کارنامه رنگین دختر قهرمان بلال

هفت سال بیشتر نداشت که وارد باشگاه شد، اما وقتی دید علاقه‌ای به رشته رزمی ندارد، تصمیم گرفت قیدش را بزند. اطرافیان و به‌خصوص مادر تشویقش کردند که ورزش را کمی دیگر ادامه دهد و اگر دوست نداشت، آن وقت انتخاب با خودش است. نگار وزیری دل به حرف‌های مادر بست و کم‌کم به کاراته علاقه‌مند شد و خیلی زود استعدادش را به اطرافیان نشان داد؛ وارد میدان رقابت‌ها شد و دست پر از آن بر گشت.

حالا پس‌از سال‌ها تلاش در هفده‌سالگی دارای کارنامه رنگینی از مدال‌هاست. نوجوان محله بلال یک مدال طلا و سه برنز بین‌المللی، هشت مدال رنگارنگ کشوری و دو طلای استانی را د‌ر شاخه کومیته کاراته از آن خود کرده است.

پشتکار حرف اول را می‌زند

نگار خود را مدیون راهنمایی به‌موقع خانواده‌اش می‌داند که نگذاشتند به خاطر یک تصمیم کودکانه، ورزش را کنار بگذارد و حالا این همه تجربه شیرین دارد. تعریف می‌کند: اولین رقابتی که در آن شرکت کردم، به سال‌۹۴ بر‌می‌گردد و مسابقات کشوری. تا آن روز تجربه حضور در مسابقه را نداشتم.

یادم است باید در زمین با پای راست گارد می‌گرفتم و من با پای چپ این کار را انجام داده بودم. مربی از همان دور داد می‌زد «پای راست، پای راست!» من که حسابی هول شده بودم، می‌گفتم «روی پای راست نمی‌توانم بایستم.»

نگار که از یادآوری این خاطره حسابی سر ذوق آمده است، ادامه می‌دهد: من و مربی‌ام هروقت یاد این خاطره می‌افتیم، می‌خندیم.

او در ادامه از تأثیر خانواده و محیط اطراف در شکل‌گرفتن شخصیت افراد می‌گوید و تعریف می‌کند: روحیه تلاش در خانواده ما خیلی خوب است و به تناسب آن حس امید و نشاط پررنگ است و این موضوع باعث می‌شود از شکست‌خوردن نا‌امید نشوم. خیلی وقت‌ها آسیب دیده‌ام و نتوانسته‌ام تمرین کنم، اما خانواده‌ام به من انگیزه داده‌اند؛ به‌همین‌دلیل با آرامش خیال در مسابقات شرکت می‌کنم و تلاش می‌کنم پیروز شوم، اما اگر این اتفاق نیفتاد، زیاد دلگیر نمی‌شوم. می‌دانم باز هم فرصت هست.

پشتکار و تمرین برای هر ورزشکاری حرف اول را می‌زند، به‌خصوص کسانی که قصد انجام ورزش حرفه‌ای را دارند. می‌گوید: این روز‌ها سخت مشغول تمرین برای مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته هستم که هرسال در مهرماه برگزار می‌شود. ورزشکاران در سطح کشور رتبه‌بندی و ده‌نفر برای تیم ملی انتخاب می‌شوند. من سال گذشته، نفر شانزدهم شدم و امیدوارم امسال اول شوم.

دعا کنید عضو انتخابی تیم ملی باشم

ورزش اعتماد‌به‌نفس نگار را تقویت کرده است و حالا به توانایی‌های خود ایمان دارد و می‌داند در شرایط بحرانی و خیلی از موقعیت‌ها می‌تواند از خود دفاع کند.

نگار باز هم از تشویق‌های اطرافیان و پدر و مادرش یاد می‌کند که دریچه تازه‌ای را برای او در زندگی باز کردند و بعد هم از زحمات مربیانش، نسرین گلی‌آور و فاطمه مهدویان، تشکر می‌کند.

او با راهنمایی اطرافیان و به‌دلیل داشتن علاقه، رشته تربیت‌بدنی را انتخاب کرده است و می‌داند تحصیل در این رشته برایش شرایط بهتری را رقم می‌زند. وقت خداحافظی، می‌گوید که دعا کنیم امسال جزو نفرات انتخابی تیم ملی باشد.