یک کاسب خوب در این شغل باید از ساعت 7 صبح تا یک و دو شب کار کند. برای رونق گرفتن کار باید خلاف ساعت کاری مردم کار کنیم. روز تعطیل و استراحت نداریم. روزهایی که بقیه سفر می‌روند و تفریح می‌کنند ما به آن‌ها غذا ارائه می‌دهیم. در کشور ما غذا خوردن یک تفریح است و مردم روزهای تعطیل برای تفریح به سالن‌های مختلف غذا می‌روند که یکی از آن‌ها ساندویچ‌فروشی‌هاست.
تعریف حسین قصاب بیدکی را از افراد مختلفی شنیدیم. می‌گویند او مردی است که نیازمندان را دست خالی از دکانش برنمی‌گرداند، همیشه لبخند به لب دارد و هر کاری می‌تواند برای کمک به دیگران انجام می‌دهد. همه این‌ها جملاتی است که کسبه و اهالی خیابان فداییان اسلام درباره او می‌گویند.
«هنر این است که از گوشت یخ‌زده برزیلی بهترین چلوگوشت دنیا را درست کنی!» این مثال را از لابهلای تجربه‌هایش بیرون می‌کشد تا نقب بزند به دغدغه اصلی‌اش و پشت‌بندش می‌گوید: «کار سخت هم این است که بتوانی از بی‌علاقه‌ترین شاگرد، بهترین قاری را بسازی!» توی جیبش کلی از این مثال‌ها دارد که لابهلای حرف‌هایش رو می‌کند.
این هشت نفر که همه هم با هم نسبت فامیلی دارند اینجا هستند تا شغل خانوادگی‌شان زنده بماند. ریشه این همه عشق و علاقه به شله از پدر مهربانی نشأت می‌گیرد که سال 1356 این شله‌پزی را راه انداخت. غلامرضا دولت‌خواه پخت این غذای خوشمزه را در کودکی از پدربزرگش می‌آموزد و اولین شله‌پزی را در اتحادیه رستوران‌داران مشهد به ثبت می‌رساند.