مرد حلقه‌ای ایران به عشق شهید جهانی رکوردزنی می‌کند
سوز آخر دی‌ماه اگرچه آفتاب را در حاشیه نگاه داشته، حال‌و‌هوای بوستان خورشید، گرم است؛ گرم از حضور کسانی که آمده‌اند تا شاهد ثبت ارادتی تازه به شهیدی باشند که به‌تازگی میهمان اهالی منطقه ما شده است؛ مرد حلقه‌ای ایران قرار است رکود بالارفتن از حدود ۵۰۰ پله را با حلقه‌زدن مدام و بدون حتی دقیقه‌ای استراحت، به یاد شهدای مدافع حرم ثبت کند.
عقربه‌های ساعت روی عدد ۹ که می‌چرخند، دوربین‌ها توی دست‌ها بالا می‌آیند. همه نگاه‌ها به سمت اوست که با ذکر نام و یاد معبود، حلقه را دور کمر می‌اندازد و اولین پله را بالا می‌رود. جمعیت حاضر به‌دنبالش حرکت می‌کنند. دقیقه‌ها می‌گذرند. عده‌ای پایین ایستاده‌اند و با هر گام او به شمارِ پله‌های پشت سر گذاشته‌شده، می‌افزایند.
فقط ۹ دقیقه و ۳۱ ثانیه می‌گذرد تا رکورد بالارفتن از ۴۳۹ پله بوستان خورشید به نام مرد حلقه‌ای ایران و قهرمان هولاهوپ جهان ثبت می‌شود. حالا این اوست که روی زانو فرود می‌آید تا در نهایت ادب، خود را به آرامگاه شهید‌جواد جهانی برساند و عرض ارادت کند.
صبح جمعه گذشته، خیلی‌ها شاهد این دقیقه‌های تماشایی بودند؛ دقیقه‌هایی که خالق آن، کسی نبود جز میلاد رضایی، ورزشکار بیست‌و‌شش‌ساله‌ای که ثبت رکورد‌های جهانی در حرکات ورزشی و نمایشی خود را با مردم محله و شهرش سهیم شده و هنر ورزشی خویش را دستمایه آموزه‌های فرهنگی و اجتماعی ارزشمندی قرار داده است.
بااین حال همه افتخارات او در ورزش خلاصه نمی‌شود وقتی می‌شنویم که چندسال پیش در حرکتی خیرخواهانه، یکی از کلیه‌هایش را به بیماری نیازمند اهدا کرده و این روز‌ها یک ورزشکار خیّر است که بدون چشمداشت، افتخارات ورزشی بسیاری از خود به جای گذاشته است. سطر‌های پیش رو، گپ‌وگفتی صمیمانه با اوست تا از روز‌های سختی بگوید که با همت، توانسته راه‌های رسیدن به موفقیت را برای خود هموار کند.
این ورزش را از چه زمانی به‌طور حرفه‌ای آغاز کرده و چه رکورد‌هایی را تابهحال به‌ثبت رسانده‌اید؟
از سال ۱۳۸۵ هولاهوپ می‌زنم و شش‌سال است که مربی آمادگی‌جسمانی و آیروبیک آقایان هستم. رکورد‌هایی که تابهحال ثبت کرده‌ام شامل ۵ ساعت حلقه‌زدن در حالت ثابت در مشهد و ۱۲ ساعت حلقه هم‌زمان با طی ۴۵ کیلومتر مسافت در پارک ملت است که یک رکورد جهانی بود.
همچنین به‌دعوت شهرداری قائمشهر رکورد ۱۲ ساعت حلقه هم‌زمان با طی مسافت ۵۰ کیلومتر در این شهر را به ثبت رساندم. جمعه گذشته هم درحال حلقه‌زدن، ۴۳۹ پله را در زمان ۹ دقیقه‌و ۳۱ ثانیه بالا رفتم و رکورد جدیدی در این زمینه به‌نام خود به ثبت رساندم و البته هنوز برنامه‌های زیادی با هولاهوپ دارم.
روال برنامه‌های رکوردگیری‌تان به چه شکلی بوده است؟
در رکورد مازندران، درحالی‌که لباسم مزین به عکس «شهیدمحمد بلباسی»، شهید مدافع حرم بود، بعداز ۱۲ ساعت رکوردزدن، بدون اینکه حلقه بیفتد، زانو زدم و روی دو زانو بهسمت عکس این شهید بزرگوار رفتم و با سجده به عکس شهید، کار را تمام کردم و همان‌جا رکوردم را به فرزند چهارم این شهید، زینب خانم بلباسی، که چندی پس‌از شهادت پدرش به دنیا آمد، هدیه کردم.
