بهارِ کودکان توان یاب در بوستان بهار

جمعه گذشته پارکینگ شماره3 بوستان بزرگ بهار میزبان جمع بزرگی از توان‌یابان شد تا روز مفرح و شادی را کنار خانواده‌هایشان بگذرانند. این برنامه تفریحی به همت شهرداری منطقه3 و هیئت مذهبی توان‌یابان مشهد به‌نام حضرت رقیه(س) اجرا شد.

 مسعود فیروزی، مدیرکل سازمان بهزیستی خراسان‌رضوی، در مراسم جشن روز جهانی توان‌یابان، پشت تریبون و خطاب به جمع حاضر در بوستان بهار اعلام کرد: امروز روز ویژه‌ای است تا کمبودهایی که توان‌یابان در شهر و زندگی دارند، بیشتر گفته و شنیده شود. مسئولان شهری نیز در این مناسبت از فضای بازی ویژه کودکان توان‌یاب در برخی بوستان‌های شهر ازجمله بوستان بهار رونمایی کردند تا امسال روز متفاوتی را در 12آذر رقم بزنند.

نه پایی برای رفتن، نه جایی برای ماندن

یعقوب گواه روی صندلی‌چرخ‌دار نشسته و همسرش، زهرا یاری، در کنار او به عصا تکیه داده و ایستاده است. یعقوب از ده‌سالگی و به‌دلیل تزریق اشتباه خانه‌نشین شده و مشکل همسرش مادرزادی است. 3سال سخت از زندگی مشترک آن‌ها می‌گذرد. این را زهرا یاوری می‌گوید و تعریف می‌کند: هیچ‌کدام شغلی نداریم و هزینه‌های زندگی است به اضافه وام ازدواج.

او ادامه می‌دهد: مستمری ما همان مبلغی است که بهزیستی در اختیارمان می‌گذارد، به اضافه یارانه. قبول دارم تحصیلات دانشگاهی نداریم، اما نباید شغلی هم داشته باشیم؟!
یعقوب از این موضوع رنج می‌برد که پایی برای رفتن و ایستادن ندارد و به‌ناچار باید رنج خانه‌نشینی را به جان بخرد. اعظم نوروزی مادر محمدطاهای نه‌ساله است که توان‌یاب ذهنی و جسمی است. می‌گوید مادر هستم و دلم می‌خواهد محمدطاها هم تفریح کند.

جابه‌جاکردن پسرش خیلی سخت است، اما مادر با عشق این کار را می‌کند. او ادامه می‌دهد: به هر زحمتی بود، خودمان را به مراسم رساندیم، فقط برای اینکه پسرم خوش‌حال شود. محمدطاها انگار که از خوش‌حالی مادرش شاد است، ذوق می‌کند و می‌خندد.

خانواده 800نفری توانیابان

علیرضا مین‌باشی، سرپرست کل هیئت مذهبی توان‌یابان مشهد به‌نام حضرت رقیه، چهل‌ویک‌ساله است و با تکیه به عصا و به‌سختی راه می‌رود. او می‌گوید: معلولیت من از دوسالگی و با یک تب شروع شد و بعد از آن دیگر نتوانستم درست راه بروم و این موضوع برایم سخت بود.

روایت زندگی او مثل همه آدم‌های این شهر پرپیچ‌وخم است، اما از روزی که مسئول هیئت مذهبی شد که زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی فعال است، احساس خیلی خوبی دارد و می‌گوید: این مجموعه با همت نیکوکاران و خیران از سال1381 شکل گرفته است.

سال‌های اول عده‌ای خاص بودیم و مراسم عزاداری برگزار می‌کردیم، اما حالا 800خانواده از توان‌یابان را زیر پوشش داریم. او ادامه می‌دهد: برای اینکه کار انسجام داشته باشد، 3سال است دفتری اجاره کرده‌ایم، اما فضای آن برای فعالیت‌هایی که ما داریم، خیلی کوچک است.

مهدی چناری یکی‌دیگر از اعضای این گروه است که از ده‌سالگی از روماتیسم شدید رنج می‌برد و تعریف می‌کند: گروه ما خودجوش است، به این شکل که بچه‌ها پول روی هم می‌گذارند و وسایل کمک‌بخشی مثل صندلی‌چرخ‌دار را می‌خرند و در اختیار افراد شناسایی‌شده می‌گذارند.
او هم تعریف می‌کند فضایی برای فعالیت‌های مذهبی‌مان نداشته‌ایم و متولیان فرهنگی شهرداری لطف کرده‌اند مسجد بوستان بهار را در اختیار ما گذاشته‌اند؛ اما شما تصور کنید بچه‌هایی که راه‌رفتن برایشان سخت است، چطور خودشان را به پارکینگ برسانند و بعد هم مسیر طولانی را تا داخل بوستان بیایند. آن‌ها هنوز هم منتظرند فضای مناسب‌تری در اختیارشان گذاشته شود.