محله کوی سلمان

محله
منطقه ۵

کوی سلمان

کوی سلمان تا پیش از سال ۱۳۹۷، بخشی از محله حسین‌آباد بوده است. یکی از مهم‌ترین هویت‌های محله کوی سلمان، گودال فخار است. گودالی که حدود ۷ متر عمق دارد و پذیرای حدود ۲۰۰ خانوار است. گودال فخار یک قرن پیش محل خاک‌برداری کوره آجرپزی «حسین باشی‌زاده فخار» بوده است.

محله کوی سلمان
نوجوان چرتکه‌انداز، قهرمان محاسبات ذهنی شد
محمدحسن خیرآبادی دارنده مدال جهانی مسابقات محاسبات ذهنی می‌گوید: یوسی‌مس ابتدا با چرتکه انجام می‌شود، اما بعد از مدتی باید ذهنی حساب کنی.
مسجد زین‌العابدین نماد همدلی اهالی کوی سلمان
مسجد زین العابدین (ع) در بولوار میرزاکوچک‌خان بعد از نزدیک به ۵۰ سال به نماد همدلی مردم محله تبدیل شده است.
رضایت زائران امام رضا(ع) از زائر‌سرای بولوار چمن
همیشه به کارکنان قسمت خانه‌داری می‌گوییم حتی اگر زائران در اتفاقات پیش‌آمده مقصر یا ناراحت بودند، بازهم شما بگویید چشم و برخورد نامناسب نکنید.
روایت ۴۰ سال قیچی به دستی آرایشگر محله کوی سلمان
قاسم غلامپور می‌گوید: آرایشگر خیلی مواقع سنگ صبور است و درد‌دل مشتری‌ها را گوش می‌کند، اما بعضی موقع‌ها هم نصحیت می‌کنم یا راهنمایی. خودم هم درد‌دل کم ندارم، اما گوشی نیست.
مدال برنز اوراسیا بر گردن نوجوان کاراته‌کار کوی سلمان
محمد‌علی محمدی‌ارکانی دوسال پیش به‌صورت مجازی در مسابقات کاتای کشوری چین شرکت کرد. حرکات را خیلی خوب اجرا و فیلمش را برای داوران ارسال کرد و موفق شد در رده نونهالان، مقام سوم را کسب کند که جایگاه ارزشمندی است. بعد از آن در مسابقات اوراسیایی ماه گذشته نیز مقام سوم را به دست آورد که آن هم بسیار بااهمیت و ارزشمند بوده است.
روشنگری انقلابی‌ها در باغ‌های حسین‌آباد
بعضی محلات نقش پررنگ‌تری در انقلاب و این رویداد سرنوشت‌ساز تاریخی دارند. محله کوی سلمان و مسجد امام حسن مجتبی(ع) در منطقه5 یکی از آن پایگاه‌هایی بود که در بحبوحه انقلاب اسلامی، پایگاه جوانان و نوجوانان مبارز بود. تعدادی از آن جوانان را پس از 43سال دور هم جمع کردیم و خاطراتشان را ورق زدیم. خاطراتی پر از غرور و شادی و رشادت که با این مسجد و محله پیوند خورده است. خاطراتی درباره حمله به منزل پاسبانی شاه‌دوست، مستقرشدن در بیت آیت‌الله شیرازی یا نشستن روی لوله تانک در روز 10دی 1357.
شهید علیمردانی در خاکریزها می‌دوید تا دشمن نفهمد یارانش شهید شدند
سردار شهید حسن علیمردانی متولد سال ۱۳۲۲ در روستای آغل‌کمر تربت‌جام است. هنوز ۳ ساله نشده که پدرش را از دست می‌دهد. همین دوران است که نداشتن سرپرست، خانواده او را راهی خاک عراق می‌کند تا آنجا زندگی کنند. در نوجوانی برای امرار معاش و خرج خانواده، کار‌هایی نظیر کشاورزی، مکانیکی و نانوایی را انجام می‌دهد، اما انجام هیچ‌کدام از این کار‌ها او را از مطالعه و کسب علم باز نمی‌دارد. علم و معرفتی که در سال‌های نوجوانی از او یک انقلابی مذهبی می‌سازد.