مسیر سخت پرافتخارترین تکواندوکار خراسانی

هفت ساله بود که به تشویق پدرش در کلاس تکواندو ثبت‌نام کرد. او که از قبل، چند ماهی در رشته ژیمناستیک ورزش می‌کرد انعطاف بدنی بسیار خوبی داشت، سه، چهار جلسه از آموزش او زیر نظر مربی‌اش «حسن خداپرست» نگذشته بود که احساس می‌کرد با جان و دل دوست دارد بیشتر وقتش را در باشگاه بگذراند تا زودتر با فنون این ورزش رزمی آشنا شود.

 اکنون 15سال از آن زمان می‌گذرد و «مسعود خوش‌نیت» توانسته با کسب سیزده عنوان کشوری و همچنین مقام نایب قهرمانی سومین دوره مسابقات بین‌المللی تکواندو آزاد آسیا که مهر ماه امسال برگزار شد یکی از پرافتخارترین ورزشکاران رشته تکواندو استان خراسان رضوی باشد، او که ساکن محله کوشش است از مسیری که در تمام این سال‌ها طی کرده است می‌گوید.

کسب مدال طلا در تمام رده‌های سنی

از روزی که تصمیم گرفت ورزش تکواندو را به‌طور حرفه‌ای دنبال کند همیشه در ذهنش ایستادن بر روی سکوی قهرمانی و کسب مدال طلا را تصور می‌کرد، تصوری که تنها در رؤیا خلاصه نشد و خیلی زود به حقیقت پیوست. 

مسعود خوش‌نیت متولد 1377، از رده سنی نونهالان در مسابقات مختلف تکواندو شرکت می‌کند و با پشتکار و علاقه‌ای که دارد می‌تواند اولین مدال طلای کشوری را در سال 1390 به دست آورد، همان سال باید برای مسابقات جهانی به عنوان نماینده ایران اعزام می‌شد ولی مسابقات برگزار نشد و سال بعد او یک رده سنی بالاتر رفته بود و جزو تیم نوجوانان محسوب می‌شد بنابراین شانس خود را برای حضور در رقابت‌های جهانی از دست داد.

مسعود خوش‌نیت متولد 1377، از رده سنی نونهالان در مسابقات مختلف تکواندو شرکت می‌کند و اولین مدال طلای کشوری را در سال 1390 به دست آورد

آه و افسوس دوستانش از اینکه بخت با او یار نبوده است و نتوانسته به مسابقات جهانی اعزام شود تأثیری در روحیه مسعود نگذاشت بلکه باعث شد تا مصمم‌تر از قبل برای حضور در رقابت‌های جهانی عزمش را جزم کند و همین موضوع برای او کسب مدال طلای کشور در تمام رده‌های سنی نونهالان، نوجوانان و بزرگسالان را به همراه داشت موضوعی که به گفته او در استان خراسان رضوی بی‌سابقه است.

از سال 90 تا الان در لیگ برتر و در تیم‌های شهرستان‌های کرج و تهران بازی می‌کند و پیشرفت اصلی خود را همین حضور در لیگ می‌داند، او توضیح می‌دهد: نقطه ضعف ورزش تکواندو استان خراسان رضوی، نداشتن تیم است متأسفانه در استان حریف تمرینی خوبی نداریم چون هیچ‌گونه حمایتی از علاقه‌مندان به این ورزش نمی‌شود.

استعدادهای تکواندو خراسان هرز می‌روند

او ادامه می‌دهد: در استان ما فقط دو نفر از آقایان و دو نفر از خانم‌ها هستند که در رشته تکواندو مقام می‌آورند بقیه استعدادها به‌دلیل بها ندادن به این ورزش هر سه چهار سال یک‌بار، به مدارج بالا نمی‌رسند. یک نفر می‌آید و مقام سومی کسب می‌کند و بعد دلسرد شده و درکل این ورزش را کنار می‌گذارد.

خوش‌نیت اضافه می‌کند: در زمان شیوع بیماری کرونا در استان هیچ مسابقه‌ای برگزار نشد و بچه‌های این رشته نتوانستند رزومه‌ای برای خودشان داشته باشند.

مسعود که به دلیل داشتن سهمیه در مسابقات آزاد لیگ برتر کشور شرکت نکرده است می‌گوید زمانی که برای تماشای مسابقات رفته است از اینکه بچه‌های هم‌استانی‌ او تا این حد با شرایط زمین غریب بودند و حتی یک نفر از آن‌ها نتوانست در این مسابقات مقام بیاورد افسوس خورده است البته دور بودن از تمرینات را دلیل اصلی این شکست می‌داند.

