هیچ‌کس نمی‌داند چگونه یک معلم ناخودآگاه می‌تواند با یک توپ‌وتشر و شاید با تشویق و خنده‌ای، یک زندگی را بچرخاند.

بهزاد وزیری‌نسب، فیلمساز جوان حدود سه ماهی است که به منطقه ۵ آمده و می‌خواهد سوژه‌هایش را با نگاه‌کردن و نشست و برخاست با همین مردم بیرون بکشد.

محله‌های فرسوده و بافت‌های مسئله‌دار شهرهایمان در جریان ناهماهنگی‌ها و نبود تعامل بین‌بخشی، همچنان فرسوده‌تر می‌شوند.

رمضان کردستانی هشتادساله دلو ساز خیابان سرخس از هر از هر لاستیک فرسوده ماشین، هشت تا سطل درست می‌کند.

سیدجواد رفائی ۴۱ سال دارد و دوست دارد یک گلخانه بزرگ بزند تا گل را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مشتری برساند.

هرچند رسم بر این نبوده است که آن‌ها میراث‌دار پدرانشان باشند، مگر اینکه خودشان بخواهند؛ بخواهند روزی دو نوبت، صبح و عصر صدوشش‌پله را بالا بروند و بیست‌دقیقه نقاره بزنند.

قرار شد در آموزشگاه خودم، ترم اول را برگزار کنیم تا ساخت و تجهیز دانشگاه فردوسی تمام شود. در همین احوالات انتخابات مجلس شد و رئیس دانشگاه تغییر کرد.

چناری همه‌چیز را، همه‌کس را، همه‌جا را سوژه می‌بیند و همان‌طورکه خودش می‌گوید، چشم‌هایش مثل عقاب است. پرواز می‌کند و همه آنچه را که همان‌لحظه در خیابان می‌بیند، جمع می‌کند روی بومش.

مخلص کلام اینکه الیاس علیزاده می خواهد در هر کنج پررفت وآمدی در این شهر کتاب فروشی بسازد؛ این کنج می خواهد در دل یک هایپرمارکت بزرگ باشد یا یک مجتمع تجاری بزرگ. او سال هاست که از کف میدان کتاب شروع کرده، کتاب فروخته، فروشگاه داری کرده و حالا به اینجا رسیده است و هنوز برای آینده برنامه های زیادی دارد.

می‌دانستند که خودش و زندگی‌اش وقف امام‌حسین(ع) بود. خوش‌بزم بود و خوش‌مشرب. برای همین بعد از انقلاب که علمش افتاد سر زبان‌ها، همه دوست داشتند شاه‌حسین بیاید توی هیئتشان. توی ایران علمش شهرت زیادی پیدا کرده بود. وقتی با لامپ‌های روشن دور طوق می‌آمد، زیر طاق ورودی صحن انقلاب، شکوه زیادی پیدا می‌کرد. اما بعد از انفجار حرم در ظهر عاشورای سال1373، این لحظه تا همیشه از جلو چشم شاه‌حسین و زائران محو شد. خیلی زود آمدن علم‌ها به حرم ممنوع شد.