مهدی اخوان ثالث در تمام عمر در تنگدستی به‌سر برد، ولی هرگز دیده یا شنیده نشد که تن به ذلت دهد و «آبروی فقر و قناعت» ببرد.
محله فردوسی که از سه روستای قدیمی توس‌سفلی، توس‌علیا و اسلامیه تشکیل شده، به‌واسطه وجود آرامگاه فردوسی سالانه پذیرای گردشگران ایرانی‌وخارجی بسیاری است. این محله اکنون در محدوده شهر تابران توس قرار دارد که قدمتی هزار ساله دارد. کهندژ یا ارگ توس، هارونیه و مقبره امام‌محمدغزالی از دیگر جاذبه‌های گردشگری محله فردوسی هستند.
زنان محله فردوسی سال‌هاست که با پخت آش و نذر و نیاز، از خداوند طلب باران می‌کنند و با باور قلبی هرسال آن را بار می‌گذارند.
ابراهیم قویدل دوتار زنی است که بخشی از خاطرات اهالی توس به شمار می‌آید. هر بار که به آرامگاه فردوسی می‌رویم، زیر سایه درختی نشسته و با صدای دل‌نواز دوتارش، آرام‌بخش شلوغی‌های پیشخوان است.
زینب عرفانی‌صفری، با ۹۵سال سن، مسن‌ترین مادربزرگ محله فردوسی ، به یاد خاطرات نوروزهای گذشته در‌انتظار نوروز پیش رو و دیدار فرزندان و نوه‌هایش است.
برنده‌شدن بچه‌های مدرسه شهید جهانی روستای دهشک در مسابقه نشریه‌دیواری، سرویس رایگان رفت‌وبرگشت را برایشان مهیا کرد تا برای اولین بار بتوانند به زیارت حرم امام رضا(ع) بروند.
علی‌اکبر شوکتی، فرزند ارشد میرزاحسن‌خان شوکتی (معروف به میرزای قهرمان) به‌همراه سه برادر و هشت‌خواهرش، چهارهزار متر از زمین پدری شان را برای کودکان استثنایی وقف کرده‌اند.
سه دوست قدیمی محله فردوسی که حالا مویی سفید کرده‌اند، در روز‌های سخت انقلاب با هر وسیله که در توانشان بود، خود را به مراکز شهر می‌رساندند و در تظاهرات شرکت می‌کردند.