او از تأثیر کرونا بر زندگی یک ورزشکار حرفه‌ای این‌گونه می‌گوید: با شیوع کرونا شرایط برای ورزشکاران حرفه‌ای بسیار سخت شد چون هم باشگاه‌های بدن‌سازی و هم تکواندو تعطیل بودند و باید در فضای آزاد تمرین می‌کردم. از طرفی چون می‌دانستم مسابقات برگزار نمی‌شود انگیزه کمتری داشتم. 

قبل از کرونا همه مسابقات را برنده شده بودم و شرایط این را داشتم که عضو ثابت تیم ملی شوم اما کرونا من را از فضای بازی با حریف تمرینی و مسابقات دور کرد و آمادگی جسمانی را تا حدودی از دست دادم. اگر مدتی تمرین نکنید این افت اتفاق می‌افتد ولی با تمرین‌ دوباره توانستم به شرایط ایده‌آل خود برگردم.

کسب 13 عنوان کشوری

6مدال طلا، 4 نقره و 3 برنز سهم او از مسابقات کشوری طی این سال‌هاست، مدال‌هایی که افتخاراتش برای استان خراسان رضوی ثبت شده است حتی اخیرا در سومین دوره مسابقات بین‌المللی تکواندو آزاد آسیا توانست نایب قهرمان شود و مدال نقره را به گردن آویزد اما او گله دارد؛ از حمایت نشدن و دیده نشدن توسط مسئولان.

 مسعود می‌گوید: با هزینه شخصی مربی بدن‌سازی برای مسابقات گرفتم و با وجودی که مسئولان قول داده بودند اگر مقام بیاورم هزینه مربی را می‌پردازند این کار انجام نشد.

در جریان بازی‌ها و یا تمرین چندین بار از ناحیه مچ و یا ران پا مصدوم شده‌ام ولی خدا را شکر این مصدومیت آن‌قدر شدید نبوده که نتوانم حرفه‌ای ورزش کنم

با وجودی که اولین نفر در استان بوده است که توانسته مقام نایب قهرمانی آسیا را کسب کند اما هیچ مسئولی به استقبال او نرفته است، مسعود حتی در زمان تمرینات و آماده کردن خود برای مسابقات تنها بوده و مربی آنالیزور نداشته است، او توضیح می‌دهد: سایر تیم‌ها حتی در مسابقات کشوری، با مربی و کادر فنی شرکت می‌کنند. به خاطر دارم در یکی از مسابقات مربی تیم مازندران بازی‌های قبلی من را آنالیز کرده بود این در صورتی است که ما در استان حتی یک کوچینگ بین‌الملل برای آقایان نداریم.

مسعود قبل از مسابقات آزاد آسیایی از ناحیه همسترینگ ران پا دچار آسیب شده بود به همین دلیل به پیشنهاد مربی خود به جای بازی کردن در وزن منفی 74 ،یک وزن بیشتر یعنی منفی 80 را انتخاب می‌کند تا بتواند یک روز بیشتر استراحت داشته باشد، با همین آسیب‌دیدگی تا مرحله فینال پیش می‌رود اما به‌دلیل مصدومیت دوباره‌ای که در جریان بازی‌ها می‌بیند با باز ماندن از فینال، شانس گرفتن طلا را از دست می‌دهد.

آنقدر در این سال‌ها مصدوم شده که خانواده به او می‌گویند بهتر است بازی را کنار بگذارد و مربیگری را انتخاب کند اما علاقه او به حضور در زمین نمی‌گذارد تا بازی کردن را رها کند، مسعود توضیح می‌دهد: در جریان بازی‌ها و یا تمرین چندین بار از ناحیه مچ و یا ران پا مصدوم شده‌ام ولی خدا را شکر این مصدومیت آن‌قدر شدید نبوده که نتوانم حرفه‌ای ورزش کنم، حس و حال حضور در بازی و حتی هیجان مقابله با ضربات حریف بسیار لذت‌بخش است.

طراحی تمریناتم را خودم انجام می‌دهم

چند سالی می‌شود که در کنار ورزش حرفه‌ای، مربیگری نیز می‌کند شاگردان او افراد مبتدی نیستند بلکه نوجوانان یا جوانی هستند که برای حضور در مسابقات آماده می‌شوند، او می‌گوید: چون خودم در مسابقات لیگ برتر شرکت می‌کنم زمان کمتری برای مربیگری دارم ولی به درخواست دوستان این کار را قبول کرده‌ام و نکته جالب این است که چون حریف تمرینی خوبی در استان نداریم شاگردانم حریف من می‌شوند این موضوع باعث پیشرفت آن‌ها می‌شود اما برای من آورده‌ای ندارد.

