زهرا شفاهی تعریف می‌کند: در همان لحظاتی که پرچم در دوره قرآن می‌چرخید، یکی از خدام دست به جیب برد و برگه‌های افطاری را بین حاضران توزیع کرد. هنگامی‌که به من و دخترم رسید، لبخندی زد و یکی از کارت‌های غذا را روی پتوی دخترم بهاره گذاشت.
پیشینه این محدوده به قرن‌ها قبل ازسکونت کارگران کارخانه نخریسی برمی‌گردد. دست‌کم ازسال۱۰۷۸قمری نام «گل‌خطمی» در متون‌تاریخی آمده است. هویت محله کارگران به‌واسطه سکونت کارگران کارخانه نخریسی درسال‌های آخردهه۵۰شکل گرفت. این محله بافت جالبی دارد و می‌توان آن‌را محله کوچه‌های بن‌بست نامید که تعدادشان به نزدیک چهارصد کوچه می‌رسد.
مؤسسه خیریه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) محله کارگران ۴۰ ساله شد. ویژگی مهم این خیریه، فعالیت پررنگ بانوان در آن است که یکشنبه‌های هر هفته دور هم جمع می‌شوند.
چمن۳۱ از کوچه‌هایی است که هنوز هم حال و هوای قدیمش را دارد. این کوچه با همان خانه‌های کوچک ویلایی، شما را به گذشته می‌برد. به گفته اهالی از سال۱۳۵۰ به بعد، آبادی به اینجا آمده است.
حسن و حسین عسگری‌مقدم در کنار هم در قطعه شهدای بهشت رضا (ع) در خاک آرام گرفته اند. پدرشان از غصه فرزندانش سکته کرد و به رحمت خدا رفت، اما مادر سال‌ها با یاد آن‌ها زندگی می‌کرد.
«علی‌اکبر صنوبری» هویت محله کوی کارگران است. کوک و درفشش، ۴۰ سال در این محله قدمت دارد. پیرمرد دیگر توان ندارد درفش در دست بگیرد، اما تمام محله، او را با دکه کوچک دومتری‌اش می‌شناسند.
میهمانان این مجموعه از سراسر کشور و معمولا از طرف کمیتۀ امداد و بهزیستی معرفی می‌شوند و کسانی هستند که توانایی مالی ندارند و بعضی‌هایشان مشهد را ندیده‌اند و زائراولی به حساب می‌آیند.
حجت‌الاسلام سیدرضا علوی در دهه سی زندگی‌اش دنبال علاقه نوجوانی‌اش رفت و برای کسب تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه شد و حالا ۲۷سالی می‌شود که زندگی‌اش با ورزش‌های رزمی عجین شده است.