آنطورکه مردم میگویند، پیش از انقلاب اسلامی، در خیابان حسینباشی دعوا و چاقوکشی زیاد اتفاق میافتاده است، اما در دوران دفاع مقدس که جوانان همه محلات عازم جبهه شدند، آن ماجراها و تخلفات به خاطرهها پیوست.
کوچه دوونیم کیلومتری حسینباشی که ۳۷ دقیقه راهرفتن در آن طول میکشد، عنوان طولانیترین کوچه مشهد را دارد. داستان این کوچه بهنام «حاجحسین باشیزاده فخار» گره خورده است؛فردی که کوره آجرپزی در ابتدای این کوچه بنا کرد و باغهایانگوری را که در آن قرار داشت، خرید و خانههای مسکونی اعیانی با متراژ وسیع ساخت.
اگرچه ظاهر مغازه حاجمحمدحسین بسیار امروزی و مدرن بهنظر میرسد، بهگواه اهالی و قدیمیهای این محله، او اولین سماورسازی بوده است که در خیابان موحدین کارش را شروع میکند.
غلامحسین جنگی، یکی از قدیمیترین ساکنان خیابان تعبدی میگوید: آقای میزبانینامی ساکن این کوچه بود و از کارخانههای تهران، پارچه سرقیچی میآورد و کیلویی میفروخت.
کوچه دلافروز یا حسینباشی ۱۲ از معابر قدیمی محله حسینباشی است. قدیمیها آن را به نام «کوچه مسجد» میشناسند.
داستان طولانیترین کوچه مشهد بهنام «حاجحسین باشیزاده فخار» گره خورده است؛ فردی که کوره آجرپزی در ابتدای این کوچه بنا کرد.
حسن کلاته رحمانی میگوید: روزی که بچهها پیشنهاد رونوشت از کلام خدا را به من دادند، گفتم چرا که نه؟ شما ابزارش را تهیه کنید، نوشتنش با من.
ناصر حائریان اردکانی هنرمند پنجاهوهشتساله و ساکن محله حسینباشی است. کسی که در خانوادهای مروارباف بزرگ شده و مدعی است یکی از اولین مرواربافهای مشهد است. اکنون او و برادرانش مشغول این هنر هستند. میگوید: بچه بودم که از سر ذوق و شوقی که به اینکار داشتم به کارگاه برادرم میرفتم. بیشتر نگاهم به دست بقیه بود تا کار را یاد بگیرم. اولین کاری هم که یواشکی درست کردم یک سبد بود. اما چون گرهها را درست نزده بودم و سبد ایراد داشت اولین دستسازهام را لابهلای بقیه سبدها قایم کردم تا کسی نبیند.