نوشته های فاطمه سیرجانی در سایت مشهد چهره
خاطرات قصاب قدیمی از خرید گوشت با پول حلبی
حاج محمد جلایری‌خیابانی تعریف می‌کند: قدیم مثل الان پول دست مردم نبود. پدرم برای اینکه حسابش درست باشد، پول حلبی با اسم خودش درست کرده بود.
وعده‌های برزمین‌مانده پارکینگی که قرار بود عمومی باشد
مطالبات و گلایه‌های کسبه و ساکنان احمدآباد از پارکینگ بیمارستان مهر که متصدی آن می‌گوید: طبق دستور مدیر بیمارستان، اولویت پارک خودرو با پزشکان است؛ حتی کارمندان خود بیمارستان در اولویت قرار نمی‌گیرند.
شروع زندگی با نیم دست جهیزیه
خانه پدری‌ام چهارراه عامل بود. آنجا برق و نفت بود، اما قلعه آبکوه هنوز نه برقی داشت و نه نفت در آن به فراوانی شهر بود. هیزم بود و کبریت. ما تا سال‌ها روی آتش غذا درست می‌کر‌دیم تا کم‌کم چراغ نفتی گرفتیم.
تلخ و شیرینی‌های هنر تردستی دایی علی
اسماعیل کفاش، معروف به «دایی‌علی»، بیش از دو دهه از عمر خود را در حرفه شعبده‌بازی گذرانده است. او بلد است که چطور مردم را سرگرم کند و برای لحظاتی، تماشاچیان را از دنیای پردغدغه‌شان دور کند.
عهد «عاطفه پیمانی» برای موفقیت در هندبال
عاطفه پیمانی، در کارنامه ورزشی تیمی خود، چند مقام اول استانی و کشوری را دارد. او امیدوار است به‌عنوان یکی از منتخبان هندبال یک روز لباس تیم ملی را بر تن کند و افتخاری باشد برای شهر و محله‌اش.
طب سنتی از نگاه چهارمین نسل عطارِ خانواده طیرانی
حاج‌محمد‌محسن طیرانی، عطار‌زاده‌ای است که علم طبابت را از پدرش، حاج احمد و او از پدر و پدربزرگش، ملاعلی و ملااحمد عطار آموخته است.بناست خاندان طیرانی فرمول‌های ترکیبات تجویزی پدربزرگشان را گردآوری کنند.
پایی جامانده در بلندی‌های عمران
خانواده سیدجواد حسینی راهی معراج می‌شوند. خواهر شهید از آن روز تعریف می‌کند: مسئول معراج همین که چشمش به برادر بزرگم افتاد، گفت: شما از کجا خبردار شده‌اید؟ برادرتان را همین دیشب آوردند!
خشک‌شوی خوش‌رو
حاج‌علی سمّامی، ۳۴ سال است که در محله سمزقند مغازه خشک‌شویی دارد. مرد خوش‌رو و خوش‌مشرب شمالی که لحظه‌ای خنده از لبانش محو نمی‌شود.
خودباوری دختران در کانون «حصان»
کانون «حصان» یکی از پایگاه‌های فعال فرهنگی در محله هدایت است که به‌خوبی توانسته است دختران این محدوده را به خود جذب کند.
سفره نوروز در یک اتاق دربسته پهن بود!
سمیه نجات‌زادگان از اتاق دو لَتی می‌گوید که سفره بزرگی از این سر اتاق تا آن سرش پهن می‌شد، اما درِ این اتاق تا شب و بعداز افطار و آمدن میهمان‌ها بسته بود.
۱ بعدی