حکیم‌باشی محله

 به محض ورود به این مکان عطر خوشی مشامم را پر می‌کند و بعد که نگاهی به دور و اطراف می‌اندازم، فضایی شاد و رنگارنگ دیدگانم را نوازش می‌دهد. دورتادور این مغازه کوچک عطاری، قفسه چیده شده است و همه قفسه‌ها پر از ظرف‌های پلاستیکی کوچک است. روی هر ظرف هم نام ادویه‌ای نوشته شده است. عطاری علی میرزایی،در شهرک شهیدرجایی، یکی از عطاری‌های قدیمی این محله محسوب می‌شود. او از شش‌سالگی کار در این محیط را آغاز می‌کند، بعدها دوره‌های مختلف علمی را در این حوزه می‌گذراند و کاروبارش را راه می‌اندازد. او علاوه بر همه این‌ها، یکی از معتمدان و فعالان فرهنگی منطقه هم محسوب می‌شود. کسی که آرزوهای زیادی برای پیشرفت محله و اهالی آن دارد. 

شاگرد عطار قدیمی محله

علی میرزایی، متولد سال١٣٥٣، بیش از 30سال است که در این محله کسب‌وکارش را به‌راه انداخته است. داستان علاقه او به عطاری برمی‌گردد به سال‌ها پیش. وقتی که هنوز به مدرسه نمی‌رفته است و به پیشنهاد پدر، شاگرد عطار قدیمی محله می‌شود. سیدعباس طباطبایی، عطار دل‌سوز و مهربان این محله بوده که نقش بسزایی در شکل‌گیری این علاقه داشته است. او همه اجناس داخل مغازه‌اش، ویژگی‌ها و موارد استفاده آن‌ها را برای علی توضیح می‌داده و او را کم‌کم با دنیای رنگارنگ گیاهان دارویی آشنا می‌کرده است. علی خیلی زود مجذوب این دنیا می‌شود و چم‌وخم این کار را زیر نظر عطار قدیمی محله می‌آموزد. علاوه بر مهارت در کار، او تحت‌تأثیر شخصیت این عطار قدیمی محله هم قرار می‌گیرد. علی بهترین خاطره کودکی‌اش را مربوط به سال‌های شاگردی در مغازه او می‌داند: او به‌نوعی پدر معنوی من بود.

رفتار بسیار خوبی با مشتری داشت و حلال و حرام در کار برایش مهم بود. منصف و باایمان بود و نمی‌گذاشت حتی به اندازه یک ریال حق مشتری ضایع شود. او با من هم رفتار بسیار خوبی داشت و مثل یک پدر مهربان و دل‌سوز با من برخورد می‌کرد. هیچ‌وقت روز قبل از شروع سال تحصیلی اول ابتدایی را فراموش نمی‌کنم. پدرم کارگر بود و من نمی‌توانستم برای مدرسه لباس و کیف و کفش نو بخرم. این موضوع را که فهمید، من را به بازار برد و همه لوازم و پوشاک لازم را خرید و من روز اول مهر با یک دست کت‌وشلوار نو راهی مدرسه شدم. طعم شیرین این خاطره خوب را هنوز زیر زبانم احساس می‌کنم.

 در این اوضاع کرونایی، برخی مشتری‌ها دنبال داروی گیاهی امام کاظم(ع) و داروهای گیاهی مثل آویشن، ختمی، عناب، پونه کوهی، پر سیاوشان و… هستند

٧٠٠ساعت دوره آشنایی با گیاهان دارویی را گذراندم

علی میرزایی پس از سال‌ها شاگردی و بعد از آمدن از خدمت سربازی، دوره‌های ٧٠٠ساعته آشنایی با گیاهان دارویی را در آموزشگاهی مربوط به همین حوزه می‌گذراند، مدرکش را می‌گیرد و بعد تصمیم می‌گیرد مغازه خودش را داشته باشد. او اولین مغازه عطاری‌اش را در خیابان دهنوی برپا می‌کند و به‌دلیل علاقه و مهارتی که داشت، خیلی زود مشتری‌های خودش را پیدا می‌کند. او یکی از دلایل علاقه‌مندی به این شغل را علاوه بر محیط شاد و رنگارنگ آن، ارتباط با مشتری می‌داند. می‌گوید: در شغل عطاری، ما با گیاهان دارویی سروکار داریم. گیاهانی که همه آن‌ها پر از فایده هستند. همین موضوع باعث می‌شود حس خوبی به این کار داشته باشم و با خیالی آسوده اجناس را به مشتری‌ها بفروشم. مشتری‌ها هم همیشه دعای خیر برای ما می‌کنند. به‌خصوص وقتی این گیاهان دارویی دوای دردشان می‌شود و درمانشان می‌کند.

مصرف بی‌رویه داروی گیاهی مضر است

عطار قدیمی محله مصرف سرخود و بی‌رویه داروی گیاهی را آسیب‌رسان می‌داند و می‌گوید: اینکه تصور کنیم چون داروی گیاهی است، هر مقدار و اندازه که خواستیم می‌توانیم مصرف کنیم، اشتباه است. با توجه به طبع و مزاج هرکسی، احتمال دارد آن داروی گیاهی سازگار یا ناسازگار باشد. به‌عنوان مثال آویشن برای کسی که دچار سرماخوردگی شده است، شاید مناسب باشد، اما ممکن است برای فردی با مزاج متفاوت، نامناسب باشد.

مشتری‌های عطاری او در این یک‌سالی که ویروس کرونا می‌تازد، بیشتر از قبل شده‌ا‌ند: در این اوضاع کرونایی، برخی مشتری‌ها دنبال داروی گیاهی امام کاظم(ع) هستند و داروهای گیاهی که برای رفع عفونت مناسب است؛ مثل آویشن، ختمی، عناب، پونه کوهی، پر سیاوشان و...مصرف به‌اندازه این‌ها مناسب است، اما پیشگیری و رعایت نکات بهداشتی باید اولویت هر فردی باشد.

پای ثابت فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی مسجد دوازده‌امام

او علاوه بر کار عطاری، علایق دیگری هم دارد که از دغدغه‌هایش سرچشمه می‌گیرد. سال‌هاست عضو شورای اجتماعی محلات است و در راستای رفع مشکلات عمرانی و فرهنگی و اقتصادی این منطقه تلاش می‌کند. میرزایی پای ثابت فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی مسجد دوازده‌امام در محله هم هست و سرپرستی گروه‌های ورزشی وابسته به مسجد را بر عهده دارد. گروه‌هایی که اعضای آن را بیشتر جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. تعدادی از این نوجوانان شاگرد مغازه‌اش هستند و او سعی می‌کند برای آن‌ها همان عطار قدیمی مهربانی باشد که بعدها از او به‌خوبی یاد می‌کنند