مسافرت با قطار لذت‌بخش است و اگر از هر کسی بخواهی که فهرستی از بهترین سفر‌هایی را که تا به حال رفته آماده کند به‌احتمال زیاد مسافرت‌هایی که با قطار رفته جزء همان چند تای اول خواهد بود.
با صدای مأمور قطار بیدار شدیم. لو رفته بودیم. در ایستگاه شاهرود، ما را تحویل کلانتری دادند. پلیس خوش‌اخلاقی بود و برایمان توضیح داد که ممکن بود توسط منافقین دزدیده شویم.
ساختمان ایستگاه راه‌آهن مشهد سال ۱۳۴۵ به‌عنوان یکی از بیست شاهکار معماری بعد از جنگ جهانی دوم در آسیا و زیباترین و مجهزترین ایستگاه راه‌آهن ایران افتتاح شد.
داستان سه دوست لوکوموتیو ران قطار که وقتی به اقتضای کارشان سفر می‌روند، کوله کوهنوردی جزو ضروریات فراموش‌نشدنی مسافرتشان است.
کار ساخت راه آهن سراسری هنوز تمام نشده بوده که دستور می رسد نخستین خطی که باید احداث شود، گرمسار-مشهد است. 24 اسفند 1316 کار زیرسازی و ریل گذاری این خط با تشریفات رسمی آغاز می شود. هم زمان با رسیدن ریل ها به شاهرود و تکمیل شدن 315 کیلومتر از خط گرمسار- مشهد، آتش جنگ جهانی دوم دامن ایران را هم می گیرد و کار راه آهن مشهد نیمه تمام می ماند.
لوکوموتیورانی کاری است که در آن هر لحظه در سفر هستی؛ سکون ندارد. هر روزش یک خاطره و اتفاق خاص برایت پیش می‌آید. درست است سختی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد، اما همین تنوع به من احساس رضایت شغلی حداکثری می‌دهد. این را مهدی شیرازی لوکوموتیورانان مشهدی می‌گوید.
آن‌هایی که فرصت حضور از طریق خطوط ریلی را برای بودن و ماندن در مشهد انتخاب می‌کنند از این ایستگاه دل نمی‌کنند. راه‌آهن مشهد در همه فصل‌های سال شلوغ است اما در تابستان و با تعطیلی مدارس، این شلوغی بیشتر می‌شود. تابستان راه‌آهن تماشایی است.
ربابه‌خانم از همه‌چیز مشهد راضی است. این را بدون تعارف می‌گوید و ادامه می‌دهد: «معمولا با قطار مسافرت می‌کنیم. خیلی هم راضی هستیم. زمان حرکت قطار دقیق و سر وقت است. هیچ‌وقت معطل نشده‌ایم.» راه‌آهن مشهد به اعتقاد او یکی از خاطره‌انگزترین ایستگاه‌ها را دارد. شاید بخشی از آن به حرم مطهر و زیارت امام رضا(ع) برگردد اما یک بخش هم به تلاش مدیران شهری ربط دارد.