کد خبر: ۳۹۲۴
۰۱ دی ۱۴۰۱ - ۰۰:۰۰

شهید سالاری‌مقدم7، کوچه ساربان‌ها

روزگاری که راه ورود به مشهد از دروازه‌های آن بود، دروازه پایین‌خیابان تنها راه تجاری شهر از سمت جاده سرخس به شمار می‌آمد که هر روز، ده‌ها کاروان به خود می‌دید. آن‌طورکه محمود ناظران‌پور، از قدیمی‌های همین محدوده، می‌گوید، سحرها مردم با صدای زنگوله‌ای که به گردن شترها (لوک) آویزان بود، بیدار می‌شدند.

روزگاری که راه ورود به مشهد از دروازه‌های آن بود، دروازه پایین‌خیابان تنها راه تجاری شهر از سمت جاده سرخس به شمار می‌آمد که هر روز، ده‌ها کاروان به خود می‌دید. آن‌طورکه محمود ناظران‌پور، از قدیمی‌های همین محدوده، می‌گوید، سحرها مردم با صدای زنگوله‌ای که به گردن شترها (لوک) آویزان بود، بیدار می‌شدند. 

به‌همین‌دلیل تردد کاروان‌های تجاری شتردار و رفت‌وآمد ساربان‌ها بسیار زیاد بود. این ساربان‌ها در دومین کوچه پایین‌خیابان ساکن می‌شدند و معبر به نام آن‌ها شناخته می‌شد؛ کوچه‌ای که امروز درمیان پروژه‌های گوناگون محصور شده و تابلو «شهید سالاری‌مقدم7» بر آن نشسته است.

تابلو این کوچه در دهه1360 از نام ساربان‌ها به نام ساکنش، شهید صفارشاهرودی، تغییر یافت. خانه آن‌ها را سیدجلال رئیس‌السادات خرید که برای سال‌ها هر چهارشنبه مردم برای روضه در منزلش جمع می‌شدند.

 

احمد مرویان درست 73سال قبل در همین کوچه به دنیا آمد و امروز کاسب قدیمی محل است. او مسجد امام‌حسین(ع) و تکیه نواب را که روزگاری مکتب‌خانه بود، از بناهای باارزش کوچه می‌داند که در طرح نوسازی خراب شد.

 

حسین اردکانی، از تجار معروف پایین‌خیابان، سال1298خورشیدی، خانه‌ای در این کوچه ساخت که تا سال1353شمسی خانواده‌اش در آن ساکن بودند. دومین مالک خانه، مرحوم دولابیان بود که از همان سال تاکنون روضه‌ خانگی‌اش تعطیل نشده‌است. البته این خانه در سال1392 از فهرست آثار ملی خارج شد.


 

 

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44