کشتی باچوخه بعد از ۲۰ سال به چهاربرج برگشت
اهالی توس آستین همت بالا زدند و با همکاری یکدیگر و بدون حمایت دولت، زمینی را برای برگزاری کشتی با چوخه آماده کردند.
در حالی که اهالی توس، امیدشان را از حمایت دولتی‌ها برای بازگرداندن کشتی با چوخه به خانه پدری خود از دست داده بودند، بار دیگر اهالی چهاربرج اراده و همکاری خود را به رخ کشیدند.
آنان پس از ساخت صددرصد مردمی مسجد علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) در محله‌شان، دوباره آستین همت بالا زدند و با همکاری یکدیگر و بدون حمایت هیچ نهاد دولتی، زمینی را برای برگزاری کشتی با چوخه آماده کردند.
این بهترین خبر برای اهالی توس بود. از آخرین باری که کشتی با چوخه در توس برگزار شد، نزدیک به ۲۰ سال می‌گذشت و هرسال اهالی، سیزدهم فروردین را به امید حمایت مسئولان برای بازگرداندن کشتی با چوخه سپری می‌کردند.
در این مدت سرگرمی‌های نامناسبی، چون سگ‌دعوا، کشیدن قلیان و... جای خود را به ورزش داده بود و کم‌کم می‌رفت که ورزش پهلوانی از میان اهالی توس رخت بربندد. اما با همت ۱۱۰ نفر از کشاورزان چهاربرج و تلاش اهالی به‌خصوص خانواده «دبیری»، کشتی با چوخه بار دیگر به توس بازگشت.
کشاورزان با وجود مشکلات فراوان و اوضاع مالی نه‌چندان مناسب، با سخاوت تمام زمینی را به وسعت ۱۳ هزار مترمربع برای ورزش و سلامت جوانانشان اهدا کردند. خانواده دبیری هم پس از گرفتن اجازه از مالکان زمین، قدم پیش گذاشتند و با همکاری یکدیگر و به صورت شبانه‌روزی زمین را برای برگزاری کشتی با چوخه در روز سیزدهم فروردین آماده کردند.
نزدیک به ۷۰ میلیون خرج آماده‌سازی زمین شد
ناصر دبیری، برادر بزرگ‌تر خانواده، درباره اقدامات لازم برای آماده‌سازی این زمین می‌گوید: «برای آماده‌سازی همین گود خاکی، نزدیک به ۷۰ میلیون تومان از بودجه شخصی و بدون کمک هیچ نهاد دولتی هزینه کردیم؛ هزینه‌هایی که شاید اصلا به چشم نیاید.
در زمان دهیاری، این زمین تبدیل به زباله‌دانی شده بود. شاید فقط نزدیک به ۴۰ ماشین برای جمع‌آوری زباله‌ها نیاز بود. تسطیح، شن‌ریزی، گودبرداری، انتقال خاک و نخاله به مکان دیگر، خرید فنس و نصب آن و... از دیگر هزینه‌های صرف‌شده برای آماده‌سازی زمین بود.»
قصه زمین ۱۳ هزار متری چهاربرج
قصه این زمین همان است که در شماره ۸۹ شهرآرامحله نیز به آن اشاره کردیم. حدود ۱۱۰ نفر از اهالی روستای چهاربرج در حوالی سال۷۳ زمینی را با متراژ ۱۳ هزار مترمربع برای ساخت گود کشتی اهدا می‌کنند و منتظر می‌مانند که حمایت‌های دولتی دست یاری به سویشان دراز کند تا شاید قرعه قسمتی از ردیفِ بودجه‌ها به نام ساخت ورزشگاه دربیاید و جان دوباره‌ای برای کشتی با چوخه باشد، ولی متاسفانه طبق معمول سال‌های گذشته، هیچ بودجه‌ای به ساخت ورزشگاه اختصاص پیدا نمی‌کند و زمین برای مدت‌ها بدون استفاده باقی می‌ماند.
بعد‌ها شورا و دهیاران روستا بدون کسب اجازه از تمام مالکان، زمین بدون استفاده را تنها با امضای ۱۰ نفر برای ساخت ورزشگاه به آموزش‌وپرورش واگذار کرده و از آنان می‌خواهند که خیلی سریع در این زمینه اقدام کنند. آموزش‌وپرورش هم به دلیل نداشتن بودجه لازم و کافی، هرگز نمی‌تواند خشتی را در زمین مدنظر بالا ببرد.
همین‌ها بهانه‌ای می‌شود تا اهالی پس از گذشت ۲۰ سال، خودشان آستین همت بالا بزنند و شروع به ساخت گودی برای کشتی و ورزشگاهی برای جوانان توس کنند. مالکان، زمین را تملک می‌کنند و اسماعیل دبیری، نماینده ورزش محله چهاربرج، مامور پیگیری روند کار می‌شود. وی، مجوز ساخت را از تربیت‌بدنی می‌گیرد و بعد از آن شروع به گودبرداری و هموار کردن زمین می‌کند و سرانجام با نام شهدای چهاربرج، در روز سیزدهم فروردین سال ۹۴ کشتی با چوخه در این زمین برگزار می‌شود.