در برنامه ۲۴ دی در کوه‌های آب‌و‌برق هم لباسم با عکس شهید ورزشکارِ مدافع حرم، «جواد جهانی» متبرک شده بود که بعداز بالارفتن پله‌های پارک خورشید، بدون اینکه حلقه بیفتد، دوزانو و به همان شکل، بهسمت عکس شهید که مزارش در آن مکان است، رفتم و زیر پای مادر شهید و عکس وی سجده کرده و این قهرمانی را به خانواده شهید جهانی هدیه کردم.
چرا از میان همه ورزش‌ها، هولاهوپ را انتخاب کردید؟
هرکسی عاشق کاری است. من از ۱۰ سال پیش عاشق حلقه‌هایم هستم و شب‌ها هم با آن‌ها می‌خوابم. این هنر من است. هرکس هنری دارد؛ عده‌ای از جوانان ما با خونشان، پرچم کشور را به اهتزاز درآورده‌اند؛ یکی مثل بهداد سلیمی آن را با وزنه بالا می‌برد؛ فردی مانند علی دایی با توپ فوتبال، این کار را می‌کند و یکی هم مثل «مرد حلقه‌ای ایران» با این روش، پرچم سه‌رنگ کشورش را به اوج می‌برد.
از چه زمانی به مرد حلقه‌ای ایران معروف شدید؟
حدود دوسال است که مرا به نام «مرد حلقه‌ای ایران» می‌شناسند. نمی‌دانم چه شد که این نام شکل گرفت، ولی من آن را دوست دارم و برایش احترام قائلم و به این عنوان افتخار می‌کنم و تا ابد، مرد حلقه‌ای ایران باقی خواهم ماند.
از چه زمانی و چرا به هولاهوپ علاقه‌مند شدید؟
من در کودکی کُشتی و بوکس کار می‌کردم و باتوجه به علاقه‌ام به ورزش، در همین رشته هم تحصیل کردم. در کودکی، حلقه، بازی مورد دلخواهم بود؛ در آن زمان هولاهوپ فقط یک بازی کودکانه بود و بعد‌ها کارشناسان به این نتیجه رسیدند که به‌عنوان یک ورزش برای کاهش وزن و سایز مفید است.
به‌طور دقیق از ۱۱ سال پیش در این رشته کار کرده‌ام و درباره آن هم تحقیقات مفیدی انجام داده‌ام. به‌هرحال این جرقه از همان کودکی در ناخودآگاهم زده شد و در دوران نوجوانی هم که باشگاه می‌رفتم، خیلی از مربیان پیشنهاد می‌دادند برای آمادگی‌جسمانی حلقه بزنیم. باتوجه‌به اینکه این ورزش خیلی مفرح است و به‌نوعی، هم بازی و هم ورزش محسوب می‌شود، درنهایت به ورزش حرفه‌ای من بدل شد.
آیا حلقه‌ها باید استاندارد خاصی داشته باشند؟
حلقه هرچه سنگین‌تر باشد، عوارضش مثل ساییدگی مفصل و مشکلات کلیوی به‌ویژه برای خانم‌ها بیشتر است. حلقه استاندارد برای یک فرد بالای ۱۵ سال، باید ساده و بدون برآمدگی، با وزن بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ گرم و شامل هشت‌تکه باشد که در افراد با سن کمتر به هفت‌تکه کاهش می‌یابد.
برای کسانی که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند، حلقه‌زدن باید روزانه سرِ یک ساعت خاص، به‌مدت ۲۰ دقیقه در ۴ سِت ۵ دقیقه‌ای انجام شود و حتما بین هر ست آن، یک دقیقه استراحت باشد.
چرخاندن هولاهوپ دور بازو و پا‌ها نیز باعث سوختن عضلات و ایجاد کبودی‌های دردسرساز در این نواحی می‌شود که نه‌تن‌ها فایده ندارد، بلکه ضرر هم دارد. حلقه‌زدن من هم فقط دور کمر است؛ البته گاهی در حرکات نمایشی، ۵ حلقه هم‌زمان هم زده‌ام.
