محمد صادق‌زاده نقال آرامگاه فردوسی است. او از ۲۱ سال قبل، مجاورت و انس با فردوسی را به کار در اداره و کارمندی ترجیح داده و به قول خودش عدالت خواهی و بخشندگی فردوسی پایندش کرده است.
محله فردوسی که از سه روستای قدیمی توس‌سفلی، توس‌علیا و اسلامیه تشکیل شده، به‌واسطه وجود آرامگاه فردوسی سالانه پذیرای گردشگران ایرانی‌وخارجی بسیاری است. این محله اکنون در محدوده شهر تابران توس قرار دارد که قدمتی هزار ساله دارد. کهندژ یا ارگ توس، هارونیه و مقبره امام‌محمدغزالی از دیگر جاذبه‌های گردشگری محله فردوسی هستند.
«محمود شریف» مجری معروف مسابقات کشتی باچوخه است که در افزایش هیجان و اقبال تماشاچیان به این ورزش، نقش تأثیرگذاری داشته است.
«ابراهیم امیری»، سنگتراش آرامگاه فردوسی در پروژه بازسازی این بنای تاریخی بوده است. ساخت تمام مثلثی‌های تالار زیرین آرامگاه فردوسی(معروف به کله‌قندی‌ها) کار دست حاج ابراهیم است.
یوسف جوانبرگ هشتاد ساله را می‌توان به چند شیوه معرفی کرد؛ پهلوان قدیمی گود کشتی‌باچوخه، کارگر فعال در ساخت آرامگاه فردوسی و.. اما خودش ترجیح می‌دهد شاگرد جهان‌پهلوان تختی بنامیمش.
بانوان توسی چهارشنبه‌ها سر یک ساعت مشخص به درِ خانه مادران شهدا می‌روند و اجازه می‌گیرند تا برای چندساعتی دخترشان شوند و در حد توان، کار‌های روزانه‌شان را انجام دهند.
تولید زیورآلات، عروسک‌بافی، تولید رشته آش، تهیه ترشی‌جات و بسیاری مشاغل خانگی دیگر، از‌جمله اموری است که این روز‌ها در خانه‌های توس و توسط بانوان انجام می‌شود و جای هنرهای اصیل را تا‌حدودی گرفته‌اند.
از سال ۷۷ تاکنون، نزدیک به ۶۰ سنگ‌قبر باارزش تاریخی و هنری، کشف و برای حفاظت به بقعه منسوب به هارونیه منتقل شده است.