هزینه‌ها سد راه تکمیل درمانگاه محله شهید قربانی

علی‌اکبر مولایی یکی از کسانی است که با همت و همراهی مردم توانسته است در قالب فعالیت‌های خیریه‌ «پنجتن شهر توس»، یاری‌رسان خانواده‌های فراوانی در محله پنجتن باشد. او روایتگر آدم‌هایی از همین بافت شهراست که پول را با هزار زحمت به دست آورده‌اند اما آن را انفاق می‌کنند و می‌داند هنوز کم نیستند افرادی که به ثروت‌اندوزی نمی‌اندیشند، آدم‌های سخاوتمندی که نان سفره‌شان را قسمت می‌کنند.ساخت درمانگاهی که مرحوم قربان نیک‌رفتار زمین هزاروپانصدمترمربعی آن را اهدا کرد وکلنگ آن سال 1389 با حضور مدیران به زمین نشست مهم‌ترین پروژه در حال پیگیری این خیریه است.

از آسفالت کوچه التیمور شروع شد

علی‌اکبر مولایی حرف برای گفتن زیاد دارد. قدم زدن در کوچه‌پس‌کوچه‌های خاطرات برایش آن‌قدر لذت‌بخش است که تا سی‌سال گذشته پیش می‌رود. برای مقدمه، از جریان همراهی مردم برای آسفالت کردن یک خیابان شروع می‌کند: سال 1371 با همت و کمک‌های جمع‌آوری‌شده از مردم توانستیم کوچه پنجتن 54 را به عنوان اولین معبر در محله التیمور آسفالت کنیم.

 این موضوع اشتیاق مردم را برای کمک در زمینه‌های دیگر بیشتر کرد. مردم فهمیدند با هم بودن و کنار هم بودن اتفاق‌های خوشایند و شیرینی برای محله رقم می‌زند.مولایی با اشتیاق بیشتری از گام‌های بعدی مردم تعریف می‌کند: آدم‌های همین محله باعث شدند خشت‌های مسجد قائمیه نیز روی هم گذاشته شود، مسجدی بزرگ با فعالیت‌های فرهنگی پررنگ که این روزها میزبان کوچک و بزرگ‌ این محله است. سال 1385 با کمک‌های مردمی موفق به ساخت مسجد قائمیه شدیم که علاوه بر برنامه‌های فرهنگی متنوعی که برای مردم دارد، کتابخانه بزرگش نیاز علاقه‌مندان به حوزه کتاب‌خوانی را رفع می‌کند.

درمانگاهی که کامل نشد

نیاز به یک مجموعه درمانی باعث می‌شود مردم محله به فکر راه‌اندازی درمانگاهی در خیابان طبرسی شمالی 73 بیفتند. این موضوع بهانه‌ای برای راه‌اندازی مؤسسه خیریه پنجتن شهر توس در سال 1390 می‌شود. مولایی و خیلی‌های دیگر می‌دانند تکمیل این مجموعه خدمت بزرگی به نیازمندان این سمت شهر می‌کند اما همراهی نکردن مسئولان برای ساخت این درمانگاه سه‌طبقه، خستگی را در جان او تازه می‌کند.

خدا رحمت کند حاج قربان را. با چه اشتیاقی زمین را اهداء کرد! نهاد‌های زیادی قول مساعدت و همراهی داده‌اند اما ساخت این مرکز درمانی و تجهیز آن هزینه‌بردار است

او ویدئو‌هایی از مراسم کلنگ‌زنی و پیگیری‌های رسانه‌ای نشان می‌دهد و می‌گوید: خدا رحمت کند حاج قربان را. با چه اشتیاقی زمین را اهداء کرد! نهاد‌های زیادی قول مساعدت و همراهی داده‌اند اما ساخت این مرکز درمانی و تجهیز آن هزینه‌بردار است.
مولایی از کش و قوس مراحل ساخت این مجموعه درمانی تعریف می‌کند: حقیقتا ما تصمیم به ساختن بیمارستان داشتیم، آن هم به این علت که چند نفر از ساکنان محله به خاطر دوری از مراکز درمانی جان خود را از دست دادند. 

ابتدای امر نقشه برای شش طبقه کشیدیم و در طول این سال‌ها حدود 14 میلیارد تومان هم از طریق کمک‌های مردمی و یکی از نهادهای دولتی جذب شد اما با توجه به شرایط اقتصادی، کمک مردمی کم‌رنگ‌تر شده است و بنای ما بر این است برای شروع کار درمانگاهی در سه طبقه را آماده کنیم و برای تکمیل سه طبقه تقریبا به 20 میلیارد تومان دیگر نیاز است. امیدواریم به‌زودی این مجموعه کامل شود و شاهد افتتاح آن باشیم.

حامیان بیماران خاص

همراهی نیکوکاران شهرمان باعث شده است مجموعه برنامه‌های بسیاری برای کمک به مردم دنبال کند، از طبخ ‌و توزیع غذای گرم بین نیازمندان گرفته تا جمع‌آوری کمک‌های مالی برای آزادی زندانیان جرائم مالی. با همین کمک‌های مردمی، چهار نفر از زندانیان به کانون گرم خانواده برگشته‌اند. علاوه بر این، ارتباط با برخی از پزشکان خیر و مجتمع‌های درمانی باعث می‌شود علی‌اکبر مولایی به دنبال کاهش مشکلات بیماری برای خانواده‌های نیازمند ساکن در این محله باشد.