تمرین وحدت و همدلی در مسابقه کُشتی با چوخه
اولین مسابقه با صوت قرآن و سلام و صلوات بر پیشگاه امام‌هشتم (ع) آغاز شد. بلوچ و کرد و فارس روی یک زیرانداز و در کنار هم به تماشای مسابقه پرداختند. پهلوانان ضمن ورزش، اخلاق پهلوانی را هم از یاد نبردند و هرکدام قبل از مسابقه نزد پیش‌کسوتان رفتند و با کسب اجازه از آنان وارد زمین شدند، سپس در حالی‌که نوای سنتی دهل و سورنا طنین‌انداز شده بود، دو پهلوان با یکدیگر سرشاخ شدند.
چهار قند در روز سیزدهم فروردین و پنج قند هم در روز چهاردهم فروردین به پهلوانان اهدا شد. قند اول بره و قند‌های دوم تا چهارم شامل پتو و قند پنجم جایزه‌ای نقدی به مبلغ ۵۰ هزار تومان بود که به ترتیب در روز سیزدهم فروردین به حمید قلی‌زاده از چناران، مهدی کرامتی از توس، علی پرهیزگار (فرزند پهلوان بهروز پرهیزگار) از توس و سعید دبیری از توس اختصاص یافت.
در روز چهاردهم فروردین نیز ۵ قند به ترتیب به مصطفی میرزاپور از چناران و جعفر پهلوان از توس (به صورت مشترک)، ایمان قوامی از توس، علی‌محمد عاشوری از توس، لعل‌نظام از توس و رمضان‌زاده از چناران تعلق گرفت.
۲ میلیون برای جوایز هزینه کردیم
ناصر دبیری هزینه قند‌های اهدایی به پهلوانان در دو روز مسابقه را نزدیک به ۲ میلیون عنوان کرد و افزود: «گرچه برای تماشای مسابقات، ورودی دریافت نشد، با چرخاندن کلاه توانستیم در روز سیزدهم ۵۵۰ هزار تومان و در روز چهاردهم ۲۱۶ هزار تومان جمع کنیم که البته بخش بزرگ این مبالغ هم هزینه دهل و سورنا شد.» با این حال وی قصد دارد برگزاری مسابقات را به صورت هفتگی ادامه دهد.
کشتی باچوخه علاوه بر سرگرمی، به دوری جوانان از اعتیاد کمک می‌کند
دبیری می‌گوید: «با اینکه اطلاع‌رسانی خاصی برای برگزاری مسابقه کشتی با چوخه در روز سیزدهم انجام ندادیم، نزدیک به هزار نفر برای تماشای مسابقه آمدند. کشتی با چوخه در خون اهالی توس است و این مسابقات علاوه بر سرگرمی، به توسعه اخلاق پهلوانی، دوری جوانان از اعتیاد و معرفی قهرمانان ورزشی به کشور نیز کمک می‌کند؛ به همین خاطر قصد داریم حالا که گود کشتی با زحمت فراوان آماده شده، هرهفته مسابقات را برگزار کنیم.»
برگزاری هفتگی مسابقات کشتی با چوخه در توس
پنجشنبه بیستم فروردین، ساعت ۳ بعدازظهر، اولین تاریخ برگزاری هفتگی مسابقات کشتی با چوخه در توس است که دبیری ضمن اعلام آن می‌گوید: «این هفته به دلیل تداخل نداشتن با مسابقات مهدی‌آباد، این تاریخ را برگزیدیم، اما تصمیم‌گیری درباره زمان برگزاری در هفته‌های آینده به عهده هیئت‌امنایی است که به‌زودی با یک انتخابات برگزیده خواهند شد.»
حضور نیروی انتظامی و اورژانس برای پیشگیری از حوادث غیرمترقبه و اختصاص چند چشمه سرویس بهداشتی سیار، تنها خواسته خانواده دبیری از نهاد‌های دولتی برای ادامه راه است. وی می‌گوید: «حالا که اهالی چهاربرج خودجوش و مردمی پیش آمده و مسابقات را برگزار کرده‌اند، از نهاد‌های دولتی می‌خواهیم ما را تنها نگذارند و به قول معروف در ادامه راه، دست یاری‌شان را کوتاه نکنند.»
گود کشتی با چوخه شهدای چهاربرج، در فاصله سیصدمتری از شاهنامه ۶۸، در زمینی به وسعت ۱۳ هزار مترمربع واقع شده است.
* این گزارش پنج شنبه، ۲۰ فروردین ۹۴ در شماره ۹۴ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
تفاوت تشک‌ها از نگاه حلاج قدیمی خيابان عبادي 
داستان مشهد قدیم 