پیرزن و پیرمرد‌هایی که در روزهای عادی سال ۱۰ قدم راه نمی‌روند در دهه آخر صفر با لب خندان ۳ روز راه می‌روند و آخ نمی‌گویند.
محله رضائیه با 50هکتار وسعت، جزء ده محله کوچک مشهد است. این محله که در فاصله کوتاهی تا بارگاه منور رضوی قرار دارد، از قدیم به خاطر نزدیک بودن به حرم مطهررضوی یکی از محل‌های مورد علاقه سکونت زائران و مجاوران بوده و به همین‌دلیل بعد از انقلاب رضاییه نامیده شده است. بخشی از این محله در گذشته حسین‌آباد قائنی‌ها نام داشته است.
خشکشویی آقای صفری در محله رضاییه اوقات فراغت نوجوانان را با مهارت آموزی پربارتر می‌کند.
نوجوان قهرمان محله رضائیه می‌گوید: باشگاه‌های منطقۀ ما فقط کیسه بوکس و تاتامی دارند، من از یکی از آشنا‌ها وزنه گرفته‌ام و با آن‌ها در خانه تمرین می‌کنم.
قدیمی‌های محله رضاییه از روزگار جمع شدن زنان در کنار دیوار مشهد برای شستن لباس‌ها می‌گویند.
همه کاره هیئت «عزاداران حسین مظلوم (ع)» مادر خانواده طلوعیان است، از حمایت مالی تا تهیه مواد اولیه غذا و ترشی، سبزی، نان و شربت به عهده اوست.
جواد سیم‌ریز می‌گوید: وقتی کارم را شروع کردم ورودی‌ها زنجیر‌های هلالی داشت. ماشین‌ها تا نزدیک ورودی صحن‌ها می‌آمدند. مجبور بودیم همه را کنترل کنیم.
کوچه امت یک (شهید علی‌اکبر زوار کاریزی) را به همدلی و وحدت ساکنانش می‌شناسند. همسایه‌ها هوای هم را در خوشی و ناخوشی دارند و به هر بهانه‌ای دور هم جمع می‌شوند.