موفقیت در رقابت «جابربن حیان»

این روزها شیوه‌های تدریس ریاضی به‌سمتی رفته که بتواند کودکان را به خود جذب کند و درسی که برای نسل قدیم نامفهوم و ترسناک بود تبدیل به مفهومی کاربردی و جذاب شود. هلیا ابراهیمی نوجوان سیزده‌ساله محله چهارچشمه است که توانسته در مسابقه ریاضی جابربن حیان که سال گذشته در نیشابور برگزار شد رتبه برتر گروهی را به دست آورد. او از نسل همین دانش‌آموزانی است که با درس ریاضی ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند.

کار گروهی را بیشتر دوست دارم

هلیا درباره تجربه‌اش در خواندن ریاضی می‌گوید: «طعم شیرینی دارد، اگر کسی نظرش فرق دارد به این دلیل است که مطالعه کافی ندارد یا درس را خوب گوش نمی‌کند.»

مادر هلیا صحبت او را اصلاح می‌کند و می‌گوید: «البته این درباره آن دسته از بچه‌هایی که خوب آموزش ندیده‌اند صدق نمی‌کند. هلیا درباره دانش‌آموزانی می‌گوید که از شرایط مناسب آموزشی برخوردارند اما به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند.»

هلیا ادامه می‌دهد: «پارسال یک گروه پنج نفری در مدرسه تشکیل دادیم و با مشورت و هم‌فکری سؤالاتی راکه سطح پیشرفته‌ای داشت حل کردیم و توانستیم رتبه اول را به دست بیاوریم، چون از قبل همه موضوع‌ها را یاد داشتیم. اگر تمرین کافی نداشتیم و مباحث را خوب بلد نبودیم نمی‌توانستیم برنده مسابقه شویم. برای شرکت در این امتحان باید سؤالات را تقسیم‌بندی کنیم و بر اساس داده‌ها و خواسته‌ها به نتیجه برسیم. گاهی در حل تمرین‌ها نظراتمان با هم فرق داشت که یکی از ما با استدلال بقیه را متقاعد می‌کرد.

پدرش در دانشگاه فیزیک هسته‌ای تدریس می‌کند و برادرش هم در رشته حسابداری درس می‌خواند. خودش معتقد است علاقه به ریاضیات در خانواده‌شان ارثی است. با اینکه برای درس‌های حفظی هم وقت می‌گذارد و نمره کامل را در همه درس‌ها می‌گیرد اما ریاضی برایش ساده‌تر از دیگر درس‌هاست. امسال که کلاس هفتم بوده معدلش20 شده و تابستان را با برنامه‌ریزی شروع کرده است. 

گاهی در حل تمرین‌ها نظراتمان با هم فرق داشت که یکی از ما با استدلال بقیه را متقاعد می‌کرد

دراین‌باره می‌گوید: «بعد از تمام‌شدن امتحانات چند روزی را استراحت کردم، کلاس پیانو می‌روم، در کلاس‌های درسی مدرسه که همه درس‌ها را به‌طور پیشرفته یاد می‌دهند شرکت می‌کنم، ورزش را هم که همیشه در برنامه‌هایم داشته‌ام. رشته تخصصی‌ام تنیس روی میز است و چند مدال در این رشته دارم ولی از آنجایی که کار گروهی را بیشتر دوست دارم از پارسال ورزش بسکتبال را هم شروع کرده‌ام.

ورزشکارِ کتاب‌خوان

مادر هلیا که مربی تربیت‌بدنی است مشوق و راهنمای او در انتخاب رشته ورزشی‌اش بوده است. سهیلا افشار درباره مقام‌های دخترش می‌گوید: «هلیا در مسابقات بسکتبال که از طرف آموزش و پرورش برگزار شد رتبه‌هایی کسب کرده است. کلاس پنجم که بود در ناحیه6 رتبه اول تیمی و سوم انفرادی را به دست آورد. در شهرستان تیمی هم اول شد.

هلیا به‌سراغ کتابخانه‌اش می‌رود و چند کتاب داستان را بیرون می‌آورد. می‌گوید: «مطالعه رمان و کتاب‌های مختلف را خیلی دوست دارم. در کتابخانه مرکزی امام خمینی(ره) که تقریبا نزدیک خانه‌مان است عضو هستم اما دلم می‌خواهد عضو کتابخانه آستان قدس رضوی شوم چون منابع کتابش خیلی بیشتر است. حرم زیاد می‌روم و در مسابقات احکام هم چند بار شرکت کرده‌ام. درمسابقات رتبه‌ای نیاوردم اما دانشم در زمینه احکام زیاد شد.»