زندگی ورزشی نادیا

 وقتی از تکواندو صحبت می‌کند، برق چشمانش نشان از علاقه بیش از حد او به این ورزش است. آن‌قدر آن را دوست دارد که در طول مصاحبه‌اش بارها تأکید می‌کند تکواندو جزئی از زندگی من است و نمی‌توانم به جای تکواندو کار دیگری انجام دهم.

 این اشتیاق «نادیا» سبب شده است تا در یازده‌سالی که در این عرصه فعالیت می‌کند مدال‌های متفاوتی را در کارنامه ورزشی‌اش ثبت کند. او 40طلا و دو نقره استان در بخش کیوروگی دارد.

 نادیا رنکینگ2لیگ کشور در انفرادی را کسب کرده و تجربه حضور در مسابقات جهانی جام فجر به میزبانی تهران را نیز دارد. او در بخش هانمادانگ، مدال نقره جهانی به میزبانی کره جنوبی،  دو مدال طلای کشوری،  چهار طلا، شش‌نقره و چهار برنز استان را نیز در کارنامه‌اش دارد.

مدیون والدینم هستم

نادیا اقبالی متولد 1384 از شش‌سالگی وارد عرصه‌های مختلف ورزشی می‌شود. شیطنت‌هایش در حدی بوده که خانواده‌اش به این موضوع فکر می‌کنند که او را در کلاس‌های ورزشی ثبت‌نام کنند تا انرژی‌اش تخلیه شود.

این نوجوان ساکن محله شهید بهشتی از همان ابتدا با رشته تکواندو آشنا می‌شود و در کنار شنا و طناب‌زنی در این رشته نیز فعالیت می‌کند. پدر و مادرش در تمام این سال‌ها در کنارش بودند و به قول نادیا «آن‌ها از تفریحات و برنامه‌های خودشان می‌زدند تا من به کلاس‌های ورزشی‌ام برسم و بدون هیچ استرسی در مسابقات شرکت کنم.»

 علاوه بر والدینش او از اولین مربی تکواندوش «اکرم بتولی» هم یاد می‌کند و می‌گوید: شش‌سال بیشتر نداشتم، رابطه صمیمی‌ام با استادم سبب شد تا علاقه‌ام به این رشته بیشتر شود. او همیشه مرا بغل می‌کرد و روی شانه‌هایش می‌گذاشت و تشویقم می‌کرد. این ارتباط دوستانه با استادم تأثیر بیشتری در انتخاب مسیر ورزشی‌ام گذاشت.

نادیا در طی این سال‌ها در رشته‌های والیبال و کبدی هم فعالیت داشته به‌طوری‌که در رشته کبدی تجربه حضور در المپیاد کشوری به میزبانی گیلان و کسب طلای تیمی استان را در کارنامه‌اش دارد.

او از مشکلات این مسیر هم برایمان می‌گوید و توضیح می‌دهد: اگر می‌گویم تکواندو بخش مهم زندگی من است شعار نمی‌دهم. در این سال‌ها سختی‌های بسیاری کشیده‌ام، اما هیچ‌وقت خسته نشده‌ام، پدر و مادرم بهترین پشتیبانم بودند و نمی‌گذاشتند مشکلات در رفت و آمد کلاس‌ها و هزینه مسابقات را متوجه شوم. 

از مدرسه که می‌آمدم ناهار را در خودرو می‌خوردم و برای تمرین به کلاس می‌رفتم، وقتی از کلاس خسته برمی‌گشتم، باید تکالیف مدرسه‌ام را انجام می‌دادم. تمام سختی‌ها را به جان می‌خریدم تا به هدفم که کسب موفقیت بود برسم.

لذت بردن از ورزش مهم تر از کسب مدال است

به‌دلیل همین علاقه‌ زیادش به تکواندو رشته تربیت بدنی را در دبیرستان انتخاب می‌کند. نادیا می‌گوید: اگر انتخابی غیر از این داشتم از ادامه تحصیل لذتی نمی‌بردم. شاید در گذشته به برد و باخت فکر می‌کردم، اما از زمانی‌که معنای زندگی را فهمیده‌ام هدفم از ورزش لذت بردن از آن است. کسب مدال خوب است و برای آن تلاش می‌کنم، اما مهم‌تر از آن لذتی است که خودم از کارم می‌برم.