کوچه پایانه راه ابریشم

کوچه بدون پیاده‌رو شهید‌کارگر راضی یک، که در انتها به خیابان شهید خوش‌سیمای ۲ می‌رسد، خاطرات تلخ و شیرین بسیاری را در خود ثبت کرده و از کوچه‌های بااصالت محله پورسیناست. ساکنان این معبر پرماجرا هر‌روز شاهد آمد‌و‌شد زائران و مسافران از پایانه راه ابریشم هستند که در ابتدای آن قرارگرفته و در دهه ۷۰ رونق گرفته‌است؛ یکی پی کار آمده، دیگری به قصد زیارت، آن یکی قصد بازگشت به شهر یا روستایش را دارد.

سه مدرسه پسرانه هم از مراکز آموزشی این معبر است و سبب شده بسیاری از ساکنان قلعه‌ساختمان، این کوچه را بشناسند. طرح تعریض این کوچه و اتصال آن به خیابان اصلی حر و انتقال پایانه راه ابریشم به انتهای شهرک شهید‌باهنر، سال‌هاست که در حد یک پیشنهاد باقی مانده است.

«دو مدرسه پسرانه در یک مدرسه»، بهترین تعبیر درباره دبستان مدرس با عمر پنجاه‌و‌دوساله و دبیرستان دوره اول متوسطه شانه‌چی است. مدرسه‌های نونوار‌شده مهیای حضور دانش‌آموزان در سال تحصیلی جدید هستند.

نیکوکار مدرسه‌ساز، حاج‌حبیب‌الله عدالتیان، در سال‌۱۳۷۹ دبیرستان پسرانه متوسطه دوره اول و دوم را ساخت تا دانش‌آموزان حاشیه شهر از امکانات آموزشی خوب محروم نمانند.

یک مرکز بهبود بازتوانی افراد با اختلال مصرف مواد مخدر در این معبر قرار دارد که معتادان به‌صورت خودمعرف و اختیاری در آن، فرایند درمان را زیرنظر اداره کل بهزیستی استان، طی می‌کنند.

مرکز فرماندهی مرزبانی ناجا در انتهای این کوچه، از بخش‌های جدایی‌ناپذیر این گذر است.