سید محمد هر روز با خاورش اهالی محله را به تظاهرات می‌برد
علی‌آقا نوجوان روز‌های انقلاب اسلامی است. او از همان روزگار ساکن محله شهیدآوینی و کوچه شهید‌شفیعی۱۹ است؛ یعنی کوچه‌ای که مسجد تاریخ‌دار «ملکی صاحب‌الزمان (عج)» در آن قرار دارد. علی نعیمی زمان پیروزی انقلاب پانزده‌سال داشته است و خاطرات شیرینی از آن ایام دارد؛ خاطراتی که به قول خودش در‌کنار مردم مخلص شکل گرفته است و هیچ‌گاه برایش کم‌رنگ نمی‌شود.
با خاور سید می‌رفتیم راهپیمایی
چند سال قبل از انقلاب اسلامی همراه خانواده از روستا به مشهد می‌آیند و در محله شهیدآوینی ساکن می‌شوند، در محله‌ای با بافت مذهبی و افراد ریشه‌دار. علی‌آقا یادی می‌کند از هم‌محلی شهیدش و می‌گوید: آقا سیدی بود به نام سید‌محمد موسوی که خدا رحمتش کند. سید‌محمد ماشین خاور داشت و هر روز با ماشینش می‌آمد جلو در مسجد ملکی‌صاحب‌الزمان (عج) و مردم را سوار می‌کرد و به تظاهرات و راهپیمایی در بالاخیابان (خیابان شیرازی) می‌برد. یا آنجا توقف می‌کرد یا سه‌راه درخت توت در ابتدای خیابان شهید‌شفیعی؛ ماشین را پر می‌کرد و راه می‌افتاد. بعد‌ها این آقا سید رفت جبهه و جانباز شد. در‌نهایت هم بعد چند سال در‌اثر جراحات شهید شد.
علی‌آقا خصلت مردم در آن دوره را شجاعت می‌داند و می‌گوید: مردم از چند ماه قبل پیروزی انقلاب، شجاع شده بودند. هنوز شاه در ایران بود، ولی کسی از سرکوب او ترسی نداشت. در محله مردم با هم حرف می‌زدند و بیشتر صحبت‌ها درباره این بود که شاه دینمان را از ما گرفته است. البته خیلی هم بی‌احتیاط نبودند و مثلا برای پخش اعلامیه‌ها و سخنان چاپ‌شده امام‌خمینی (ره) کمی ملاحظه می‌کردند. او ادامه می‌دهد: روز‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، هر روز می‌رفتیم راهپیمایی و شعار می‌دادیم. افرادی با بلندگو‌های دستی شعار می‌دادند و ما تکرار می‌کردیم؛ می‌گفتیم «شاه فراری شده/ سوار گاری شده» یا می‌گفتیم «مرگ بر بختیار/ نوکر بی‌اختیار».
یادم است که ردیف سرباز‌ها کنار پیاده‌رو بالاخیابان می‌ایستادند، اما به مردم کاری نداشتند، به جز یک مورد که فردی به سربازی سنگ زد و او را گرفتند و بردند. یک درگیری هم بین ارتش و مردم در مسیر چهارراه دکترا و میدان شریعتی اتفاق افتاد که اکثرا فرار کردیم. اما بعد‌ها شنیدم که نیرو‌های ارتش و گارد مبارزه با شورش برای سرکوب وارد بیمارستان، اما م رضا (ع) شده‌اند.
خون شهدا پشتیبان نظام است
سه تن از شهدای ۱۰ دی مشهد از جوانان گلشهری بودند که در حال حاضر در بوستان آلاله‌های خیابان شهیدآوینی ۵ به خاک سپرده شده‌اند. علی‌آقا با این سه تن رفاقتی نداشته است و همان زمان فقط شنیده بوده که دوتای آن‌ها بچه‌های قلعه‌کهنه گلشهر (ابتدای خیابان شهید‌شفیعی) هستند. او می‌گوید: خون شهدا و رشادت جانبازان و رزمندگان پشتیبان این نظام است؛ آن‌ها جانشان را پای این انقلاب گذاشتند.
او که تا سال‌ها کار‌های فرهنگی بسیج و مسجد ملکی صاحب‌الزمان (عج) را انجام می‌داده است، می‌گوید: بعداز انقلاب اسلامی، هر سال تکه‌های روزنامه مربوط‌به حوادث انقلاب و عکس‌های آن زمان را روی مقوا می‌چسباندیم و مثل روزنامه‌دیواری بین درخت‌های بین سه‌راه درخت توت و فلکه اول گلشهر نصب می‌کردیم؛ نمایشگاهی خیابانی بود که در دهه فجر هر سال برگزار می‌شد.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
محله خاتم‌الانبیا (ص)؛ یادگار روستای ابراهیم‌آباد 
خانواده‌ام مخالف موتورسواری من بودند 