محمد فهیم، رئیس شورای اجتماعی محله امیرآباد ، با تعریف خاطره‌ها و تجربیاتش، دوره بازنشستگی را برایم پربرنامه و پرکار توصیف می‌کند. هشت سال می‌شود از سازمان اتوبوسرانی مشهد بازنشسته شده و این مدت را به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی پرداخته است. به بهانه سوم مرداد، روز خانواده و تکریم بازنشستگان، در مسجد محله با او گفت‌وگو می‌کنیم.
امیرآباد محله‌ای در حاشیه شهر و کم برخوردار است که در حوزه‌های فرهنگی، آموزشی و زیست‌محیطی مشکلات بسیاری دارد. در گذشته، اینجا زمین‌های کشاورزی بوده که با ساخت چهارباب خانه از سوی فردی به‌نام امیر به امیرآباد معروف شده است. یکی از ظرفیت‌های محله، میدان بار رضوی با ۲۱۲ غرفه است.
فقط پنج ماه از آمدن محمدجواد شاهسوند به این باشگاه می گذرد اما در همین مدت کوتاه موفق به کسب مقام دوم مسابقات استان خراسان رضوی در رشته ورزشی ووشو شده است. نوجوان ساکن خیابان مهریز در محله امیرآباد از دستاوردهای دیگری می گوید که در این چند ماه به دست آورده است؛ از اینکه استادانش تأکید بر پهلوان بودن دارند نه قهرمان بودن! حالا در زمینه اخلاقی هم پیشرفت داشته و سبک زندگی اش تغییر کرده است.
اینجا فرق‌هایی با مغازه‌های دیگر دارد. خانمی وارد مغازه می‌شود که با لبه چادر چهره‌اش را پوشانده است. چند قلم جنس برمی‌دارد و در آخر فقط10هزار تومان روی پاچال می‌گذارد. کمی که می‌گذرد چشمم می‌افتد به پنج حساب دفتری قطور بالای یکی از قفسه‌ها. داخل این دفتر‌ها اسامی افرادی نوشته شده که جنس نسیه برده‌اند. دفتر‌ها را ورق می‌زنم. با یک حساب سر انگشتی متوجه می‌شوم که بالای بیست میلیون تومان جنس نسیه داده شده است. نسیه‌هایی که بیشترش پرداخت نمی‌شود.
سیدمحمدطاها هاشمی متولد سال ١٣٨٦ در ده‌سالگی فعالیت ورزشی‌اش را در رشته هاپکیدو دبلیو اچ سی شروع می‌کند و حالا چند مدال رنگارنگ دارد. مهم‌ترین این مدال‌ها، مقام سوم استانی است که در اسفند سال ١٣٩٧ کسب می‌کند. حالا آرزوهای زیادی در سر دارد. اینکه بتواند یک روز مقام‌های بین‌المللی کسب کند. او برای همه این آرزوها هم سخت در حال تمرین و تلاش است.
مهریز نام یکی از معابر اصلی در ابتدای بولوار حر است. خیابانی که تا سال‌ها به نام خیابان ده متری معروف بوده است.
به گفته قدیمی‌ها اینجا جزو اولین خیابان‌های خاکی منطقه بوده که حوالی سال‌های ٦٥ آسفالت می‌شود. باغ تره‌ها و زمین‌های خاکی اطراف این معبر حالا جایش را به آپاراتی‌ها، لوازم یدکی، باتری‌سازی و... داده است.
از روزی که المان ساخته می‌شود، آن اثر به مردم شهر تعلق می‌گیرد و ادامه داستان آن را خود هنرمند روایت نمی‌کند، بلکه این نمادهای تصویری خلاقانه هستند که بنا به اقتضائات زمان راهشان را می‌روند و در دل مردم جا باز می‌کنند.این هنرهای تجسمی نمی‌گذارند میان زوایای بی‌قاعده ساختمان‌ها گیر بیفتیم و برای لحظاتی با دیدن عنصری تازه در شهر غافل‌گیرمان می‌کنند و قوه تخیلمان را قلقلک می‌دهند. سال‌هاست مردم در آستانه نوروز منتظرند ببینند سهم محله و منطقه‌شان از المان‌ها کدام اثر است؛ «چاق و لاغر» و «شهر موش‌ها» یا اثر خلاقانه دیگری.
مسجد پنج‌تن آل‌عبا علاوه بر کارکرد مذهبی، از پس نقش فرهنگی‌واجتماعی‌اش نیز خوب برآمده است؛ به‌گونه‌ای که حالا به پایگاه مردمی محله تبدیل شده و نماز و عبادت، فقط بخشی از برنامه آن است. هدف ساکنان و معتمدان محله هم همین است؛ اینکه مسجد فقط مکانی برای عبادت نباشد، بلکه برنامه‌های گوناگونی در آن برگزار شود تا افراد از هر سن و سلیقه‌ای جذب این فضا شوند، در محیطی خودمانی و سالم و صمیمی بمانند و رشد کنند و ببالند. البته نوجوان‌ها و جوان‌ها بخش مهم این ماجرا هستند.