چگونه به این نتیجه رسیدید که می‌توانید در این ورزش، چنین رکورد‌هایی را به ثبت برسانید؟
من درباره این ورزش خیلی تحقیق کردم. در سایت گینس دیدم که خیلی‌ها رکورددار هولاهوپ با روش‌های مختلف هستند؛ بنابراین بدون اینکه به کسی بگویم پیش خودم قصد کردم به این ورزش بپردازم. یادم است وقتی توانستم یک ساعت مداوم این کار را انجام دهم و به یک نفر گفتم که من می‌توانم رکورد این ورزش را بزنم، به من خندید، اما ناامید نشدم و به خودم قول دادم روزی بتوانم با این ورزش پرچم ایران را بالا ببرم و توانستم.
نظارت بر این ورزش برعهده چه نهادی است؟
این ورزش که علاوه‌بر جنبه ورزشی آن، نمایشی بوده و عنوان رکوردگیری دارد و مسابقه‌ای نیست، زیرنظر کمیته مهارت‌های فردی نمایشی، کمیته ثبت رکورد و فدراسیون ورزش‌های همگانی قرار دارد.
آخرین رکورد ثبت‌شده در هولاهوپ با رکورد شما چقدر فاصله دارد؟
در گینس رکوردی به این شکل که کسی حلقه بزند و ماراتن حرکت کند، نداریم. آخرین رکوردی که در گینس هم ثبت نشد مربوط‌به یک خانم ایرانی است که در سال ۹۳ توانست ۱۰ ساعت در‌حالت ثابت حلقه بزند. از قوانین حلقه‌زدن ثابت این است که هر یک ساعت می‌توانید ۵ دقیقه استراحت کنید، ولی رکورد من ۱۲ساعت متوالی و طی‌کردن ۴۵ و ۵۰کیلومتر مسیر و بالارفتن از پله است که با رکورد‌های دیگر مقایسه‌شدنی نیست.
برای ثبت رکوردتان در گینس برنامه‌ای دارید؟
دو هفته پیش به این منظور از گینس برایم دعوت‌نامه آمد. به‌خاطر هزینه‌های زیاد آن، دنبال جذب اسپانسر هستم و به ارگان‌ها و شرکت‌های زیادی هم مراجعه کرده‌ام، اما تابهحال کسی برای حمایتم پا پیش نگذاشته است.
هدفتان از ثبت رکورد در گینس چیست؟
من قهرمان پولی نیستم و رکورد‌هایی که تابهحال زده‌ام، همه جهانی بوده‌اند. طی مکاتبات با گینس، تاکنون هیچ‌کس نتوانسته حتی مشابه یا نزدیک به رکورد‌های من را بزند، پس من نیاز چندانی به ثبت رکوردم در گینس ندارم. تنها هدفی که از رفتن به گینس دارم، این است که کار زیبایی را که با سجده به عکس شهدا و پرچم پاک کشورم در ایران انجام دادم، در امارات به‌عنوان محل ثبت گینس هم انجام دهم.
تمام رکوردهایم با نماز صبح به جماعت شروع شده و پایان آن با نماز جماعت مغرب و عشا بوده است؛ دوست دارم به جهان نشان دهم که یک ورزشکار قهرمان ایرانی، خارج از کشورش هم قبل و بعد رکوردش، ابتدا نماز و سجده به پرچم کشورش را مهم‌ترین سرلوحه کارش می‌داند.
چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟
به مردم ایران قول داده‌ام که تا لحظه‌ای که بتوانم روی پاهایم بایستم، این رکورد از کشورم خارج نشود و دست خودم بماند. برنامه‌های زیادی دارم؛ در طرح «حرم تا حرم»، درصورت وجود حامی، قرار است پیاده از حرم امام‌رضا (ع) تا حرم حضرت‌معصومه (س) حلقه بزنم که حدود ۷۰ تا ۱۰۰روز زمان می‌برد.
این طرح که یک رکورد جهانی است، با هماهنگی فدراسیون ورزش‌های همگانی و مسئول ثبت رکورد کشور برآورد هزینه و نوشته شده است و منتظرم حمایت شود تا آن را اجرا کنم. در برنامه بعدی‌ام قرار است در تمام شهر‌های کشور به‌مدت ۵ ساعت با حلقه و شعار «یک روز سالم، بدون اتومبیل» درحالی‌که مردم و مسئولان پشت سرم حرکت می‌کنند، راه بروم.
