ظریفه زارع ایده‌های جدیدی برای کاهش قیمت و زمان دوخت لباس‌های محلی دارد که اجرایی‌شدن آن می‌تواند تا‌حدود زیادی به ترویج دوباره لباس‌های محلی و حفظ هویت ملی‌مان کمک کند.
فریده تیموری، نقاش محله هنرستان، ۱۷ قاب از حرم را به تصویر کشیده است. می‌گوید: دوست دارم شهادت امام‌رضا (ع) را به تصویر بکشم. دیگری هم به‌تصویر‌کشیدن صحنه عاشوراست.
«فاطمه ملاابوالقاسمی» تاکنون لباسی را دور نینداخته و با استفاده‌از لباس‌های کهنه، دکمه‌های بدون‌استفاده، روبان‌های دور گل و حتی آویز پرده، آثار هنرمند انه‌ای را خلق کرده است.
سارینا زرین‌زاده می‌گوید: هر چیزی که ذهنم را مشغول کند، درباره‌اش تحقیق می‌کنم و با ساخت کلیپ، نتایج تحقیقاتم را به دیگران منتقل می‌کنم.
مسیح مسعودکیا که کارگری ساده است حین روان‌نویسی، وزن و قافیه هم به نوشته‌ها می‌داد. این شد که کل کتاب نهج‌البلاغه را به نظم درآورد.
خوش‌نویسی که بخشی از زندگی ستایش معینی‌مجد است، می‌گوید: کلاس اولم که تمام شد به ذوق نویسندگی به کانون فرهنگی هنری رفتم و بعد به خوش‌نویسی علاقه‌مند شدم.
«محمود پسران قصابان» که نامش پای آثار هنری چشم نوازی ثبت شده در حالی آثارش دور دنیا را گشت و زینت بخش نمایشگاه‌ها و موزه‌های داخلی و خارجی شد که هرگز خودش از کنج اتاقش دورتر نرفت.