از ناصر حالا یک جسم بی‌حرکت درازکشیده باقی‌مانده و یک ذهن خالی و راکد، کودکی که فریبا ۱۴سال است برایش مادری می‌کند. می‌گوید: دیشب که با هزار بدبختی کشان‌کشان تا دم در بردمش و توی تاکسی گذاشتمش، بغضم ترکید. تا بیمارستان با خودم می‌گفتم خدایا یا من را ببر یا این را. این مسیر طولانی از آخر قلعه‌ساختمان تا بیمارستان قائم(عج) و هزینه‌ای که هر ماه باید بابت این مسیر پرداخت کند، چیزی است که امانش را بریده است. ناصر هر ماه نیاز به چکاپ تخصصی دارد و باید زیرنظر پزشک متخصص دارو بخورد. اگر دارو‌ها قطع شود تشنج می‌کند و شرایط سخت‌تر می‌شود.
در این بخش از محله کارمندان اول علاقه‌مندان به حیوانات از محله‌های دور و نزدیک می‌آیند تا از انبوه مغازه‌های ردیف‌شده در کنار هم برای دام و طیور خود خوراک تهیه کنند. گرچه پرندگان گذری هم مهمان همیشگی کیسه‌های ارزن، گندم، جو، شاهدانه و... مقابل مغازه‌ها هستند.اما طرف دیگر این کوچه نیز کارکرد متفاوتی دارد.
مهران موسوی از نه‌سالگی رشته ورزشی فوتبال را با تشویق‌های پدر و زیر نظر استاد غلام خاوری شروع می‌کند تا آمادگی لازم برای رشد در سنین بالاتر را کسب کند. این تمرینات به صورت مستمر ادامه دارد تا اینکه او را وارد مرحله حرفه‌ای‌‌تر می‌کند. او می‌گوید: از سه سال گذشته در رده نونهالان در باشگاه سایپا پا به توپ می‌زنم و سابقه بازی در لیگ دسته اول و دوم استانی را با این تیم داشته‌ام که با همراهی سایر هم‌تیمی‌ها توانستیم به نایب‌قهرمانی لیگ2 استانی و جام فجر در استان خراسان رضوی دست پیدا کنیم.
تکواندو اولین ورزشی است که احمد انتخاب می‌کند اما بعد از مدتی دچار دلزدگی شده و این ورزش را کنار می‌گذارد. چندسالی ورزش‌های مختلف از جمله والیبال، فوتسال، بسکتبال و حتی کشتی را دنبال می‌کند اما هیچ‌کدام از این ورزش‌ها او را راضی نمی‌کند. سرانجام نیز سراغ ورزش تکواندو می‌رود که اولین انتخاب ورزشی‌اش بوده است و تا به امروز آن را ادامه داده است.
تختی که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی «سعدآباد» نامیده می‌شد، امروز کهنه ورزشگاه شهر است که قامت خمیده و شمایلش به پیر فرتوتی می‌ماند که جان از تنش به در شده و غرور تاریخ پا بر جایش داشته است. بیست‌و‌ششمین روز از مهر پاییزی به نام روز تربیت‌بدنی نام‌گذاری شده و در این میان مرور خاطرات و جست‌وجو در هویت تاریخی قدیمی‌ترین بنای سخت‌افزاری ورزش شهر خالی از لطف نیست.