با شهرداری نیشابور نیز به‌عنوان نخستین شهر اجرای این طرح، وارد مذاکره شده‌ایم و قرار است که تا هفته آینده این برنامه اجرایی شود. امیدوارم پس‌از اجرای آن در همه شهر‌های کشور، با هدف ترویج فرهنگ بدون خودرو برای مبارزه با آلودگی هوا و ترافیک، در سایر نقاط دنیا نیز بتوانم این طرح را اجرا کنم.
خانواده‌تان چقدر از فعالیت‌های ورزشی شما حمایت می‌کنند؟
خانواده دو دسته هستند؛ همسر و فرزند و همچنین پدر و مادر؛ موضوعی را که می‌خواهم بگویم تابهحال به رسانه دیگری نگفته‌ام. [با بغض و مکث طولانی]من فرزند طلاق و بزرگ‌شده بهزیستی در مازندران هستم. تمام دوران تحصیلم تا کارشناسی تربیت‌بدنی را در آنجا گذراندم و به این موضوع افتخار می‌کنم.
همه هدفم از اجرای این برنامه‌ها این است که به کسانی‌که در زندگی دراثر تلاش و تحرک کم، به جایی نرسیده‌اند و فرزند طلاق هستند، ثابت کنم اگر یک جوان ایرانی بخواهد، بدون داشتن پدر و مادر هم می‌تواند به قله‌های موفقیت برسد.
من هشت‌سال است ازدواج کرده‌ام و پدر یک دختر شش‌ساله هستم.
طی رکوردگیری قبلی‌ام در مشهد، فرزند دیگرم متولد شد، اما متاسفانه سه‌روزه بود که در بین برنامه من در بیمارستان فوت کرد. زندگی و همسر خوبی دارم و خدا را شکر زندگی‌ام به روال است. در سال ۸۶ یک کلیه‌ام را به‌رایگان در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران اهدا کردم و همه این رکورد‌ها را با یک کلیه انجام می‌دهم.
حلقه‌زدن‌های طولانی، مشکلی برای کلیه شما ایجاد نمی‌کند؟
تدابیری که درنظر گرفته‌ام، حلقه‌ام و برنامه غذایی و کل کارم براساس استاندارد است و طبیعتا از نظر پزشکی، مشکلی برای کلیه‌ام ایجاد نمی‌کند. ازنظر اعتقادی هم، روزی که این کار را کردم، خداوند را حامی خودم می‌دانستم. تا امروز نیز خداوند پشتیبانم بوده و باور نمی‌کنید بعداز پایان هر رکوردگیری حتی فشار خونم ذره‌ای از استاندارد آن تغییر نکرده است. از دوسال پیش هم هر سه‌ماه یک‌بار، خون می‌دهم و جزو اهداکنندگان مستمر خون هستم و خوشبختانه هیچ مشکلی نداشته‌ام.
دخترتان هم مثل شما ورزشکار است؟
دخترم حلقه می‌زند و در تمرینات همراه من است. البته در این سن، حلقه‌زدن را پیشنهاد نمی‌کنم؛ چون در ایران برای یک کودک شش‌ساله هنوز حلقه استاندارد نداریم. به‌همین دلیل دخترم حلقه را به‌طور حرفه‌ای از ده‌سالگی شروع خواهد کرد. [با لبخند]البته الان هم ورزشکار است و کمربند زرد تکواندو دارد.
تصور می‌کنید تا چه سنی می‌توانید به رکوردگیری ادامه دهید؟
حلقه‌زدن سن خاصی ندارد و درواقع ورزش اگر با رعایت اصول باشد، در هیچ سنی سلامتی را به خطر نمی‌اندازد. من روزی که تصمیم بگیرم رکوردگیری‌ام را کنار بگذارم، پیش‌از خداحافظی، رکوردی را ثبت می‌کنم که بعداز آن مطمئن باشم کسی نمی‌تواند به آن دست پیدا کند و رکورد این ورزش همواره در ایران باقی می‌ماند. امیدوارم با حمایت مسئولان بتوانم رکوردم را در گینس هم به‌ثبت برسانم.
و سخن آخر؟
ضمن قدردانی از تربیت‌بدنی همگانی شهرداری مشهد و شهرداری‌های مناطق ۹ و ۱۱، فقط و فقط از مسئولان، حمایت و پشتیبانی می‌خواهم.
* این گزارش چهارشنبه، ۲۹ دی ۹۵ در شماره ۲۲۸ شهرآرامحله منطقه ۹ چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
تفاوت تشک‌ها از نگاه حلاج قدیمی خيابان عبادي 
داستان مشهد قدیم 