب کرده است، سه مدال کشوری می‌داند. اولین مدال برمی‌گردد به سال ۱۳۹۸ و مسابقات کشوری دای‌دوجوکو در شهر اصفهان. او در این مسابقات مقام سوم را کسب کرد. انتظار کسب مدال طلا را داشته، اما از ناحیه پا مصدوم شده است. همه توان و انرژی‌اش را برای مبارزه به کار گرفته و در نهایت مدال برنز نصیبش شده است.
سال۱۴۰۰ در بیست‌وسومین دوره مسابقات قهرمانی کشور در رشته کیک‌بوکسینگ مدال برنز را کسب کرد. مهم‌ترین مدال زندگی‌اش را هم یک‌سال بعد در بیست‌وچهارمین دوره همین مسابقات در رشته اینتگرال به دست آورد؛ جایگاهی که سال‌ها برای رسیدن به آن تلاش کرده بود.
آموزش به بچه‌ها
سینا فتحعلی‌زاده از مسیری که برای کسب این مدال‌ها طی کرده‌است، می‌گوید؛ اینکه یک‌شبه به این مرحله نرسیده و سال‌ها تلاش کرده است. هر روز به‌صورت فشرده تمرین دارد، سعی می‌کند در همه جلسات شرکت کند و به‌ندرت پیش می‌آید که جلسه‌ای لغو شود. او از حمایت‌های خانواده‌اش هم می‌گوید. توضیح می‌دهد که اگر در کنار تلاش و کوشش خودش حمایت خانواده را نداشت، یک جای کار می‌لنگید و به اینجا نمی‌رسید. آن‌ها علاوه بر حمایت عاطفی، هزینه مسابقات او را هم تقبل می‌کنند.
سینا حالا آرزوی شرکت در مسابقات بین‌المللی و کسب مقام‌های جهانی را دارد، اما علاقه دیگر او مربیگری است؛ اینکه یک روز بتواند مدرک مربیگری‌اش را هم بگیرد و به بچه‌های مستعد این منطقه رشته‌های رزمی را آموزش بدهد.
او همین حالا هم مربیگری را شروع کرده است. سه نفر از همسایه‌ها و دوستان بااستعدادش را به این مسیر کشانده است و حالا در باشگاه به آن‌ها آموزش می‌دهد. یکی از آن‌ها طی دو ماه موفق به کسب مقام استانی شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
حال و هوای نوغان از زبان پسر کوچه «سردار» 
ماجرای یک پیشنهاد کاری خوب 