آچار فرانسه چهاربرجی

سن و سال زیادی ندارد و همین روزها 18ساله می‌شود اما به قول پدربزرگش آچار فرانسه کارگاه تولید ادوات کشاورزی خانواده رضوی به حساب می‌آید. حاج محمود آقا که از کارکردن نوه‌اش لذت می‌برد، درباره امیرحسین می‌گوید: «به خودم رفته، جنم کارکردن دارد، یک روز که نباشد همه کارها لنگ می‌ماند. 10سالش بود که 3ماه تعطیلی مدارس به‌جای سر و کله زدن با خواهر و برادرش در خانه، به کارگاه آمد و امروز برای خودش اوستای تراشکاری و جوشکاری است.»

خیلی‌ها گمان می‌کردند که کارکردن برای امیرحسین تفریحی است که فقط در اوقات فراغت سراغش می‌رود، وقتی در 10سالگی ساق پایش با آهن‌های قیچی شکافته شد و 5تا بخیه خورد، پدر و مادرش مطمئن شدند که دیگر فرزندشان را در کارگاه نمی‌بینند اما او بیدی نبود که با این بادها بلرزد و صبح روز بعد دوباره سر و کله‌اش پیدا شد.

یک میلی‌متر خطا هم نباید باشد

امیرحسین صداقت سلطان‌آبادی با سن کمش سال‌هاست در حرفه‌های تراشکاری، جوشکاری و پرس‌کاری مشغول به کار است و کار با دستگاه‌هایی نظیر دستگاه پلاسما، سنگ فرز، گیوتین، اره‌سنگ و اره‌ آتشی را به خوبی یادگرفته است.

 او که از 10سالگی یادگیری کارهای فنی را آغاز کرده است به ما می‌گوید: «هرکسی با یکی 2سال کار فنی مداوم، چم‌وخم کار دستش می‌آید و می‌تواند برای خودش اوستاکار ماهری باشد چه برسد به من که 8سال است در کارگاه پدربزرگم فوت و فن کار را آموخته‌ام و امروز می‌توانم به‌راحتی به عنوان فنی‌کار ماهر در بولوار شاهنامه فعالیت کنم.»

کار اصلی امیرحسین در کارگاه تولید ادوات کشاورزی، تراشکاری است. کاری که نیاز به علاقه، پشتکار، استعداد و البته دقت فراوان دارد و او به‌خوبی از عهده انجام آن برآمده است.

از هدردادن اوقات فراغت و وقت‌گذرانی بیهوده بیزار هستم

ساکن محله چهاربرج به ما می‌گوید: «در تراشکاری با استفاده از ماشین‌های تراش، فلزات را در شکل و اندازه‌هایی که می‌خواهند تهیه می‌کنند، دقت در این‌کار حرف اول و آخر را می‌زند. اگر در اندازه یک قطعه یک میلی‌متر خطا داشته باشید، آن‌وقت این قطعات دیگر به درد نمی‌خورند و جنس مرجوعی می‌شود.»

عزم پزشک‌شدن دارم

امیرحسین این روزها در کنار یادگیری کارهای فنی، تحصیلات خود در رشته علوم تجربی را هم ادامه می‌دهد، او هدف‌های بزرگی در سر دارد و خودش را در قامت یک پزشک می‌بیند: «از هدردادن اوقات فراغت و وقت‌گذرانی بیهوده بیزار هستم. دقیقا به‌دلیل همین موضوع بود که از کودکی یادگیری کارهای فنی را شروع کردم، البته این موضوع ربطی به آرزوهای بزرگی که شبانه‌روز برای رسیدن به آن‌ها رؤیابافی و تلاش می‌کنم ندارد، من امسال هم در کنکور شرکت کردم و در رشته پرستاری دانشگاه آزاد پذیرفته شدم اما سقف آرزوهای من خیلی بیشتر از این حرف‌هاست و عزم خود را جزم کرده‌ام تا سال آینده در رشته پزشکی پذیرفته شوم.»