کریم طاهرزاده بهزاد، معمار بیمارستان امام رضا(ع) در نامه‌ای نوشته است: «می‌گویند آثار هنری زبان دارد و آنچه دیده و شنیده به نسل آینده می‌گوید و حقایق را آشکار می‌سازد.»
سال ۱۳۰۳ خورشیدی با خرید زمینی ۱۳۰ هزارمترمربعی به دست کمیسیونری آمریکایی در انتهای کوچۀ پاچنار، بیمارستان آمریکایی شهر مشهد احداث شد.
محمد محمدی، یک منزل هزار متری در صدف ۲۸ داشته است. او در اوج مریضی همسرش این منزل را در اختیار دانشگاه علوم پزشکی قرار می‌دهد.
زهرا فخرالدینی، کمک‌بهیار نمونۀ بیمارستان امدادی است که مثل کوه مقابل سختی‌ها ایستاده است.
نخستین‌مرکز نگهداری بیماران صعب‌العلاج ایران («هاسپس») در انتهای بولوار دلاوران (دلاوران ۶۳) به همت پروفسور سیدرضا خطیب، رئیس سابق انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا، پا گرفته است.
ماهرخ شاکریان حکم همان نخ تسبیح را دارد. خیران را گرد هم می‌آورد تا با کمک آن‌ها دردی از بیماران التیام پیدا کند و عزیزی به آغوش خانواده‌اش برگردد.
بیمارستان و بنیاد خیریه دکتر خطیب در کوچه دلاوران ۶۳ قرار دارد و به همین خاطر این کوچه میان مردم به نام دکتر خطیب معروف است.