۲۵ سال آذین‌بندی کوچه صارمی به عشق امام زمان(عج)

خانه‌اش، مسجد نیست و نزدیک خانه‌اش هم حتی مسجدی وجود ندارد؛ ازاین‌رو از ۲۵ سال پیش که در این محله ساکن شده است، تصمیم می‌گیرد هر روز صبح با پخش اذان صبح، همسایه‌هایش را به معبود خود نزدیک کند. همسایه‌ها نیز خرسند هستند از اینکه صدای اذان در محله‌شان طنین‌انداز می‌شود. هر روز با شنیدن صدای اذان از بام خانه آقای تهرانی از خواب بیدار می‌شوند و به دیدار معبود خود می‌روند تا لحظاتی را با او خلوت کنند.  

به امید فرج

وارد کوچه که می‌شوی، عطر صلوات‌ها و زمزمه‌های فرج، حال‌و‌هوایت را عوض می‌کند. کوچه‌پس‌کوچه‌های یکی از خیابان‌های شهید صارمی، دقیقا صارمی‌۳۷، به یمن آمدن منجی عالم امکان، آذین بسته شده و آسمان و زمین این کوچه پر شده از عطر گلاب و ذکر صلوات و زمزمه «اللهم عجل‌لولیک الفرج» به این امید که شاید به همین زودی‌ها بیاید. در روز‌های نیامدنش که حالا حسابش از دست زمان هم در رفته، این کوچه ۲۵‌سال به عشق آقا امام‌زمان (عج) آذین بسته شده، اما همه این سال‌ها نیز به دلتنگی گذشته است...

سید‌رسول سادات‌تهرانی سال‌ها قبل به عشق آمدن امام زمان (عج) تصمیم می‌گیرد کوچه محل زندگی‌اش را آذین بندد تا شاید بتواند از این طریق، ارادتش را به ساحت مقدس او نشان دهد. البته در تمام این سال‌ها تنها نبوده؛ بلکه همسایه‌ها نیز همراهش بوده‌اند و دست او را در برگزاری این مراسم مذهبی گرفته و همراهی‌اش کرده‌اند. سید‌رسول سادات‌تهرانی می‌گوید: ۲۵ سال است ساکن همین خیابان هستم که زمانی بیابان بود. کم‌کم ساخت‌و‌ساز و آهن‌های سرد به این محله هجوم آورده و بیابان را تبدیل به آبادی کردند. 

همه‌چیز از حرم آقا شروع شد

۱۵ سال پیش که به‌عنوان خادم در حرم حضرت رضا (ع) انجام وظیفه می‌کرده، آنجا با چشم خود معجزه‌ای را شاهد بوده است. می‌گوید: با دست‌های خودم، فردی را که مورد عنایت و شفاعت حضرت قرار گرفته بود، در آغوش گرفته بودم. او به من سپرده شده بود و بعد‌از اینکه کارهایش و پرونده‌اش در بیمارستان مختومه شد، او را سالم به زادگاهش رساندم.

بدجوری دگرگون شده بودم. از همان‌جا تصمیم گرفتم عشق و ارادتم را به امامان معصوم به‌خصوص امام‌رضا (ع) نشان دهم. می‌خواستم  این عشق و علاقه را بیرونی کنم تا همه مردم، شاهدش باشند. از‌همین‌رو تصمیم گرفتم در مناسبت‌های مذهبی، چه جشن و شادی و سرور و چه عزاداری، مراسمی برای ائمه (ع) در کوچه محله‌ام برگزار کنم. علت این بود که تنها فضایی که برای من ایجاد شد، همین محوطه محله مسکونی‌ام بود که هم بن‌بست بود و هم همسایه‌ها با من همدل و همراه بودند.  

عکسی به یادگار از محله می‌گیرند

آذین‌بندی و ریسه‌بندی و نوشتن احادیث و سخنان ارزشمند ائمه (ع) روی درودیوار محله انجام می‌شود و همسایه‌ها و حتی افرادی که به‌صورت گذرا از این خیابان عبور می‌کنند، بسیار لذت می‌برند و شادمان می‌شوند. حتی بار‌ها دیده‌ام که از این خیابان و نوشته‌های حک‌شده بر درو‌دیوار محله، عکس و فیلم به یادگار می‌گیرند.

اینجا همه همسایه‌ها همدل و همراه هستند و اگر این همدلی نبود، بدون شک من هم نمی‌توانستم مراسم و بزرگداشت ائمه را چنین باشکوه برگزار کنم. تا روزی که زنده هستم و خدا عشق این کار را به من داده است، دست از کار برنمی‌دارم؛ زیرا آن را با دل و جان انجام می‌دهم.


* این گزارش چهارشنبه، ۲ تیر ۹۵ در شماره ۲۰۱ شهرآرامحله منطقه ۹ چاپ شده است.