مسعود خیلی وقت‌ها در باشگاه تنها بوده و هیچ مربی و حریفی نداشته که با او تمرین کند، به همین‌دلیل هم شش سالی می‌شود که به‌طور انفرادی خودش طراحی تمریناتش را انجام می‌دهد هم تمرین بدن‌سازی و هم بحث فنی تکواندو.

دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی است و بیشتر وقت‌ آزادش را با مطالعه کتاب‌های رشته تکواندو و آمادگی جسمانی می‌گذراند، می‌گوید: محدودیت‌ها باعث شده تا خودم به دنبال رفع کمبودها باشم برای همین مطالعه آزادم بسیار زیاد است.
یکی از خاطرات جالب او به اولین مسابقه کشوری‌اش در رده نونهالان بازمی‌گردد، 

مسعود که در بازی قبل از فینال مقابل حریفی از استان البرز بازی می‌کرد در قسمت تماشاچیان علاوه بر خراسانی‌ها توسط مازندرانی‌ها هم تشویق می‌شد چون شناختی از مسعود نداشتند می‌خواستند بازیکن کرجی که عنوان‌دار بود در فینال مقابل حریف مازندرانی بازی نکند مسعود حریف کرجی را شکست داد و در ادامه در فینال نیز حریف مازندرانی را برد و توانست اولین مدال طلای خود را کسب کند.

نداشتن گذرنامه،‌ من را از اردو حذف کرد

سال 97 به اردوی مشترک تیم ملی با کشور پرو دعوت می‌شود اما باز هم از مسابقات باز می‌ماند: آن سال مربی تیم ملی من را به اردوی مشترک دعوت کرد ولی به دلیل اینکه گذرنامه نداشتم و تقاضای گذرنامه همراه با تعطیلات روزهای اول عید نوروز شده بود و فقط دو سه روز برای گرفتن ویزا از ترکیه زمان داشتند نتوانستم در این اردو شرکت کنم.

 نفرات خوب در رشته تکواندو بسیار زیاد است و اختلاف بین بچه‌ها به قدری کم است که سطح رقابتی آن‌ها به هم نزدیک است سریع یک نفر دیگر جایگزینم شد. بعد از این اردو مسابقات آسیایی بود چون در اردو شرکت نکرده بودم حق حضور در این مسابقه را هم نداشتم.

با وجودی که سیزده عنوان کشوری دارد اما هنوز به مسابقات جهانی اعزام نشده است و یکی از معضلات خود را شهرستانی بودن می‌داند

با وجودی که سیزده عنوان کشوری دارد اما هنوز به مسابقات جهانی اعزام نشده است و یکی از معضلات خود را شهرستانی بودن می‌داند، او می‌گوید: مربی تیم ملی از پایتخت است بنابراین شناخت بیشتری از بچه‌های تهرانی دارد از طرفی شرایط اردوها برای شهرستانی‌ها سخت‌تر است.

او در ادامه می گوید: یکی از معضلات ما این است که تیم «ب» نداریم و فقط یک نفر به مسابقات اعزام می‌شود و به‌دلیل اینکه امتیاز بگیرد و بتواند سهمیه المپیک را به دست آورد تمام مسابقات مثل دانشجویی و ... را اعزام می‌شود اما کشورهای دیگر دو، سه تا تیم ملی دارند و مسابقاتی که سطح پایین‌تری دارد نفرات دیگر را اعزام می‌کنند البته قرار شده است تیم امید شکل بگیرد که کمک زیادی به بچه‌ها می‌کند.

هادی ساعی، اسطوره تکواندو

ورزش حرفه‌ای در هر رشته‌ای که باشد عمر مفید دارد و بازیکنان نمی‌توانند بعد از یک رده سنی بازخورد خوبی داشته باشند شاید دلیل آن هم سال‌ها ورزش کردن به شکل حرفه‌ای و آسیب‌هایی است که این افراد دیده‌اند،

 مسعود در این باره توضیح می‌دهد: عمر مفید ورزشکار بسته به زندگی فردی و آمادگی جسمانی او دارد و تفریحات سالم، تغذیه خوب و تمرینات مناسب در عمر قهرمانی تأثیرگذار است و می‌تواند تا سی‌سالگی ادامه دهد اما برای ورزش تکواندو سن مفید تا 28سال عنوان شده البته که هادی ساعی در سی‌وسه‌سالگی مدال المپیک را کسب کرد، ولی الان شرایط فرق کرده است بیشتر اعضای تیم ملی متولد 77 و 78 هستند و نوجوانانی که به رده جوانان می‌آیند همه رقبای اصلی هستند پس کمی سن مفید کم شده است.

