سیدمحمد محمدی سرشت می‌گوید: زیستن در فضایی که بزرگانی مثل فردوسی و عطار تا معاصرانی مثل مطهری، رهبر انقلاب و ... در آن زیسته اند، الهام بخش است. مشهد مستند سازخیز است؛ چون چنین عقبه‌ای دارد.
ساجده باوندی، دانش‌آموز محله تربیت می‌گوید: به‌خاطر علاقه پدرم به گل و گیاه، در خانه گلدان‌های زیادی داریم که باعث شده توجه من هم به این موضوع جلب شود.
حمید صدوقی در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰، مستند ی با عنوان «قدمگاه» درباره معراج شهدا ساخت که باعث شد محله امام‌هادی (ع) بعد از ۲۶ سال معراج شهدا را بازیابد.
دکتر سیدصابر مرجائی می‌گوید: اینجا مانند بخش پاتولوژی است که دلیل مریضی افراد را تشخیص می‌دهند و تلاش می‌کنند مریضی کتاب را درمان کنند.
سیدحسن ایزانلو می‌گوید: فیلم‌ساز اگر بخواهد در حوزه اجتماعی کار کند، باید ارتباط نزدیکی با مردم کوچه و خیابان داشته باشد. او بی‌تردید اثر این تلاش را در خروجی کارش خواهد دید.
علی‌نجات عباسی که یک خمپاره، چهره و بدنش را دگرگون کرد، می‌گوید: آقای دهکردی زندگی ما را بازی می‌کرد. هفتاد نفر بودیم و در همان جایی که به آن خانه ایرانیان می‌گفتند، زندگی می‌کردیم.
جشنواره‌ها به خودیِ خود، ملاک و معیار نیستند، اما باعث می‌شوند فیلم‌های خوب دور هم جمع و دیده شوند؛ به همین دلیل به سینمای کوتاه، سینمای دلی می‌گویند.