در ادامه توضیحاتش می‌گوید: تشکیل گروه مردم‌نهاد «حامیان بیماران خاص و نیازمند» که از زمان راه‌اندازی آن شش ماه می‌گذرد از دیگر اقدامات این مؤسسه خیریه است. عضویت در مشارکت‌های مردمی بیمارستان‌های اکبر، طالقانی، منتصریه، امام رضا(ع)، قائم، شهید هاشمی‌نژاد و امدادی شهید کامیاب باعث شده است این بیمارستان‌ها به افراد معرفی‌شده از سوی مؤسسه خدمات درمانی ارائه دهند.

ویدئوهای ارسالی زیادی را نشان می‌دهد که خانواده‌های بیماران خاص فرستاده‌ و از کمک‌های این مؤسسه برای کمک به درمان عزیزانشان قدردانی کرده‌اند.می‌گوید: اگرچه راه‌اندازی این گروه مردم‌‌نهاد باعث شده است کمک‌های درمانی خیریه شکل جدی‌تری به خود بگیرد، در گذشته نیز مددجویان زیادی برای درمان از کمک‌های مؤسسه بهره‌مند شده‌اند. 

مرور خاطرات گذشته این فعالیت‌ها علی‌اکبر مولایی را به سال‌های دور می‌برد، زمانی که خانواده‌ای ساکن سبزوار برای درمان دو طفل دختر خود به مشهد می‌آیند و راهی برای درمان پیدا نمی‌کنند. تعریف می‌کند: یکی از کارکنان مؤسسه در ترمینال خانواده مضطربی را می‌بیند. متوجه می‌شود نتوانسته‌اند برای درمان دختران خود نوبت دکتر بگیرند و ناچار باید به شهر خود برگردند. شماره تماس مؤسسه را به او می‌دهد تا از این طریق راه‌حلی پیدا شود.
او ادامه می‌دهد: با کمک نیکوکاران مؤسسه از طریق خانم دکتر اشرف‌زاده این دو دختر معالجه کامل می‌شوند.‌

درآمدزایی با نخ و سوزن

نیکوکاران علاوه بر کمک‌های معیشتی به 180 خانواده تحت پوشش این مؤسسه، به فکر راهی برای توانمندسازی و استقلال مالی این افراد نیز هستند. مولایی تعریف می‌کند: با همکاری سازمان آموزش فنی‌وحرفه‌ای، بانوان سرپرست خانواده یا کسانی که بدسرپرست هستند خیاطی را رایگان یاد می‌گیرند تا بتوانند گواهی‌نامه متناسب برای فعالیت در حرفه را کسب کنند.

او ادامه می‌دهد: مددجویانی که موفق به گرفتن گواهی‌نامه می‌شوند می‌توانند وام خوداشتغالی بگیرند. علاوه بر آن، با توجه به فعالیت‌های مختلفی که در رشته خیاطی وجود دارد، در صورت تمایل، می‌توانند سفارش‌های کاری را که به آنان داده می‌شود بپذیرند و به‌تدریج با درآمدزایی به استقلال مالی برسند.

مثل فرزندان خودمان هستند

این روز‌ها که هزینه‌های بالای زندگی سد راه ازدواج جوانان شده است، علی‌اکبر مولایی و دیگر نیکوکاران مؤسسه برنامه‌های متنوعی برای تسهیل شرایط ازدواج فراهم می‌کنند. او توضیح می‌دهد: در این حوزه همه آستین بالا زده‌اند. بچه‌ها مثل فرزندان خودمان هستند برایشان جهیزیه درست می‌کنند یا مکان برای برگزاری مراسم فراهم می‌کنند. 

حاج علی‌اکبر آرزوی انجام یک کار خیرخواهانه دیگر را دارد: راه‌اندازی یک گرم‌خانه تا پناهی باشد برای نیازمندانی که شب‌ها جایی برای استراحت ندارند. می‌گوید: در این محدوده افرادی هستند که بنا به دلایل مختلف سرپناه ندارند. حالا که به تدریج هوا رو به سردی می‌رود، مجبورند شب‌ها را زیر پل‌ها سر کنند یا فضای دنجی که بتواند از سرما محافظتشان کند. دیدن این وضعیت به طور حتم برای هر شخصی سخت است. آرزو دارم شرایطی فراهم شود تا بتوانیم یک گرم‌خانه با همراهی نیکوکاران مؤسسه برای این گروه از افراد فراهم کنیم.

کلیه‌ای که رایگان اهدا شد

لابه‌لای خاطرات چندین‌ساله، علی‌اکبر مولایی ماجرایی را به خاطر می‌آورد تا باور کنیم دست‌های بخشنده هنوز هم کم نیستند. تعریف می‌کند: برای پیوند کلیه یکی از افراد تحت پوشش مؤسسه به دنبال اهداکننده‌ بودیم که جوانی حاضر شد 5 میلیون بگیرد و کلیه خود را اهدا کند. 

موضوع این بود که ماشین او به سرقت رفته بود و برای سر و سامان دادن به زندگی خود، ناچار به انجام این کارشده بود تا اینکه در جریان کارهای پزشکی پیوند کلیه، ماشین مسروقه پیدا می‌شود اما او از تصمیم خود منصرف نمی‌شود و کلیه‌اش را رایگان اهدا می‌کند.