عزم و اراده کبری‌غلامی، خودش و پسرش را قاری قرآن کرد. زندگی تنها فرزندش در قابی خلاصه شده بود که مادرش، کبری‌خانم، همیشه رؤیایش را در ذهنش می‌پروراند؛ قرآن، مسجد کرامت و حرم حضرت‌رضا (ع)!
محله بالاخیابان یکی از دو محله منطقه ثامن است که خرده‌محلات بسیاری را در دل خودش جای داده است. تاریخ این محله به دوران صفوی و اقدام ماندگار شاه عباس اول برمی‌گردد. آب خیابان و بیشترین قنات‌های مشهد از این محله وارد شهر می‌شده و باغ‌ها و باغچه‌های اعیان‌نشین‌ها را آبیاری می‌کرده است.
مهدی طاهری که حوالی ورودی بست شیخ‌طوسی مشغول راهنمایی زائران است، با داشتن مدرک کارشناسی‌ارشد و سابقه تدریس در دانشگاه، فضای خدمت و نوع روابطش با مراجعه‌کنندگان به باجه راهنمای زائر را به‌گونه‌ای سروسامان داده است که حالش خوب است و این حال خوب را با زائر و مجاور به اشتراک می‌گذارد.
هشت متر بودن عرض تمام نقاط کوچه، دلیلی بر نام مردمی این گذر است و به همین سبب، آن را «نخستین و اصیل‌ترین کوچه منظم مهندسی‌ساز شهر» لقب داده‌اند.
کوچه میرزاخان از سال ۱۳۹۸ با افتتاح بولوار رضوان تابلو رضوان ۸ را گرفت و هنوز تابلو قدیمی‌اش به نام شهید قانعی ۱ روی دیوار است. در این کوچه همه ستون‌های برق همان چوبی‌های قدیم هستند.
مروی‌ها در سال ۱۲۷۴ قمری ساختمان فعلی مسجد را ساختند. این مسجد ابتدا آب‌انبار هم داشت، اما طی چندین‌بار بازسازی، هم ساختمانش نو شد و هم آب‌انبارش را خراب کردند.
سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان ششم آذر مجوز مرمت خانه‌ای تاریخی در بالاخیابان صادر شد.
چهل خانه، تنهانام کوچه نیست و برخی قدیمی‌های نوغان، این کوچه را «چله خانه» می‌خوانند. این افراد علت خوانده شدن کوچه به این نام را وجود چند کارگاه چله کشی دار قالی در این کوچه می‌دانند.