حسن یزدانی را در رشته کشتی از نظر اخلاقی، تلاش و پشتکار و همچنین فنی بودن بسیار قبول دارد و به عنوان الگوی هر ورزشکار معرفی می‌کند. در رشته تکواندو نیز هادی ساعی را یک رکورددار المپیکی و اسطوره می‌داند: هادی ساعی با وجود اردوهای تیم ملی که تمرینات سخت و فشارهای سنگینی را به ورزشکار وارد می‌کند، 12سال در اوج بود کاری که از عهده هر کسی برنمی‌آید.

مدال المپیک، هدف اصلی

دو ماه تمرینات بسیار سنگینی داشته تا به مسابقات آسیایی رفته است، شبی نبوده که قبل از خواب در ذهنش روی سکو نباشد همیشه و حتی موقع تمرین تصور کسب مدال را داشته و به این موضوع فکر می‌کرده است بالأخره هم تلاش او جواب داد و توانست اولین مدال بین‌المللی‌اش را مهرماه امسال کسب کند.

او این روزها تمرینات خود را فشرده کرده است تا به مسابقات انتخابی تیم ملی برای حضور در رقابت‌های جهانی برسد، مسعود که در مرحله آخر مسابقات انتخابی تیم ملی دچار آسیب شده از مربی فرصتی خواسته تا خودش را ثابت کند و با توجه به اینکه مسابقات به تعویق افتاد این شانس به او داده شده است.

سه سال تا بازی‌های المپیک مانده او از الان برای حضور در آن هدف‌گذاری کرده و تمام تلاش خود را می‌کند تا در بازی‌های آسیایی سال آینده و قهرمانی جهان شرکت کند

هدف اصلی‌اش را به دست آوردن مدال المپیک قرار داده است، او به خوبی می‌داند در این مسیر، باید در مسابقات جهانی مدال بیاورد، سه سال تا بازی‌های المپیک مانده او از الان برای حضور در آن هدف‌گذاری کرده و تمام تلاش خود را می‌کند تا در بازی‌های آسیایی سال آینده و قهرمانی جهان شرکت کند و به هدفش برسد.

مسعود قدردان خانواده و استاد پایه خود حسن خداپرست، هادی آغاسی‌زاده مربی بدن‌سازی و جواد طیبی است که به عنوان مربی و مشاور در تمرینات فنی او برای حضور در مسابقات آسیایی کمک کرده، است. می‌گوید: همراهی تمام این افراد باعث شده است تا نایب قهرمان مسابقات آسیا شوم.

قهرمان آینده المپیک

هادی آغاسی‌زاده مربی بدن‌سازی مسعود از ستاره بودن او می‌گوید: در استان ما خیلی کم به ورزش تکواندو بها می‌دهند اما مسعود توانسته با اراده‌ای که دارد به یکی از پرافتخارترین ورزشکاران استان تبدیل شود.

 او برای رفتن به مسابقات آسیایی و رسیدن به آمادگی جسمانی حدود 30میلیون به‌طور شخصی هزینه کرد چون برای خودش هدف تعیین کرده بود و می‌خواست برنده شود اگر دچار آسیب نمی‌شد قطعا مدال طلا را کسب می‌کرد ولی به دلیل مصدومیت از او خواستیم تا در بازی فینال به میدان نرود و انصراف دهد.

او می‌افزاید: برای حضور در مسابقات آسیایی امسال تلاش زیادی کرد و حتی روزی سه‌بار تمرین داشت اما هیچ‌گاه گله‌ای از خسته شدن نمی‌کرد و این تلاش او برای من به عنوان یک مربی ستودنی است، اطمینان دارم این ورزشکار با کمی حمایت از سوی مسئولان می‌تواند یکی از مدال‌آوران المپیک آینده باشد چون از صمیم قلب تکواندو را دوست دارد.

مربیان تهرانی برای مسعود سر و دست می‌شکنند

حسن خداپرست، استاد پایه مسعود است. او از داشتن چنین شاگردی به خود می‌بالد و توضیح می‌دهد: از هفت سالگی که برای آموزش به باشگاه آمد تا الان که بیش از 15سال از آن موقع می‌گذرد ارتباطش را با من حفظ کرده و برای مشورت به سراغم می‌آید در صورتی که بسیاری از مربیان تهرانی برای داشتن چنین شاگردی سر و دست می‌شکنند.

او با بیان اینکه مسعود رقابت حرفه‌ای و اخلاق درست را با هم دارد، ادامه می‌دهد: ورزشکار حرفه‌ای زمانی موفق می‌شود که سه مثلث استعداد، اعتماد به نفس و همراهی خانواده و مربی را داشته باشد. خوشبختانه مسعود با داشتن خانواده‌ای همراه توانست از کودکی در این رشته ورزشی رشد کند.