محمدمتین قاسمی، نوجوان چهارده‌ساله محله ایثارگران، مدال‌های رنگارنگ کشوری در رشته بدمینتون دارد و اواخر مرداد امسال هم در رده سنی زیر 15سال در مسابقات آسیای میانه در تاجیکستان مدال طلای این مسابقات را به دست آورد و در این رشته خوش درخشید. تمام حواسش به تمرین و حرکات یار تمرینی است. کسب مدال‌های رنگارنگ باعث نشده است تا دست از تلاش بردارد.روزی حدود 8ساعت تمرین می‌کند. فیلم مسابقات مختلف را می‌بیند و تجزیه و تحلیل می‌کند تا از بازی بزرگان این رشته بیاموزد. سالن راستی برای او مثل خانه است.
سال‌های پایانی دهه۸۰،زمین‌های انتهای بولواراندیشه که اثری ازآب وآبادانی درآن به چشم نمی‌خورد،سهم ایثارگران وجانبازان شد تا شهرکی به‌نام جانبازان ساخته شود.زمین‌های این‌محدوده به قطعات۲۰۰متری تقسیم شد وبنیاد جانبازان به هر دونفریک قطعه تحویل داد تاخودشان بسازند یا کارساخت‌وساز را به بنیادواگذار کنند. بعد ازتقسیم‌بندی‌های جدید نام محله را«ایثارگران»گذاشتند.
بدمینتون را از یک سالن ورزشی در خیابان سرلشکر خلبان شهید محمدی (رازی سابق) شروع کرده و بعد همراه پدر به سالن‌های کوثر و راستی رفته است. در هشت‌سالگی و در اولین مسابقه استانی‌اش در نیشابور شکست خورده و خیلی ناراحت می‌شود اما عزمش را جزم می‌کند و با تمرین در مسابقه استانی مشهد در رده سنی نونهالان مقام اول را به دست می‌آورد.کوروش علیزاده با تکینک‌های این ورزش آشنا و به آن‌ها مسلط است. می‌گوید: در بدمینتون بیشتر از قدرت، تکنیک مهم است. معمولا دورترین نقطه ممکنی را که می‌تواند حریف به آن برسد انتخاب می‌کنم تا او در پاسخ به زحمت بیفتد.
17سال داشته که جبهه و جنگ راه به خانه‌شان باز می‌کند. او هم اسلحه به دست می‌گیرد و از کشورش دفاع می‌کند. اما جنگ مسیر هنر را هم برایش باز می‌کند. به‌دلیل صدای بم و پُری که دارد، مسئول تیپ سمعی و بصری313 نبی‌اکرم(ص) می‌شود تا با رزمندگان مصاحبه کند و اخبار مناطق جنگی را پوشش دهد. حالا محمد گل‌صفت، ساکن محله ایثارگران و مدرس دانشگاه‌های هنر و معلم هنرستان‌های پسرانه است. بیش از 30سال تجربه آموزشی در رشته گرافیک دارد و داور جشنواره استقبال از بهار مشهد هم بوده است.
با بهبود کرونا و کم شدن شیوع آن در جامعه، رونق دوباره به کوچه اندیشه83 برگشته است. این کوچه تا پیش از آن، یکی از شلوغ ترین و پررفت وآمدترین کوچه های محله ایثارگران به ویژه در فصل تابستان بود. وجود چند مرکز تفریحی در این کوچه نه تنها محلی ها، بلکه اهالی دیگر مناطق مشهد و حتی ایران و دیگر کشورها را به آن می کشاند. در عین حال زندگی روزمره در این کوچه که در انتها به خیابان آیت الله مشکینی می رسد جاری است و جمعیت زیادی در آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی فراوان آن زندگی می کنند.
مهم‌ترین ویژگی کاری‌اش را رشد همه دانش‌آموزان در کنار هم می‌داند، اینکه همه با هم به پیش بروند، خطشان خوب باشد و نمراتشان سطح بالا. می‌گوید: اگر کسی در درسی ضعف داشت، همه با هم به او کمک می‌کردیم تا مشکلش را حل کند. این دو ویژگی آقای توکلی، یعنی مهربانی و قاطعیت، دست به دست هم می‌دهند تا بیشتر دانش‌آموزان به حضور در کلاس او علاقه داشته باشند. با خنده می‌گوید: 10 سال پیش، معلم پیش‌دبستانی بودم و 43 دانش‌آموز داشتم و دانش‌آموزانم هیچ‌گاه از امتحان هراس نداشتند.
تانک‌ها به دنبال جمعیت حرکت کردند و به سمت خانه آیت الله شیرازی تیراندازی کردند. جای گلوله‌ها تا سال‌ها روی در و دیوار خانه دیده می‌شد. من که جوان و چالاک بودم از دیوار دستشویی گرفتم و رفتم روی پشت بام. همان‌جا بودم که دیدم یک نفر تیر خورد و مغز سرش روی دیوار پاشیده شد. اگر کمی بالاتر زده بودند به من خورده بود. آن شهید به گمانم شهید محمدعلی حنایی بود که بعدا مردم شعری هم برایش ساخته بودند که حضور ذهن ندارم و یادم رفته است.
کوچه الغدیر در انتهای بولوار ادیب نیشابوری شمالی قرار دارد و از قدیمی‌ترین کوچه‌های قاسم‌آباد است. در سمت راست ورودی کوچه، مرکز تجاری محله قرار دارد و در سمت چپ آن 2مجتمع مسکونی 16واحدی و 12واحدی الغدیر. آن‌طور که اهالی می‌گویند مؤسسه خیریه امام صادق(ع) مالک هتل الغدیر در چهارراه شهدا، این مجتمع‌ها را ساخته و اجاره داده است و این مهم‌ترین شناسه این کوچه است. در طبقه اول یکی از این مجتمع‌ها مرکز خدمات جامع سلامت شهری الغدیر نیز مستقر شده است.