کد خبر: ۵۶۲۹
۲۴ تير ۱۴۰۲ - ۱۹:۵۱

گریه‌های احمد محمدنژاد جوان، برای بلگراد نبود+ فیلم

احمد محمدنژاد جوان، مدال کم ندارد او همین چند سال پیش بعد از ۱۷ سال برای خراسان مدال جهانی آورد. اما بعد از سوت داور اشک ریخت چون به پدرش قول داده بود.

احمد محمدنژاد جوان تنها یک امتیاز عقب بود، توی ذهنش داشت انواع فن‌هایی که پیش از این، بارها با پدر و مربی‌هایش تمرین کرده بود را مرور می‌کرد. فن‌ها را در ذهنش بالا و پایین می‌کرد که ناگهان صدای سوت داور تمام مغزش را پر کرد. داور سوت پایان مسابقه را به صدا درآورد اما مسابقه هنوز در ذهن احمد جوان تمام نشده بود. 

برای همین فریاد زد "آقا نه" و بعد اشک‌هایش بی‌اختیار جاری شد. دیگر هیچ سدی نمی‌توانست جلوی این باران الهی را بگیرد. آنقدر احساسش زیاد بود که توجه فیلا و خیلی‌های دیگر را به خودش جلب کند.

احمد محمدنژاد در وزن ۵۷ کیلوگرم مسابقه‌های جهانی بوداپست در مجارستان با نتیجه ۴ بر ۳ مقابل میلاد والی‌زاده شکست خورد و از راه‌یابی به تیم ملی در مسابقه‌های جهانی ۲۰۲۳ بازماند. همین باعث شد که وقتی داور سوت پایان مبارزه را زد، احمد ۱۸ ساله شوکه شود و به گریه بیفتد و رقیبش هم به‌جای شادی به او را دلداری بدهد. این ویدیو در اینستاگرام اتحادیه جهانی کشتی منتشر شد و بازدید زیادی داشت.

اما گریه‌های احمد محمدنژاد جوان برای نرسیدن به بلگراد نبود. به خاطر مدال و حکم قهرمانی‌ هم نبود. احمد به پدرش قول داده بود امسال جهانی می‌شود و در آن لحظه که داور سوت را زده بود احمد فقط به قولی که به پدرش داده بود فکر می‌کرد.

 

تعداد بازدید : 813

 

شروع کشتی از ۱۰ سالگی 

 بی‌شک هنوز راه جبران برای این جوان محله مقدم خیلی زیاد است. این کشتی‌گیر آزادکار و آینده‌دار محله مقدم ورزش را از ده‌سالگی و به تشویق پدرش شروع کرده است. کلاس دوازدهم بود که با حمایت‌های پدر و مربی‌هایش پله‌های موفقیت را یکی از پس دیگری پشت سرگذاشت و  مقام‌های رنگارنگی همچون عضویت تیم ملی نونهالان کشور در سال ۹۷، نفر اول نونهالان کشور و استعداد درخشان در مسابقه‌های قزوین ۹۷، نفر سوم امیدهای جهان در صربستان ۱۴۰۰ و نفر دوم ارتش‌های جهان در تهران سال ۱۴۰۰ و... را از آن خود کرد.

 

پدرم اولین مربی‌ام بود

پدر احمد در جوانی کشتی می‌گرفته و مقام‌های کشوری داشته است، اما به‌دلیل اینکه حمایت نمی‌شده است و از سویی باید یک خانواده را اداره می‌کرده، این ورزش را کنار گذاشته است. احمد چندی پیش در گفتگو با مسهدچهره دراین‌باره گفته بود: پدرم وقتی دید که من و برادرم علاقه به کشتی داریم ما را در یکی از سالن‌های این رشته ثبت‌نام‌ کرد. او مربی‌مان بود. برادرم به دلیل سربازی ورزش را کنار گذاشت و من ادامه دادم.
احمد با تلاش و حمایت پدرش توانست تا پانزده‌سالگی مقام‌های دانش‌آموزی و استانی به دست آورد. او ادامه می‌دهد: شش‌ماه تمرین کرده بودم که مسابقه‌های نونهالان کرج شروع شد. در این مسابقه‌ها توانستم مقام اول کشوری را کسب کنم و به عنوان استعداد درخشان این دوره از مسابقه‌ها شناخته شدم. 

 

غرور آفت ورزشکار است

او بعد از کسب مقام سوم صربستانش گفته بود: توانستم برای خراسان رضوی بعد از ۱۷ سال در رده نوجوانان مقام جهانی به دست بیاورم، اما به دست آوردن این مقام مغرورم نکرد، زیرا می‌دانم که عنوان‌ها دیر یا زود توسط افراد دیگر هم به دست خواهد آمد و مقامم فراموش می‌شود. 

آنچه سبب ماندگاری یک کشتی می‌شود خصلت پهلوانی است. این پهلوانی تنها به پیروزی و به دست آوردن مقام در میدان‌های ورزشی محدود نمی‌شود؛ بلکه پهلوان باید در تمام مواقع افتاده و بزرگ‌منشی خود را حفظ کند.

ارسال نظر