تفریحی ورزشکار شدم!
ورود به دنیای ورزش‌های رزمی و مدال‌آوری هدفی نبود که محسن برای آینده‌اش مدنظر داشته باشد. سال‌ها پیش کودک فعال و بسیجی محله بود که از طریق دوستان مسجدی‌اش با ورزش رزمی آشنا شد.
برای گذران اوقات فراغت و تفریح پا به باشگاه گذاشت و بعد از آن مسیر زندگی‌اش برای همیشه تغییر کرد. محسن خشنودی‌فر متولد سال ١٣٨٢نوجوان محله شهید شیرودی حالا دو مدال کشوری و چهارمدال استانی دارد و آرزویش این است که یک روز بتواند در عرصه بین‌المللی مدال‌آور باشد.
از مسجد تا باشگاه
از همان دوران کودکی به مسجد موسی بن جعفر(ع) در حوالی خانه‌شان رفت و آمد داشته و بعد از مدتی هم عضو فعال بسیج این مسجد می‌شود. چیزی نمی‌گذرد که دوستان مسجدی و بسیجی هم پیدا می‌کند. دوستانی که خیلی از آن‌ها ورزشکار بودند و محسن را هم تشویق می‌کنند که همراه آن‌ها به باشگاه‌های ورزشی بیاید.
محسن 10سال بیشتر نداشته که تابستان سال ١٣٩٢ پا به باشگاه رزمی فرهنگ‌سرای غدیر می‌گذارد. آن موقع قصدش تفریح و ورزش در کنار دوستانش بوده اما همان چند جلسه اول متوجه علاقه و استعدادش می‌شود و تصمیم می‌گیرد این مسیر را جدی‌تر دنبال کند.
آهسته و پیوسته
خودش کلید موفقیتش را استمرار می‌داند، آهسته و پیوسته حرکت کردن و توقف نکردن. بعد از ورودش به دنیای رزمی سه چهار سالی را به تمرین‌کردن می‌گذراند و تمرین و ورزش را جزو اولویت‌های زندگی‌اش قرار می‌دهد. اولین مدال زندگی‌اش را در سال١٣٩٥ در رشته جیسین کاراته کسب می‌کند، مدال سوم هشتمین دوره مسابقات قهرمانی کشوری. می‌گوید: اولین تجربه من از حضور در مسابقات، مسابقات قهرمانی کشور بود. تجربه‌ای سخت و شیرین. حریف‌هایم قدَر و باتجربه بودند و من استرس و دلهره زیادی داشتم. با همه این‌ها توانستم مقام سوم را به دست بیاورم.
بعد از آن محسن انگیزه بیشتری پیدا می‌کند. او در سال ١٣٩٧ هم در مسابقات قهرمانی کشور در رشته هاپکیدو دبلیواچ‌سی موفق به کسب مقام سوم می‌شود. محسن چهار مدال استانی دیگر هم دارد.
مربی و آنالیزگر
تمام فعالیت‌های محسن به ورزش ختم نمی‌شود. او به گفته مربی‌اش شاگرد ممتاز مدرسه است، در یکی از مغازه‌های پنجراه هم شاگرد مغازه است تا خودش شهریه باشگاه را پرداخت کند.
آقای حسین‌زاده مربی او از استعداد و توانایی‌های دیگر محسن می‌گوید: محسن کُچ و دستیار و مربی بسیار خوبی است. این توانایی را دارد که با همه بچه‌ها در هر سن و سالی ارتباط بگیرد، آن‌ها را راهنمایی کند و یک حامی خوب در مسابقات باشد. در مسابقات به‌خوبی حریف‌ها را آنالیز می‌کند و بهترین تشخیص‌ها را دارد.
محسن در پایان گفت و گو آرزویش را کسب مقام بین‌المللی می‌داند و اینکه در آینده بتواند یک مربی خوب و دلسوز برای بچه‌های این منطقه باشد.
ناگفتههای دریایی جنگ از زبان ناخدایکم علیاصغر زارعی 
یادی از «نیزه» و نیزارهای گمشدهاش 