شرکت بهره‌برداری قطار شهری مشهد از سال ۸۹ آغاز به کار کرد. زمانی که مترو بعد از سالیان سال انتظار به مجموعه حمل و نقل شهری مشهد افزوده شد و به تدریج جای خودش را میان همشهری‌ها باز کرد. سرعت و امنیت و از آن مهم‌تر دوری از ترافیک، باعث می‌شود مترو بین مشهدی‌ها محبوب‌تر شود. نمای بیرونی قطارشهری با درون آن کاملا متفاوت است. جایی که مهندسان ایرانی زیادی در حال تلاش هستند تا فناوری آن را بومی کنند. اهمیت موضوع وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم آلمانی‌ها برای این خدمات درخواست یک میلیون دلار داشته‌اند.
کوچه سجادی یکی از کوچه‌های قدیمی محله جنت است که بناهای قدیمی در آن به چشم می‌خورد. با وجود عرض کمی که این کوچه دارد، تردد خودرو در آن زیاد است و گاهی کسبه و ساکنانش شاهد ترافیک هستند. این کوچه از غرب به خیابان دانشگاه و از شرق به خیابان امام خمینی(ره) متصل است. به گفته ساکنان کوچه آقای سجادی یکی از روحانیون سرشناس و ساکن این کوچه بوده است که نام او بر این کوچه ماندگار شده است.
به نظر من یک هنرمند باید جست‌وجوگر باشد و از امتحان‌کردن چیزی ترس نداشته باشد. این روحیه جنگجوبودن بسیار زیباست. اگر فردی بخواهد وارد این حیطه شود باید تمام این موارد را در نظر بگیرد و واقع‌بین باشد. هنر چیزی نیست که شما برای آن یک‌سال زحمت بکشید و سپس به شما محصول بدهد. بلکه مانند بذری است که باید برای آن سال‌ها تلاش و رسیدگی کنی. درست مانند یک درخت بامبو است که نه‌تنها در سال اول به درخت سبز نمی‌رسی، بلکه باید 5سال برای آن انتظار بکشی و صبر کنی.
بعد از ارتشی‌ها نوبت به راه‌آهنی‌ها رسید که به قاسم‌آباد کوچ کنند. شهرک سرسبز راه‌آهن که در کنار ایستگاه و در زمین‌های روستای امین‌آباد ساخته شده بود، جوابگویِ نیاز این اداره نبود و هرکارمند بعد از مدتی باید خانه را تخلیه می‌کرد و تحویل راه‌آهن می‌داد تا نوبت به نفر بعدی برسد. به همین دلیل بود که این اداره در سال 1358 مثل ارتش تعاونی مسکن تشکیل داد، در قاسم‌آباد زمین خرید و به کارمندانش داد. زمین‌های راه‌آهنی‌ها دقیقاً در وسط قاسم‌آباد بود جایی که الان خیابان حجاب است و دیگر کمتر نشانه‌ای از شهرک راه‌آهن به چشم می‌خورد.
21سال پیش این مشاغل به بعد از پلیس‌راه و خارج از محدوده شهری منتقل شدند. بنابراین شهرک زیرمجموعه بخشداری احمدآباد قرار گرفت، اما بعد از چندسال و با گسترش شهر، اصناف برای کسب مجوز باید به شهرداری منطقه7 و بخشداری احمدآباد مراجعه می‌کردند.
همین موضوع باعث شد تا واحدهای صنفی و صنعتی داخل شهرک نامه‌ای به فرمانداری بزنند و خواستار تعیین‌تکلیف خود شوند. حسن موحدیان، فرماندار وقت، شهرک را زیرمجموعه شهرداری منطقه7 قرار داد و بخشی از مشکلات آن‌ها حل شد. به این ترتیب نقشه شهرک صنفی‌صنعتی طرق در کمیسیون ماده5 به تصویب رسید و قطعات زمین شهرک را آستان قدس رضوی تقسیم‌بندی و واگذار کرد، اما عنوان «صنفی‌صنعتی» برای شهرک باعث شده است تا از قوانین دیگر شهرک‌ها تبعیت نکند.
در حدفاصل خیابان فداییان اسلام ۲۱ (شهید عرفانی) و فداییان اسلام ۱۸ (هدایت) دوربرگردانی احداث شده است تا گردش به چپ و راه دسترسی خودرو‌های سواری از این ۲ معبر به خیابان فداییان اسلام باز بماند. البته با توجه به هم‌راستا نبودن این ۲ خیابان با یکدیگر، در برخی مواقع عبور از این دوربرگردان و ادامه مسیر برای خودرو‌های سواری به دشواری انجام می‌شود و حتی در برخی اوقات به بروز حادثه منجر می‌شود.
مردمی که حالا در واحدهای آپارتمانی فرسوده و رنگ‌و‌رورفته این بخش کویِ شهر ساکن هستند به یاد نمی‌آورند ساخت «شهرک ابوذر» گسترش شهر در بخش جنوب و به سمت نیشابور بوده است. اما چه حاجت به دانستن این موضوع یا اینکه نخستین ساکنان این شهرِ خُرد چه کسانی بودند آنهم وقتی هنوز مجموعه‌ای مسکونی و کمابیش بزرگ شبیه به یک جنگل پُردرخت در داخل یک کلان شهر داریم.