65سال زندگی در حرم

رمضان اسدپور چهره شناخته‌شده‌ای برای مردم نیست، اما هنرش آشنای مشهدی‌ها، بلکه ایرانی‌هاست.
او کسی بود که معماری بخش زیادی از بیوتات حرم‌مطهر را انجام داد و به‌عنوان استاد بنا آن‌قدر به همه بخش‌های حرم امام‌رضا(ع) آشنا بود که اجازه تردد در همه قسمت‌ها را داشت و از سنین جوانی لقب «کاپیتان حرم‌مطهر» را گرفت.

البته به او کبوتر حرم هم می‌گفتند که از نوع خدمتش در سال‌های پایانی عمرش گرفته شده‌بود. او که تا آخرین روزهای عمرش خدمت برای امام‌رضا(ع) را کنار نگذاشت، سال1392 در چنین روزهایی فوت کرد و پیکرش در صحن جمهوری اسلامی حرم برای همیشه آرام گرفت.

هنر به یادگار مانده در سنگ‌فرش‌ها

مرحوم رمضان اسدپور زابلی بود. هنوز سن‌وسال چندانی پیدا نکرده بود که پدرش از زابل به مشهد مهاجرت کرد. او که متولد سال1311 بود، در سن شانزده‌سالگی وارد حرم‌مطهر شد.

او کارش را در حرم‌مطهر به‌عنوان شاگردبنا شروع‌کرد و در قسمت بیوتات، تیشه‌کاری و سنگ‌فرش صحن‌ها کمک‌دست استادها شد. او بیشتر سال‌های جوانی‌اش را در سنگ‌فرش‌کردن صحن‌ها به‌ ویژه آزادی و انقلاب اسلامی گذراند.

مرحوم اسدپور که از شاگردان استاد بزرگ حرم‌مطهر «شکرا‌لله خوش‌دست» معمار، مقرنس‌‌کار و آینه‌کار حرم مطهر بود، در همان دوران جوانی استادبنا شد

مرحوم اسدپور که از شاگردان استاد بزرگ حرم‌مطهر «شکرا‌لله خوش‌دست» معمار، مقرنس‌‌کار و آینه‌کار حرم مطهر بود، در همان دوران جوانی استادبنا شد. با جثه توانمندش هر کار غیرممکنی را تا حد امکان در حرم مطهر انجام می‌داد و علاوه بر این چون به همه بخش‌های قدیمی، راه‌های هوا و تأسیسات آشنا بود، به‌جز بنایی کمک‌دست و راهنمای بخش تأسیسات بود.

مرحوم اسدپور که به‌دلیل همین توانایی‌ها‌یش کاپیتان خوانده‌می‌شد، 65سال هر روز در حرم‌مطهر حاضر شد. حتی اواخر عمرش که دیگر توانایی بنایی و کار تأسیساتی نداشت، مسئولیت پشت‌بام حرم مطهر را از لحاظ ساختمانی و نظافت به‌عهده گرفت.
او روزها در پشت‌بام چندین نوبت دور می‌زد و چنانچه مشکلی می‌دید، سریع اقدام می‌کرد. به همین دلیل خادمان به او لقب کبوتر حرم امام رضا(ع) را نیز داده بودند.